บันทึกนกแอ่นกินรัง หน้าที่ 25 (อะ เบญจเพศ ตอนที่ 2)

เผยโฉมคู่เปรียบมวย ตัวที่สอง

นกที่ใกล้ชิดเรามาก ชนิดแก้มชนแก้มก็ว่าได้ เป็นที่สองรองจากนายกระจอก

ที่เรารังเกียจมันนัก

ดูดี ๆ มันสีสวยนะ ลวดลายไม่ค่อยซ้ำกัน หน่วยก้านกำลังดี กระดูกกรอบพอใช้ ถ้าอยู่ในหม้อ

คนไทย ก็มักจะรังเกียจมัน  ก็มันเป็นนกในเมือง มันชอบอึรดใส่คน (มันอ่านคู่มือ how to chit on human ประจำ) มันแม่นมาก.... ไม่มีคน ก็อึใส่อาคาร แอร์ รถ มันพยายามให้ทั่วถึง

แต่ที่ใต้หวันและเมืองที่แข่งนกพวกนี้ ผู้คนรักมันปานดวงใจ (ลักมันด้วย)

มีมากกว่า 300 แห่งที่สร้างบ้านแบบนอคดาว์นให้มันอยู่ บ้านพักตากอากาศชั้นดี เคลื่อนย้ายไปเรื่อย ตามทำเลที่เหมาะสม

ไข่ร่วงออกมาจากก้นแม่พันธุ์ดี (ตัวที่เป็นแชมป์เก่า) ก็ประคองเอามาฟัก เป็นลูกนกปีเดียวก็ใช้แข่งได้ แต่ต้องฝึกก่อน

เริ่มตั้งแต่ 5 วันหลังเกิดก็เตรียมเข้าโรงเรียนกินนอน อาหารเพียบ ธัญญพืชอาหารเสริมโอชะ

6 เดือนก็เตรียมตัวฝึกหนัก ออกภาคสนาม ปล่อยที่นั่นที่นี่ ค่อยๆ ห่างไป จากบ้านเกิด นกหวีดพร้อม

ปล่อยแล้ว ไม่ไปลับ มันบินกลับมาบ้านเดิมเพราะว่ามีอาหารชั้นดีรออยู่ ตัวที่โตแล้วใกล้แข่งขันได้  ก็จะมีหวานใจรออยู่... ถ้าตัวเมียก็มีลูกรออยู่...เฮ้...เข้าใจหลอกล่อมันเนอะ ...ตัวไหนกลับมาเร็วที่สุด ก็มีแววได้ลงแข่ง 

ตอนนี้แหละที่เสี่ยงกับการลักพาตัว  เฮ้อ พิราบน้ำแดงเมืองนี้ มีค่าตัวจริงๆ

ราศีมันดีกว่านกพิราบเมืองไทยเยอะ ได้ขึ้นปกmagazine

การแข่งขันเริ่มขึ้นในทะเลเวิ้งว้าง 250 กิโลเมตรจากฝั่ง ให้กลับมาภายใน 5 ชั่วโมง (ในยามที่พายุกระหน่ำเรือบางตัวก็เกาะแน่นที่ขอบเรือ สามัคคีกันดีไม่สละเรือ เฮากลัวก้า...เจ้าพวกนี้  เจ้าของน้ำตาตก เตรียมตัวพ่ายแพ้) พวกที่ออกบิน  speedดีมากถึง  40 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

-----------------------หมดข้อมูลที่สำคัญของคู่แข่งตัวที่สอง*--------------

*ข้อมูลจากสารคดีต่างประเทศ รายการประเภทที่ต้องเสียเงินจ่ายรายเดือน  ไม่ใช่ free education program

ท่านผู้ชมนึกภาพนะ ณ.จุดสตาร์ท

นกอีแอ่นแกะห้อยที่ขอบรัง นกพิราบเกาะนิ่งที่หน้ากรง นายกระจอกมัวแต่ร้องซีป ซีป ตีกัน และหยุดกินน้ำ

เสียงประทัดไล่ มันออกจากจุดสตาร์ทแล้ว ทั้งสามตัว แต่ใครจะไปถึงโอลิมปิก 2008 ที่ปักกิ่งก่อนกัน.............???

ครูเล็ก