ความคาดหวัง

การทำอะไรต้องมีเป้าหมาย มีความคาดหวัง เช่นเดียวกับที่ผมมานั่งเขียนบันทึกในวันนี้ เป้าหมายแรกผมคือ ถ่ายทอดความรู้สึก ความคิดออกมาเพื่อร้อยเรียงความคิดที่สับสน กระจายให้กลับมาเป็นหนึ่งเดียว

เอาละ เป้าหมายในการทำงานปีนี้ คือ ทำงานให้ง่าย ให้สนุก และมีความสุขกับงาน (กว้างไปไหมเนี่ย)
เพื่อให้เป็นไปตามสโลแกน ผมจึงต้องตั้งนโยบายให้ชัดอีกนิด คือ

• ทำงานให้เคลียร์เรียบร้อย ข้อมูลที่ได้ถูกต้อง (ทำนานขึ้นแต่ถูก)
  
• ทำงานไม่ซ้ำซ้อน ลดภาระงานที่ชวนให้ปวดหัวออกไปซะ (งานคล้ายกันจับรวมกันซะ)
  
• งานบางอย่างที่คอมพิวเตอร์สามารถช่วยได้ก็ให้มันช่วยทำไป โดยเฉพาะเรื่องคำนวณ ผมยอมรับอย่างภาคภูมิใจว่ามันคิดเร็วกว่าผม 555
  
• เมื่องานประจำดีขึ้น เร็วขึ้นแล้ว เราก็ตั้งเป้าใหม่ให้งานเก่าดีขึ้น รวมทั้งอาจขยายงานใหม่ด้วย
  

งานที่กระทำต่อไป

1. drug profile หรือประวัติการใช้ยาของผู้ป่วยในที่ยังค้างคาเมื่อโปรแกรมทำงานไม่ได้ตามที่คาดไว้ ปัญหาในการทำงานสองห้อง การบันทึก,รวบรวมและค้นหาข้อมูลที่ลำบาก ทำด้วยมือปัญหาก็เยอะ ทำด้วยเครื่องก็มีปัญหาเรื่องโปรแกรมอีก เฮ้อ..
   
2. drug reconsilation ในผู้ป่วยในก็ได้ทำไปนานแล้วแต่ก็ยังมีจุดที่ปรับปรุงหลายอย่างอยู่ แต่ส่วนที่ติดจริงๆ คือ ยาในผู้ป่วยนอกที่ยังหาวิธีลงตัวไม่ได้เพราะวิธีดีที่สุด คือ ทำให้แพทย์ทราบก่อนล่วงหน้าว่าคนไข้ได้ยาอะไรอยู่ในขณะนี้ (คนไข้อาจได้ยาจากหลายหมอหลายรพ.มา รวมทั้งอาจมีอาหารเสริมอื่นๆ อีกด้วยซ้ำ)
   
3. ตรวจสต็อคยาบนตึก (ward) หน้าที่เก่ากลับมาอีกครั้ง หลังจากเพิ่งมอบหมายให้น้องอีกคนทำไป มีหลายอย่างที่ได้มุมมองใหม่ๆ จากงานของน้องที่ทำไว้ค่อนข้างเรียบร้อยมาก โดยเฉพาะเกิดความคิดต่อยอดที่จะทำให้ตึกมียาในล็อตเดียวกันทั้งหมดเพื่อให้ควบคุมและตรวจสอบได้ง่าย ขึ้น (เห็นก็ง่ายหายก็รู้) ซึ่งรวมทั้งสถานที่เก็บ ภาชนะที่เก็บ ยาที่เก็บ
4. งานสอนคนไข้เบาหวาน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการขยายส่วนการรักษาคนไข้เบาหวาน ได้เห็นปัญหามากขึ้น เมื่อเจอกับคนไข้ที่หลากหลายแบบซึ่งผมไม่นึกมาก่อนว่ามีแบบนี้ด้วยหรือ ทำให้เริ่มมองเห็นภาพว่า ทำไมพี่ๆ หลายคนจึงมองงานเบาหวานไม่ง่ายเลยเริ่มจากคนไข้ที่มีปัญหาด้านกายภาพ ไม่ว่า มองไม่ชัด มือไม้สั่น หูไม่ดี ก็ยากแล้ว เจอกับคนที่สอนแล้วมีอาการกลัวหรือฝังใจกับความเชื่อหลายอย่างก็ทำให้ผมมึนเหมือนกัน เอ้ายังดีครับที่ยังไม่เจอคนกลัวเภสัชกรไปกินตับ หึๆ แต่ก็ดีครับมันทำให้ผมมองเห็นว่ายังมีอีกหลายอย่างที่สามารถเล่นได้ พัฒนาได้ ในเมื่อคนไข้มีปัญหาต่างกัน เราก็สามารถหาวิธีแก้ต่างวิธีกันได้มากมายเช่นกัน
   
5. งานเก็บรวบรวมข้อมูล ซึ่งเป็นส่วนต่อจากหลายๆ ข้อแต่ต้องแยกมาชัดๆ เพราะทุกวันนี้หาข้อมูลมาบริหารได้ยากมาก เริ่มตั้งแต่ข้อมูลขั้นต้น หน่วยงานทำงานอะไรไปบ้าง ปริมาณเท่าไหร่ก็หาลำบากแล้ว ถ้ามาแยกเฉพาะเข้าไปอีกว่าแต่ละคนทำงานอะไรแค่ไหนอย่างไร ก็ปวดกระบาลตึ้บๆ เท่านั้นไม่พอครับ เมื่อที่มาข้อมูลไม่กระจ่างแต่ละคนหามาได้ไม่เท่ากันอีกก็ร้อง เฮ้อ..เพราะแน่นอนว่าต้องมีข้อมูลที่ผิดแน่นอน (อาจไม่มีข้อมูลที่ถูกเลยก็ได้) เมื่อไม่มีข้อมูลที่ถูกต้องก็บริหารไม่ได้ตามที่ผมเคยเขียนในบันทึกก่อนๆ ซึ่งปัญหานี้ทำให้ผมมานั่งศึกษาทำ Access เพื่อเก็บข้อมูลในส่วนที่จำเป็นต้องใช้เองอยู่เพื่อให้เกิดความชัดเจนและบอกทุกคนได้ว่า
   ข้อมูลนี้ผมได้แต่ใดมา ฟู่..หลักการที่ผมคิดในตอนนี้ คือ ให้ข้อมูลหลักรวมกันเหมือนๆ กันถ้าทุกคนเข้าถึงได้เหมือนอินเตอร์เน็ตก็ดีครับ แต่ถ้าไม่ได้ก็ต้องกระจายข้อมูลตามหน่วยงานต่างๆ ให้เหมือนกัน ซึ่งทางห้องยาตกลงว่าจะทำแฟ้มข้อมูลยาประจำตึกและประจำห้องยาเพื่ออัพเดตข้อมูล
   โดยมีผมเป็นคนนำข้อมูลไปอัพเดตในเวลาขึ้นตรวจสต็อตตึกแถมไปในตัวด้วย
   1. ข้อมูลยา High Alert
      
   2. ข้อมูลยาที่ต้องเก็บพิเศษหรืออายุยาหลังการเปิดใช้
   3. รายการยาที่มีในรพ. รวมทั้งเรื่องค่ายากับสิทธิ์ที่ถามกันบ่อยๆ
   4. อื่นๆ ที่ทางหน่วยงานกำลังดูอยู่ครับ (ถ้ายังมีที่ว่างใส่นะ)
      
6. งานปรับปรุงการกระจายยาคนไข้ตามตึก ซึ่งทุกวันนี้ห้องยาใช้ HOMEC ในการช่วยคีย์ยาแต่ปัญหาบั๊กต่างๆ หรือข้อจำกัดก็ทำให้มันตันในหลายๆ อย่าง กำลังรอเวอร์ชั่นใหม่ของโปรแกรมที่คาดว่าจะมาเดือนเมษายนนี้อย่างใจจดจ่อครับ
7. การปรับปรุงการเก็บและส่งต่อข้อมูลเรื่องยาและค่าใช้จ่ายยาในผู้ป่วยในแต่ละราย เพราะเจอปัญหาการเก็บเงินค่อนข้างบ่อย (แม้จะดีขึ้นบ้างในรายที่อยู่ไม่นานก็ตาม) โดยเฉพาะในรายที่ต้องย้ายตึกบ่อยๆ ทำให้ต้องเสียเวลาในการคิดค่าใช้จ่ายนาน รวมทั้งอาจเกิดปัญหาต่อเนื่องจากความหงุดหงิดในการทำงานประสานกันแต่ละหน่วย (ห้องยาโดนแน่ๆ หึๆ)

จบดื้อๆ ก่อนครับเพราะอ่านแล้วเวียนหัวเอง