หนังสือดี ที่อาจารย์แนะนำ 20 ปี แล้ว ยังอ่านไม่เลิก

 

    ปกติ จะเบื่อง่าย จะหนังหรือหนังสือก็ไม่เคยดูซ้ำ เว้น แต่ เพลง ซ้ำได้ แต่หนังสือ ที่หยิบอ่านทีไรก็ยิ้มได้ทุกที ก็ คือเรื่อง โต๊ะโตะจัง เด็กหญิง ข้างหน้าต่าง แปลจากหนังสือญี่ปุ่น เรื่องจริงสมัยสงครามโลกครั้ง 2 เป็นเรื่องของ เด็กหญิงน่ารัก ช่างสงสัยคนหนึ่ง อ่านแล้วจะรักเธอ เล่าให้ใครฟังก็ชอบ ถึงขนาดไปหาซื้อกันเลยทีเดียว แต่ โทษที ตอนนี้หาซื้อค่อนข้างยาก

  รู้จัก เรื่องนี้ จากอาจารย์ มหา'ลัย แนะนำให้อ่านเป็นหนังสือ นอกเวลา อ่านแล้ว วางไม่ลง ตลก สนุก น่ารัก น่าสงสารในตอนท้าย

  ถ้าจะซื้อ โปรด สังเกต เด็กหญิงข้างหน้าต่าง เท่านั้น เพราะจะมี โต๊ะโตะจัง ตอนโต เป็นนักแสดง ไม่ค่อยหนุกเท่าตอนเด็ก ซื้อผิด เดี๋ยวหาว่า โม้

  อีกเรื่อง ที่ ประทับใจ ไม่ใช่เรื่องสนุก แต่น่าอ่านมาก โดยเฉพาะ ครู พ่อ แม่ กว่าจะถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว เช่นกัน เป็นนอกเวลาที่อาจารย์แนะนำ แนวคิด แนวสอน แนวการเลี้ยงลูก ปีที่แล้ว Big Boss ของที่ทำงาน นำเล่มนี้มาแนะนำ ลูกน้อง ก็ได้แต่อมยิ้ม ก็หนังสือโปรดเรา เอามะพร้าวห้าวมาขายสวน ซะแล้ว

    ว่าไปแล้ว ก็ อาจเป็น เล่มโปรด ของท่านผู้อ่านอยู่ก็ได้...

  เรื่องสุดท้าย เรื่อง แมรี่ เจน ร้องไห้เมื่อคืนนี้ เคยอ่านที่ห้องสมุด สมัย ม. 2 แน่ะ แต่ยังจำได้ สงสารเด็กที่ถูกแม่แท้ๆ ทารุณ บุหรี่จี้ มั่ง เตารีดมั่ง ทั้งที่รักลูกสาวมาก แต่เพราะอะไรที่ทำ ลองหาอ่านดู

  ที่พูดมา เนี่ย ไม่ใช่อะรัย คิดถึงหนังสือ 3 เล่มนั้น มันหายไป ตอนที่ย้ายที่อยู่เมื่อ 2 ปีก่อน อยากได้คืนอ่ะ เก็บมาตั้งแต่ตอนเรียนกว่า 20 ปี รักษาอย่างดี

  อ๋อ! เกือบลืม เล่มสลายเครียด  ระเด่นลันได  เวลาอ่านให้เด็กๆ ฟัง บริหารต่อมฮา ได้ดี

           4 เล่ม โปรด หายหมด ระเด่นลันได ครั้งสุดท้าย น้องยืมไปอ่าน แล้วยืมต่อกัน สงสัยจาลืมคืน ขอลืมเลย

                                                                

                                                                  u-morisawa        

                                                          

                                                 

 

[ธ.วั ช ชั ย]

สวัสดีครับ

โต๊โตะจัง สนุก น่าเอ็นดู ให้ใครยืนอ่านแล้วก็ไม่คืน พักหลังเลยซื้อให้กันไปเลย

กว่าจะถึงอนุบาลฯ นี่สงสัยจะเป็นคัมภีร์ของคนมลูกไปแล้ว ได้อ่านเหมือนกันครับ

แมรี่ เจนไม่เคยอ่าน

ระเด่นลันได สนุกมาก แบบชวนหัว "มาจะกล่าวบทไป ถึงระเด่นลันไดอนาถา" ผู้แต่งคือ พระมหามนตรี (ทรัพย์) ไม่ใช่พระราชนิพนธ์ครับ เรื่องนี้หาอ่านได้ในเว็บไซต์หลายที่ครับ ;)

[morisawa]

ขอบคุณ คุณธวัชชัย มากค่ะ

ระเด่นลันได ผู้แต่งคือ พระมหามนตรี (ทรัพย์) ไม่ใช่พระราชนิพนธ์ แบบว่า สับสน กับ เวนิส อ่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ

พูดแล้ว อยากอ่านอีก กำลัง เครียด จะลอง search ดูค่ะ

ให้คำแนะนำกันแบบนี้ ดีใจมากเลยค่ะ

ขอบคุณอีกครั้ง นะคะ

mochi

[หยั่งราก ฝากใบ]

• ตามมาเยี่ยมบ้านสาวญี่ปุ่น
• เสียดายนะคะ หนังสือดี ๆ โธ่ยืมแล้วไม่น่าลืมคืนเลย