หลายวันแล้ว ไม่ได้กลับมาเขียนบันทึก วันนี้เป็นโอกาสดีอีกครั้ง รู้สึกว่าช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ เราจะได้ยินข่าวเกี่ยวกับ การกระทำความผิดของวัยรุ่นมากเลยทีเดียว ทั้งเด็กแวนซ์ เด็กมั่วสุมกันทางเพศ รู้สึกว่าช่างกล้าจังเลยน้องๆสมัยนี้ แต่เราก็เรียนเกี่ยวกับเรื่องพฤติกรรมของวัยรุ่นมามากก็เป็นที่ทราบกันดีว่า พฤติกรรมที่น้องๆวัยรุ่นแสดงออกมานั้นไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความรู้สึกอยากเท่ห์อยากดังเพียงอย่างเดียว แต่มีปัจจัยที่สำคัญกว่านั้นคือ ความเข้าอกเข้าใจ ความรู้สึกรักอบอุ่นภายในครอบครัวของวัยรุ่นเอง
วันนี้มีโอกาสได้เรียนกับ รศ.พญ.สุวรรณา เรืองกาญจนเศรษฐ์ จากคลินิกวัยรุ่น โรงพยาบาลรามา ก็ยิ่งทำให้เราเข้าใจชัดเจนยิ่งขึ้น ว่าจริงๆแล้ว การแสดงออกซึ่งพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ของวัยรุ่นนั้น มีปัจจัยเสียงหลายอย่างที่ผลักดัน ให้พวกเขาแสดงพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ออกมา ไม่ว่าจะเป็นปัจจัยองค์ประกอบภายในของวัยรุ่นเอง ขาดความนับถือตนเอง ผลการเรียนไม่ดี ครอบครัวแตกแยก ฐานะทางครอบครัวไม่ดี พ่อแม่ติดยาเสพติด ความสัมพันธ์ในครอบครัวไม่ดี เป็นต้น แต่เมื่อฟังไปก็เกิดคำถามในใจว่า จะมีหรือไม่ เด็กวัยรุ่น ที่มีปัจจัยเสี่ยงดังกล่าว แล้วสามารถดำรงชีวิตในสังคมได้อย่างปกติ ซึ่งก็น่าจะมีบ้าง แต่ก็คงน้อย สิ่งสำคัญคือ Self esteem ที่เด็กวัยรุ่น มี ซึ่งแต่ละคนอาจจะมีไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับว่า แต่ละคนจะยอมรับตนเอง พอใจตนอง และมั่นใจในความสามารถของตัวเองมากน้อยเพียงใด ซึ่งบางคนอาจจะมีฐานะทางครอบครัวไม่ดี พ่อแม่แยกทางกัน แต่ถ้าเด็กวัยรุ่นเหล่านั้นไม่ตอกย้ำตนเองด้วยปมด้วยเหล่านั้น แล้วพยายามหาทางพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น ก็สามารถที่จะอยู่ในสังคมได้อย่างภาคภูมิใจ
แต่สิ่งสำคัญ ที่จะทำให้เกิด self esteem ได้นั้น เป็นเรื่อง ที่น่าคิด และจะต้องมีการปลูกฝังมาตั้งแต่วัยทารกเลยก็ว่าได้ บุคคลที่จะตอบสนองได้ดีที่สุดคือ พ่อแม่ผู้ปกครอง แต่เมื่อสังคมในปัจจุบัน พบปัญหาหลายอย่าง ในกรณี ที่พ่อแม่ผู้ปกครองไม่สามารถให้ความรักความอบอุ่น จนทำให้บุตรหลานของตน เกิด self esteem ได้นั้น แล้วในสังคมจะช่วยกันได้อย่างไร เพื่อจะช่วยให้วัยรุ่นเหล่านั้น เกิด self esteem ขึ้นมา