ดอกไม้หลังบ้านบานสะพรั่งดูสวยงาม รู้สึกสดชื่นทุกครั้งที่เดินผ่าน แต่เพียงไม่กี่วันก็เหี่ยวเฉา น้ำในแอ่งหน้าบ้านค่อยๆลดลงเมื่อหน้าแล้งมาเยือน
"ทุกสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลง"
ผมเพียงจำคำกล่าวนี้ไว้ แต่ไม่ค่อยได้คิดให้มันลึกซึ้งมากนัก วันนี้ได้ทบทวน ไตร่ตรอง ใคร่ครวญ ด้วยสมองอันน้อยนิด และประสบการณ์ที่ผ่านมา ก็สรุปได้ว่า "ทุกสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลง" นี่แหละเป็นความจริงแท้
เมื่อทุกสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลง ตัวเราก็อยู่ใน "ทุกสิ่ง" ซึ่งกำลังเปลี่ยนแปลงอยู่ด้วยเช่นกัน
ก้มลงสำรวจตนเองอย่างรอบคอบก็พบว่า ร่างกาย นั้นเปลี่ยนแปลงเห็นได้ชัดเจน จากเด็กก็ค่อยๆเติบโต และมาถึงตอนนี้อายุมากขึ้นยิ่งเห็นชัดเจน ผมเปลี่ยนสีโดยไม่ต้องย้อม ผิวหนังเหี่ยวย่น ดวงตาฝ้าฟาง ฟันโยกคลอน กำลังถดถอย ความจำเลอะเลือน หลังเริ่มงองุ้ม เดินช้าลง
ด้านจิตใจ ก็เปลี่ยนแปลงเช่นเดียวกัน เพียงแต่คนอื่นอาจมองไม่เห็น แต่ถ้าเราสังเกตให้ดีๆก็จะพบว่าเปลี่ยนแปลงไปเช่นเดียวกัน จากที่เคยเป็นคนอารมณ์ร้อนก็เย็นลงมาก ไม่ค่อยพลุ่งพล่านเหมือนแต่ก่อน จากเคยเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นก็รู้จักปล่อยวาง เคยมีความคิดก้าวหน้าบัดนี้เริ่มคิดถอยหลังคิดถึงอดีตมากขึ้น และอื่นๆอีกมากมาย ซึ่งเปลียนแปลงไปในทางดีบ้างไม่ดีบ้าง ถ้าเราชอบใจเราก็ว่าดี อันไหนที่ไม่ชอบใจก็บอกว่ามันไม่ดี
ผมเขียนบันทึกนี้หลังจากที่ไปรดน้ำศพเจ้านายเก่ามา ซึ่งสมัยท่านยังมีชีวิตอยู่จัดได้ว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ มีบารมี มีลูกน้องมากมาย แต่ขณะเดียวกันท่านก็สร้างศัตรูไว้ด้วย อายุมากขึ้นโรครุมเร้าจนเสียชีวิตในตอนนี้
บัดนี้ร่างไร้วิญญาณของท่านนอนสงบนิ่ง มือที่เขาคล้องพวงมาลัยให้ถูกแบออกให้ทุกคนรดน้ำ หลังรดน้ำเสร็จท่านก็คงลงไปนอนสงบนิ่งในโลงศพคอยสัปเหร่อนำขึ้นเชิงตะกอนแล้วเผาบนที่เดียวกันกับทุกๆคนนั่นเอง
ผมคิดอยู่ 2-3 วันว่าจะนำเรื่องนี้ขึ้นมาให้ทุกคนอ่านดีหรือไม่ ใจหนึ่งรู้สึกว่าไม่สนุกเลย อ่านของคนอื่นแล้วสนุกสดชื่นเบิกบานและมีความหวัง ส่วนเรื่องนี้อ่านแล้วอาจหดหู่ ทอดอาลัย
แต่อย่างไรก็ตามวันนี้ผมตัดสินใจเขียนเพื่อต้องการบันทึกไว้เตือนสติตัวเองว่า ชีวิตไม่ได้ยืนยาวนัก อย่ามัวหลงระเริงกับเรื่องไร้สาระให้มากนักเลย เวลาที่เหลือไม่มากนี้จะพยายามทำความเข้าใจชีวิตที่เเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลานี้ให้ดีที่สุด จะไม่หลบหนีสังคมไปไหนแต่จะเป็นผู้สังเกตความจริงของร่างกายและจิตใจที่แปรเปลี่ยนไปทุกขณะนั่นเอง
*************
ปู่หลง 12/03/2551
