เมื่อฉันรู้สึกเครียด
หลายวันมานี้ ไม่ได้มาเขียนบล๊อกเลย ไม่ค่อยว่าง อันที่จริงเรียกว่า จัดตารางตัวเองไม่ถูกดีกว่านะ รู้สึกช่วงนี้แย่มาก เครียด เหนื่อย สับสน อ่อนล้า ท้อแท้ ไม่อยากทำอะไรเลย บอกไม่ถูกเหมือนกัน อาการแบบนี้ไม่เคยเกิดมานานแล้ว แต่วันนี้มันกลับมาเยือนฉันอีกครั้ง ฉันรู้สึกอยากร้องไห้ แต่น้ำตาไม่ออกมาอ่ะ เฮ้อออออ ที่สำคัญ ไม่อยากบอกพ่อแม่ ไม่อยากบอกน้องด้วย กลัวจะห่วงกัน สาเหตุสำคัญมาจากเรื่องเรียนเลย ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงคิดอะไรไม่ค่อยออก ทำไมถึงไม่เข้าใจทำไมอ่ะ รู้สึกตอนนี้ ตัวเองโง่มาก self esteem เริ่มหดหาย เคยมั่นใจในตัวเองมากๆมันหายไปไหนหมดก็ไม่รู้ เมื่อฉันรู้สึกเครียดมากๆ อาการปวดหัวมันก็มาอีก ไซนัสก็กำเริบ ฉันไม่อยากให้ตัวเองเป็นแบบนี้เลย ฉันจะทำยังไงดี ฉันไม่รู้ว่าเพื่อนๆที่เรียนด้วยกันจะเป็นเหมือนฉันหรือเปล่านะ ฉันคิดว่าฉันต้องเป็นคนเดียวแน่ๆเลย เฮ้อออออ รู้สึกเหนื่อย อย่างบอกไม่ถูก วันนี้ไปเรียนฉันจึงได้รู้ว่าไม่ได้มีฉันคนเดียวที่รู้สึแบบนี้ ยังมีคนที่รู้สึกแย่กว่าฉันอีก ทำให้ฉันคิดเลยว่า ฉันเครียดแค่นี้เอง ยังมีคนเครียดมากกว่าฉันอีก รู้สึกสงสารเลยอ่ะ ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะ เชื่อว่า ต้องผ่านไปได้แหล่ะนะ อย่างน้อย ก็ต้องขอบคุณเพื่อนๆที่ให้กำลังใจกัน งานใหญ่ ก็คือ Thesis ยังรอเราอยู่ นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น ตั้งใจไว้ว่า จะระบายความเครียดซะหน่อยด้วยการเขียนบันทึกนี่แหล่ะ ถึงมันจะช่วยไม่ได้ทั้งหมด แต่ก็ยังดี คืนนี้นอนเร็วหน่อยน่าจะดี ตื่นมาเผื่อความคิดจะได้โลดแล่น พรุ่งนี้จะได้ตื่นมาวางแผนทำงานใหม่ สู้ๆๆนะปุ๊กลุก
ความเห็น (1)
ลองเปลี่ยนบรรยายกาศ ไปเที่ยว หรือเปลี่ยนกิจกรรม ที่สมองและความคิด จะต้องปรับตัวแล่นไปอีกอย่างหนึ่ง
แล้วกลับมาใหม่ ผมคิดว่าได้ผลนะ