เรียนรู้ผ่านชีวิต

เมื่อเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสเข้าไปเรียนรู้ร่วมกับนศ.พยาบาล ของ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ที่ออกฝึกปฏิบัติงานที่ชุมชน ในเขตจังหวัดอุบลราชธานี เราเองได้เดินตามไปร่วมเรียนรู้ชีวิตของครอบครัวหนึ่ง

ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวที่มีทั้งหมด 6 คน ประกอบด้วยพ่อ แม่ ลูกสาว ลูกเขย และหลานสาวอีก 2 คน ที่นักศึกษาที่เข้าไปเยี่ยมเพราะเป็นครอบครัวที่มีผู้ป่วยอัมพาตจากสาเหตุจากโรคหลอดเลือดทางสมอง คือคุณยาย ในวันนั้นภาพที่ที่ได้พบคือคุณยายนั่งบนเก้าอี้โยกมีผ้าคลุมขาทั้งสองข้างไว้  หน้าตาอิดโรย ดูท้อแท้กับชีวิต มีคุณตาที่วัยใกล้เคียงนั่งอยู่ข้างๆ พวกเราได้เข้าไปทักทายและพูดคุยกับเรื่องราวกับชีวิต คุณยายพูดได้แต่พูดได้ไม่ค่อยชัด  ดังนั้นเรื่องราวทั้งหมดจึงได้รับรู้จากคุณตา

คุณตาบอกว่า เดิมคุณตามีอาชีพรับราชการครู แต่เมื่อเกษียณคุณตาได้ขายบำเหน็จให้คนอื่น ทำให้คุณตามีคุณตามีลูกทั้งหมด 4 คน คนโตมีครอบครัวไปแล้วอยู่ชุมชนแถวนี้ ไม่ค่อยมาเยี่ยม แกบอกว่ามันไม่รักดี มันแต่งกับใครก็ไม่รู้ แต่เมื่อพูดถึงลูกชายอีกสองคน คนหนึ่งเป็นอาจารย์ ที่อยู่ต่างจังหวัด อีกคนหนึ่งเป็นตำรวจกำลังจะติดยศร้อยตำรวจเอก คุณตาบอกว่า ลูกชายสองคนนี้จะมาเยี่ยม 2-3 เดือนต่อครั้งก็มาเยี่ยมบ้างในบางครั้ง และเอาเงินมอบให้บ้างแต่ไม่มากเพียง พัน -สองพันบาท และในแววตาของคุณตาเมื่อพูดถึงลูกชายสองคนนี้ดูชื่นชมและมีความสุข แต่เมื่อพูดถึงลูกสาวคนสุดท้อง คุณตาบอกว่า มันไม่รักดี ไม่ตั้งใจเรียน ทุกวันนี้ก็แต่งงานแล้วกับทหาร นานๆจึงจะกลับมาหาภรรยา ตอนนี้มีลูกสาวสองคน และมีอาชีพเป็นลูกจ้างที่ขายกาแฟที่ตลาด