บทบาทสำคัญของเทคโนโลยีในการช่วยให้การจัดการศึกษาบรรลุอุดมการณ์การศึกษาตลอดชีวิต

เทคโนโลยี การจัดการศึกษา การศึกษาตลอดชีวิต

                  การพัฒนาคุณภาพการศึกษาเป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศ  ซึ่งนโยบายของรัฐบาลในการปฏิรูปการศึกษาถือว่า การศึกษาเป็นวาระแห่งชาติมีจุดมุ่งหมายเพื่อพัฒนาสังคมไทยให้เป็นสังคมแห่งการเรียนรู้ จากพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 หมวด 4 ว่าด้วยแนวการจัดการศึกษา และในหมวด 9 ว่าด้วยเทคโนโลยีเพื่อการศึกษา กล่าวโดยสรุปว่า รัฐต้องจัดสรร ส่งเสริม สนับสนุน และพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน รวมทั้งปัจจัยสำคัญต่างๆ ทางเทคโนโลยีเพื่อการศึกษา พัฒนาบุคลากรทางการศึกษาทุกกลุ่ม ในด้านความรู้ ทักษะ และความสามารถในการผลิตและใช้เทคโนโลยีทางการศึกษา จัดได้ว่าเป็นแนวทางสำคัญที่จะพัฒนาศักยภาพและขีดความสามารถของประเทศในการแข่งขันและพัฒนาให้ทัดเทียมกับนานาอารยะประเทศ (ไพรัช ธัชยพงษ์, 2544)   
                นอกจากนี้ หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ.2544 ซึ่งถือเป็นหลักสูตรการศึกษาแห่งชาติฉบับใหม่ที่ได้รับการพัฒนาขึ้น โดยเฉพาะการเน้นเรื่องสำคัญคือ การจัดหลักสูตรและการเรียนรู้คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ซึ่งนำไปสู่การกำหนดจุดมุ่งหมายของหลักสูตรประการหนึ่งคือ มุ่งให้ผู้เรียนมีความรู้อันเป็นสากลเท่าทันการเปลี่ยนแปลงและความเจริญก้าวหน้าทางวิทยาการ มีทักษะและศักยภาพในการจัดการ การสื่อสารและการใช้เทคโนโลยี จากจุดมุ่งหมายดังกล่าวก่อให้เกิดการกำหนดองค์ความรู้ ทักษะ กระบวนการเรียนรู้ คุณลักษณะหรือค่านิยม คุณธรรมและจริยธรรมของผู้เรียนเป็นกลุ่ม เรียกว่ากลุ่มสาระการเรียนรู้ ทั้งสิ้น 8 กลุ่ม หนึ่งในนั้นคือ กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี ที่มุ่งให้เด็กไทยมีความรู้และทักษะเกี่ยวกับเทคโนโลยีต่างๆ เพื่อการดำรงชีวิตและพัฒนาประเทศ  
                การจัดการศึกษาตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ.2544 ถือเป็นหน้าที่สำคัญของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในการจัดทำสาระของหลักสูตรในส่วนที่เกี่ยวกับสภาพปัญหาในชุมชนและสังคม ภูมิปัญญาท้องถิ่นกับคุณลักษณะอันพึงประสงค์ โดยแปลงหลักสูตรที่กำหนดไว้เฉพาะมาตรฐานกลุ่มสาระและมาตรฐานการเรียนรู้ช่วงชั้นไปสู่รายละเอียดในการจัดการเรียนการสอนให้ผู้เรียนมีคุณภาพตามที่กำหนด (กรมวิชาการ, 2544) ดังนั้นสถานศึกษาจึงต้องจัดทำหลักสูตรของโรงเรียน หรือหลักสูตรสถานศึกษา ซึ่งหน้าที่ดังกล่าวถือเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการพัฒนาหลักสูตร โดยขั้นตอนการแปลงหลักสูตรไปสู่การสอนนั้น บุคคลที่มีส่วนสำคัญคือ ครูผู้สอน ซึ่งถือว่าเป็นเป็นผู้ใช้หลักสูตรโดยตรง มีส่วนช่วยสนับสนุนให้การใช้หลักสูตรในโรงเรียนมีประสิทธิภาพ (สงัด อุทรานันท์, 2527)  
                เทคโนโลยีที่กำลังมีความสำคัญขณะนี้และจะทวีความสำคัญยิ่งขึ้นในอนาคตคือ เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (Information and Communication Technology) ทั้งในด้านการเรียนรู้และการศึกษา เพราะจะสร้างโอกาสให้ทุกคนมีการเรียนรู้ตลอดชีวิต ก้าวทันโลกยุคข้อมูลข่าวสารและวิทยาการสมัยใหม่ สามารถพัฒนาการเรียนรู้ขึ้นในตนเอง (สิปปนนท์ เกตุทัต, 2544)
                เทคโนโลยีที่ผลิตขึ้นมาใหม่ในโลกปัจจุบันเปิดโอกาสให้ใช้เทคโนโลยีเหล่านั้น ในการช่วยการจัดการเรียนการสอนได้อย่างแพร่หลาย ออกไปอย่างเหลือเชื่อ และมีผู้สนใจใช้เทคโนโลยีเหล่านั้นกันอย่างมากมายในเรื่องการเรียนการสอน 
                 เทคโนโลยีที่ใช้ ในการจัดการศึกษาทางไกล ปัจจุบันมีมากมายหลายชนิด ทั้งแบบเทคโนโลยีชั้นสูง หรือใช้เทคโนโลยีในระดับต่ำ ที่สามารถนำมาช่วยในเรื่องการจัด การศึกษาทางไกลให้มีคุณภาพแก่นักเรียน นักศึกษาได้แต่การใช้เทคโนโลยีเหล่านั้น ต้องมีการวางแผนในการที่จะใช้งานเทคโนโลยีเหล่านั้นอย่างคุ้มค่า
                 เทคโนโลยีแต่ละอย่างมีข้อจำกัด ซึ่งบางครั้งการจะใช้ในเรื่องของการเรียนการสอน
ต้องใช้เทคโนโลยีในลักษณะที่มีการผสมผสานกันใน หลายๆ อย่าง ซึ่งการเลือกใช้เทคโนโลยี
ในแต่ละชนิดก็แล้วแต่ละเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
                  เทคโนโลยีอาจเป็นทางแก้ปัญหาต่างๆ ได้ แต่ก็เป็นเพียงเครื่องมือเท่านั้นไม่ใช่เป้าหมายในการจัดการเรียนการสอน เนื้อหาในหลักสูตรเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ถ้าหากปรับใช้เทคโนโลยีให้เหมาะสมกับวัตถุประสงค์และเนื้อหาได้ และมีการวางแผนและเตรียมการในเรื่องการใช้ให้ถูกต้องแก่หลักสูตร และกลุ่มเป้าหมาย ผู้เรียน นักศึกษา ก็สามารถติดตามข่าวสารได้ตลอดเวลา  อย่าให้เทคโนโลยีที่เรานำมาใช้เป็นเพียงเครื่องประดับห้องชิ้นหนึ่ง และเราจะเป็นผู้ใช้เทคโนโลยีได้อย่างมีสติ