ในการตำรงชีวิตนั้น มีทั้งสิ่งที่มากระทบเราหรือสัมผัส ซึ่งเรียกว่า อารมณ์ ความรู้สึก นั้น มีทั้งที่พึงปรารถนาและไม่พึงปรารถนา ซึ่งเราเรียกว่าเป็นความธรรมดาของชีวิต
ในเวลาที่ทำงานหรืออยู่ที่ไหนก็ตามแต่ มักจะเกิดสิ่งเหล่านี้เสมอ ได้แก่
1.ลาภ เสื่อมลาภ
2.ยศ เสื่อมยศ
3.สุข ทุกข์
4.สรรเสริญ นินทา
สิ่งเหล่านี้ เราเรียกมันว่า โลกธรรม คือสิ่งที่เป็นไปตามกระแสโลก ซึ่งมักจะพบเห็นอยู่บ่อย ๆ ทั้งตัวเราและผู้อื่น ยกตัวอย่าง
เวลาเราปฏิบัติงาน เราก็ทำดีที่สุดตามความสามารถแล้วก็ยังถูกว่ากล่าว ทำก็หาว่าทำไม่ถูก
ไม่ทำ ก็หาว่า ไม่มีสมอง ไม่คิดก็หาว่าสมองควาย คิดก็หาว่าคิดไม่ถูกแล้วจะให้ทำยังไงกันดี
ประเภทเจ้านายหรือหัวหน้านั้นมีหลายประเภท บางประเภทเอาใจยาก บางประเภทเอาใจง่าย
บางประเภทรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่นอย่างมีเหตุและผล ใจกว้าง บางประเภทยึดแต่ความคิดของกู กูถูกคนเดียว ยู ไม่เกี่ยว ไร้เหตุและผล ใจแคบ ใครเจอคนประเภท นี้ ลำบากใจหน่อย บางคนอารมณ์ร้อนขี้บ่นก็แย่เหมือนกันประเภทนี้
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เมื่อคนอื่นทำกับเราอย่างไร จงอย่าทำกับคนอื่นอย่างนั้น ประโยคนี้ ผมจำได้จนขึ้นใจ เมื่ออาจารย์ท่านหนึ่งได้มาสอนสมัยเรียน ระดับอุดมศึกษา ท่านให้ข้อคิดแบบนี้
เพราะอะไร เพราะ ดังนี้
สิ่งที่ทำให้คนเราเสียผู้เสียคนได้ มีอยู่ 3 ประการ
1. เงินทอง เปรียบเสมือนอสรพิษ ฤทธิ์ร้าย
2. อำนาจ ผู้ใดใช้ในทางที่กดขี่ ข่มแหง ผิด พึงระวังเถิด(ข้อนี้สำหรับ ผู้ปกครองทั้งหลาย พึงรอบคอบยั้งคิดยั้งทำ)
3. สตรี (ข้อนี้สำหรับบุรุษ) ทำให้ขาดสติเสียผู้เสียคนมามากต่อมากเช่นกัน พึงคิดดี ๆ กันเถิด 3 ข้อนี้
สิ่งเดียวที่เราทุกคนเมื่อเจอปัญหา คือ จงสร้างขันติบารมี เพราะขันติ คือ ความอดทน เป็นตบะของนักปราชญ์ พระพุทธเจ้าท่านว่าไว้ ที่สำคัญจงสร้างปัญญาให้เกิดขึ้นในตนเอง
ปัญญาจะเกิดขึ้นได้ 3 ประการ คือ
1. ปัญญาที่เกิดจากการฟัง
2. ปัญญาที่เกิดจากความคิดพิจารณา
3. ปัญญาที่เกิดจากการฝึกฝน ขัดเกลา สั่งสมประสบการณ์ เป็นต้น
ท่านทั้งหลายเชื่อไหมครับว่า คนเราไม่ว่าทำงานที่ไหน เงินเดือนมากเท่าไร ก็สุขไม่เท่าอยู่
ไกล้ชิดพ่อและแม่(ผมจำได้ เพราะเพื่อนผมเป็นคนพูดและผมก็ว่าจริงอย่างนั้น)ผู้ให้ไออุ่น จริงไหมครับ เมื่อเจอปัญหาท่านจะนึกถึงใครก่อน (ตอบ พ่อและแม่เป็นคำตอบสุดท้าย)
สวัสดีตรับ
ธฉันทะ
ชีวิตของคนธรรมดา....
สวัสดีครับครูเฉิน
จริงด้วยครับครู อยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าอยู่ใกล้พ่อกับแม่ ^^
อ่านบันทึกของครูแล้วได้ข้อคิดมากเลย
ขอบคุณนะครับครู
ขอบคุณWardah ที่มาเยือน
พ่อแม่เป็นพระในบ้านครับคุณ น้องเอกที่เคารพ