บ้านตีนดอย
การเดินทางไปที่ต่างๆ ผมชอบมากแต่ไหนแต่ไร แล้วยิ่งไปพบเห็นธรรมชาติและวิถีชีวิตที่ แตกต่างจากสังคมเมือง ก็ทำให้อยากศึกษาด้วยความสงสัยและสัมผัสวิถีชีวิตในที่อื่นๆ อีก หลังจากที่เคยพบในจังหวัดที่ตนเองอาศัยอยู่บ้างแล้วแต่ก็ไม่เหมือนที่พบครั้งล่าสุดที่บ้านตีนดอย อ.ท่าสองยาง จ.ตาก หลังจากที่นัดกับอาจารย์ซึ่งเดินทางไปก่อนแล้วว่าเรียนกันก่อนนะครับแล้วทุ่มตรงจะตามไป แล้วก็เป็นไปตามคาดกว่าจะถึงแม่สอดก็สี่ทุ่มกว่าๆ จากพิดโลกโดยการขับรถไปกันเอง นึกว่าทุกคนจะเหนื่อย แต่ที่ไหนได้เจองานประจำปีที่แม่สอดยังไปเดินเที่ยวกันได้อีกตั้งนานได้รองเท้าฟองน้ำคนละคู่(ได้ใช้ประโยชน์สูงสุดในตอนท้าย) แล้วเที่ยงคืนก็กลับเข้านอนกัน
กะว่าจะตื่นกันตีห้าแต่จริงๆ ก็ตื่นกันหกโมงเช้า(ก็ 8 คนกว่าจะปฏิบัติภารกิจเสร็จ) เจ้าของที่พักเตรียมอาหารเช้าไว้ให้มีข้าวต้มกับปลาท่องโก๋ เมืองแม่สอดอร่อยมาก รองท้องกันเสร็จแล้วเจ็ดโมงก็เดินทางไปท่าสองยางตามที่นัดกับอาจารย์ไว้ แวะซื้อของเพิ่มเติมที่แม่ละมาดด้วยนะกลัวอด เช่นเครื่องดื่ม น้ำมันพืช และอาหารแห้งนิดหน่อย แล้วเดินทางไปท่าสองยางขับรถเลยที่นัดหมายไปอีก 2-3 กิโล (นึกว่าขับรถเที่ยวยามเช้าเจอคนข้างทางก็คุยกันไม่รู้เรื่องครับคนละภาษา แต่ก็สื่อสารกันด้วยภาษามือจนรู้เรื่อง) ขับย้อนมาเจอกลุ่มที่นัดหมาย(ทำไมตอนไปไม่เห็นก็มัวแต่คุยกันในรถครับไม่ได้ดูข้างทาง)
พอเจอที่นัดหมายจากที่แต่งตัวกันสุดฤทธิ์สุดเดช พร้อมทั้งอาหารที่กะว่าจะกินกันได้ซักอาทิตย์ ก็ได้คำตอบว่า "พวกแกเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้น เอาเฉพาะของจำเป็นเท่านั้น แล้วใส่รองเท้าแตะ เครื่องสำอางและเสื้อผ้าไม่จำเป็นต้องเอาไป เอาเต็นท์กะถุงนอนก็พอ" งงดิครับผม แต่ซักพักก็หายงงเพราะอาจารย์บอกว่าพวกแกต้องเดินอีก 5 กิโล ผ่านน้ำตกและภูเขา 5555555555 แต่พอเดินไปก็เพลินดีครับสวยมาก น้ำไหลเย็นมากๆ เลย แล้วยิ่งพอขึ้นไปเป็นหมู่บ้านตีนดอยแล้ว ก็ยิ่งหายเป็นปลิดทิ้งเลย สวยมาก และเป็นธรรมชาติสุดๆ ครับ ไม่นึกว่าประเทศไทยยังมีหมู่บ้านอย่างนี้อีกนะ แล้วยิ่งได้ไปศึกษาวิถีความเป็นอยู่แล้วยอมรับว่าเศรษฐกิจพอเพียงจริงๆ ครับ สงบ เงียบ และธรรมชาติสุดๆ
เด็กๆ ไร้เดียงสามาก มันช่างตรงกันข้ามกับสังคมเมืองดั่งฟ้ากะเหวเลยครับ วัฒนธรรมดั้งเดิมยังมีให้เห็น การกินอยู่แบบกินเพื่ออยู่ ที่อาศัยสร้างง่ายๆแต่รักษาไว้ซึ่งรูปแบบ เครื่องนุ่งห่มทำเพื่อสวมใส่เฉพาะคนในครอบครัวไม่ขาย ยารักษาโรคก็เป็นของที่บรรพบุรุษสอนไว้ เงินทองแทบไม่มีความสำคัญเลยครับ ของทุกอย่างที่ร้านค้าส่วนใหญ่บาทเดียวครับ แต่ก็เริ่มมีโทรศัพท์ ทีวี และมอเตอร์ไซต์ เข้าไปบ้างแล้ว และเด็กหนุ่มสาวในหมู่บ้านก็เข้ามาเรียนหนังสือในเมืองมากขึ้น ไม่แน่ว่าในอนาคตจะได้เห็นธรรมชาติอย่างนี้ อีกหรือไม่..... ขอบคุณสำหรับการต้อนรับของคณะครู รร.ตชดบ้านตีนตอยครับ
ความเห็น (6)
เรื่องเล่านี้คุ้นๆนะครับ เหมือนเคยได้ฟัง วันนี้ได้มาอ่าน
---------
สบายดีนะครับ หัวข้อดุษฏีนิพนธ์ไปถึงไหนแล้วครับ!!
ยังไงเอาใจช่วยอยู่ ไม่รู้ว่าจะเขียนเรื่องราว "โครงการหลวงห้วยลึก" หรือเปล่า จะคอยติดตามอ่านครับผม
หวัดดีครับคุณเอก
สบายดีหรือครับผม หัวข้อยังไม่นิ่งเลยครับสองจิตสองใจ เรื่องที่เขียนก็ลองเขียนดูครับ อย่างไรคุณเอกก็ช่วยแก้ไขให้ด้วยนะครับ ขอบคุณครับที่เป็นกำลังใจ คงได้คุยกันที่เชียงใหม่ครับ
สามารถติดต่อทางอีเมลล์หรือโทรศัพท์ได้ครับ (สะดวกและประหยัดดี) ช่วงต่อไปผมอาจใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองกรุงมากกว่าเเล้วครับ
มีหัวข้อ Thesis และ นศ.ป.โท - เอก เท่าที่ปรึกษา พูดคุยกัน ลองไปอ่านดูครับที่ ท่องเที่ยวโดยชุมชน กับวิทยานิพนธ์ด้าน "การจัดการความรู้" เป็นตัวอย่างครับ สำหรับกรอบการคิด
หากสนใจ ประเด็น KM ผมว่ามีประเด็นอื่นๆที่เกี่ยวข้องมากมายเลยครับ
ให้กำลังใจครับ
---
เอก
สวัสดีค่ะ คุณประโยชน์ พี่หิ่งห้อยเข้ามาเยี่ยมจะมาเป็นกำลังใจ งานเขียนวิจัย ยังไม่ขึ้นบล็อกหรือน้อง ถ้าน้องชอบชีวิตท่องเที่ยว ป่าเขาลำเนาไพร พี่มีโปรแกรม จะแจ้งข่าวทันที จ้ะ อย่าเครียดกับเรื่องเรียนนะน้อง มันจะมีผลต่อสุขภาพเรา รักษาจิตให้สบาย เราไม่ได้นิ่งเฉยกับภาระที่ต้องทำ ทุกอย่างจะคลี่คลาย และผ่านไปตามธรรมชาติ
- สวัสดีครับ ให้กำลังใจกับคนทำงาน
- ผมทำงานที่ อ.แม่สอด จ.ตาก รับผิดชอบ เขต อ.ท่าสองยาง เคยได้ยินบ้านตีนดอย แต่ยังไม่ได้เข้าไป
- ถ้ามาอีกครั้งแวะมาทักทายกันบ้างนะครับ ที่ ซี.ซี.เอฟ. ตาก 055534013
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับทุกกำลังใจคุณเอก พี่หิ่งห้อย และครูข้างถนนครับ ถ้ามาแม่สอดอีกครั้งเราคงได้เสวนาธรรมกันนะครับผม