ความสุข
ความสุข
เชื่อว่าหลายๆท่านที่เข้าแวะมาคงเคยตั้งคำถามกับตัวเองว่า " ทำอย่างไรฉันถึงจะ
มีความสุข " หรือตัดพ้อกับตนเองว่า " เมื่อไหร่เราจะมีความสุขสักที่ "
ถ้าคุณเกิดคำถามนี้ในใจแล้วละก็ แสดงว่าคุณกำลัง " ไม่มีความสุข " แล้วล่ะ
เราก็เป็นคนหนึ่งที่เคยตั้งคำถามนี้ โดยเฉพาะช่วงที่มีปัญหาเรื่องงาน หรือ เรื่องส่วนตัว ไม่เคยคิดว่าคำถามหรือความรู้สึกเหล่านั้นเป็นการแสดงออกของความรู้สึกทุกข์ ไม่เคยพิจารณาว่า" ตอนนี้ฉันมีความสุขหรือเปล่า " กว่าจะรู้สึกเมื่อได้ยินคนไข้ทักว่า " ทำไมหมอหน้าเศร้าจัง ไม่ยิ้มเลย " หรือ
" ทำไมวันนี้หมอไม่ยิ้มเลย " " หมอตาบวมทำอะไรมา"
จนกระทั้งวันหนึ่ง คุณยายกี้ ยายอายุ 56 ปี ผู้ป่วยเบาหวาน เป็นเบาหวานมา 20 กว่าปี หลานพามาเจาะเลือดดูระดับน้ำตาลในเลือด ปรากฏว่า ระดัยนำตาลคุณยาย 356 mg% ซึ่งทุกครั้งระดับนำตาลของคุณยายจะอยู่ระดับสูงกว่า 300 mg% เสมอ ไม่ว่าจะอธิบาย ขู่ปลอบ ล้อล่อ สารพัดวิธี
จะทำให้ยายเข้าใจถึงความสำคัญของการควบคุมอาหารโดยเฉพาะอาหารประเภทแป้ง น้ำตาล ผลไม้
ที่มีรสหวาน ( คุณยายต้องตัดเท้าซ้ายทิ้งเมื่อ 2 ปีก่อน ) คุณยายจะตอบด้วยสีหน้าและรอยยิ้มทุกครั้งว่า ความสุขของยายคืดการได้ทำขนมหวานหรืออาหารให้ลูกหลานกิน และคุณยายก็มีความสุขกับการชิมรสชาตของมัน และสิ่งที่คุณยายมีความสุขที่สุดคือการได้ทำไปถวายพระและแจกเพื่อนบ้าน
หลักฐานที่จะยืนยันได้คือ...ทุกครั้งที่คุณยายมาหาหมอจะมีขนมหวานใส่ถุงมาให้ลูกหมอทัพฟ้าคนสวย (เราเอง)ทุกครั้ง ผลเราเลยหุ้นดี(ตรุษจีนที่ผ่านมารอดมาได้ไง...ไม่รู้)
คำที่ยายตอบ " ความสุขของยายน่ะ ไอ้เจ้าเบาหวานมันมาแย่งไปไม่ได้หรอก นี่...ขนาดเอาเท้ายายไป... ยายยังไม่ว่าอะไรมันเลย ทุกวันนี้ยายมักจะตื่นแต่เช้าขึ้นมาทำอาหารไว้ถวายพระ และให้ลูกหลานได้กินก่อนไปทำงาน ยายรู้สึกมีความสุขมากที่ได้ทำอาหารและได้เห็นรอยยิ้มของคนที่กิน "
ฟังคำตอบคุณยาย...เราได้แต่อมยิ้มและเมื่อยายกลับแล้วเราเอาคำพูดของคุณยายมาคิด ใช่เดิมเรามีความสุขการทำงานเช้าตื่นเช้าไปออกกำลังกาย กลับมาใส่บาตร แล้วอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานด้วยรอยยิ้มกับทุกคน เย็ยกลับมาทำงาน (ที่ร้าน)เห็นคนไข้ที่รออยู่การทำงานที่ล้าเหนื่อยมา เครียดมาเราจะยิ้มทักทายคนไข้อย่างมีความสุข...... แต่...6 - 7 เดือนที่ผ่านมามันเกิดอะไรกับชีวิตเรา.... ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเคยทำ...มันได้หายไปจากชีวิตเราจนหมด.... คำว่าความสุข (กับสิ่งที่ทำให้เพื่อนมนุษย์)มันได้หารไปจากชีวิตเราจนหมด....
คุณยายแม้นต้องเสียเท้าจากโรคภัยคุกคาม... คุณยายยังรู้ว่าสิ่งใดที่ทำให้คุณยายมีความสุข...
คุณยายทำสิ่งนั้นถึงมันจะเป็นอันตรายถึงชีวิต...คุณยายก็ทำเพราะนั้นคือความสุขของคุณยาย...
แล้วเรา...ทำมั้ย...ต้องให้คนแค่คนเดียว...มาทำลายความสุขของเราทั้งชีวิต... เราชังโง่เขลาจริงๆ
ต้องขอบคุณ...คุณยาย... ให้สติ... แล้วเราก็บอกกับตัวเองว่า... เราต้องกลับมาทำในสิ่งที่เรามีความสุข
ในช่วงชีวิตที่เหลืออยู่... แม้นต้องใช้เวลาทั้งชีวิตที่เหลืออยู่ก็ตาม... เป็นกำลังใจให้เราด้วย...
น่ะตัวเราเอง
อ่านแล้ว...ลองนั่งว่างๆคิดย้อนดู...เขาบอกว่าดูละคร...ย้อนดูตน...
ขอบคุณค่ะ
ความเห็น (4)
หวัดดีจ้ะ...
เคยมีคนบอก ความสุขมักอยู่กับเราไม่นาน เพราะฉะนั้นช่วงไหนที่ตักตวงได้ ก็ทำเถิด
โดยไม่ต้องเบียดเบียนตนเอง และไม่เบียดเบียนผู้อื่น สาธุ !
สวัสดีค่ะ คุณหมอคนสวย (ตามที่บอก)
มีบางคนบอกว่า จริง ๆ แล้วความสุขของเรา อยู่กับเราทุกเวลา (ลองสังเกตดูนะคะ) แต่บังเอิญความทุกข์ที่ผ่านมาเพียงแป๊ปเดียว แย่งเวลาแห่งความสุขไป ลองแบ่งแยกช่วงเวลาของความสุขและความทุกข์ดูนะคะ แล้วเราจะพบว่า ความสุขนั้นอยู่ที่เราตลอดเวลา ถ้าเราไม่มัวแต่ไปให้ความสนใจกับความทุกข์มากเกินไป (มองผ่านเลยไปบ้างก็ดีค่ะ เพราะมันอยู่กับเราไม่นานหรอก) แล้วคุณหมอก็จะพบกับความสุขค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ...คุณใบแก้วสำหรับกำลังใจและคำแนะนำดีๆที่มีให้...สำหรับตัวเอง...มันยากมากที่จะไม่คิดถึงมันเพราะมันที่สุดในชีวิต...แต่ก็จะพยายาม...
เพื่อช่วงเวลาที่เหลืออยู่...สามารถนำความรู้ที่เรียนมาทำประโยชน์ให้เพื่อนมนุษย์ได้บ้าง...แต่วิชาชีวิตคงตก...ติด ร. วิชาลืมแน่นอน... (ก็พอมีอารารณ์ขันแสดงว่าอาการพอเยี่ยวยาได้ใชมั้ยค่ะ ) ขอบคุณมากๆค่ะ... สวยจริงๆ ดาวอำเภอเมื่อ...
ปีมาแล้ว...555
บางครั้งบางคราวการได้อยู่กับตัวเองก็เป็นสุขนะครับ แล้วก็ "อย่าให้คนแค่คนเดียว...มาทำลายความสุขของเราทั้งชีวิต"
หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข