บันทึกบริหาร 11 : รู้สึกผิดเล็กๆ ที่ทำให้คนทำงานเหน็ดเหนื่อย

เมื่อพูดถึงการทำงานที่ภาควิชาฯ นั้น เราอาจนึกถึงการทำงานในห้องแล็บ พูดถึงคนทำแล็บ โดยเฉพาะในช่วงนี้ ที่เรากำลังเดินทางสู่ถนน ISO  แต่จริงๆแล้ว คนทำงานอีกกลุ่มหนึ่งที่เหนื่อยไม่น้อยหน้ากัน คือคนธุรการ

ในช่วง 2-3 สัปดาห์นี้ คุณจำเป็น และคุณเอื้อจิตร จึงต้องมาทำ OT วันเสาร์-อาทิตย์เพื่อมาจัดเอกสารให้เป็นหมวดหมู่ เข้ารหัสเอกสาร ทำบัญชีเอกสาร ฯลฯ ตามคำสั่งของหัวหน้าภาคคนนี้ แต่บอกเธอว่า จัดย้อนหลังไปสัก 1 ปีก็พอ

เข้าไปดูเธอทั้งสองทำงาน โอ้โฮ เกินคาด เธอจัดเอกสารทั้งหมดที่อยู่ในแฟ้ม พิมพ์รายชื่อเอกสารในลงคอมฯ ใส่รหัสเอกสารทุกฉบับ print รหัสลงกระดาษสี  แล้วก็ตัดเป็นสลิปเล็กๆ ติดไว้ที่ขอบเอกสารทุกฉบับ เป็นระเบียบเรียบร้อยและสวยงาม  ยอดเยี่ยมจริงๆ

เห็นเธอทั้งสองทำงานแล้ว รู้สึกกังขาว่า ความต้องการของเรามากไปหรือเปล่า ทำให้คนอื่นเขาต้องลำบาก  รู้สึก guilt เล็กๆ  

แต่เธอบอกว่า "ดีค่ะอาจารย์ ทำให้เอกสารเป็นหมวดเป็นหมู่ หาง่ายมากขึ้น ตอนทำก็พบว่า มีเอกสารหลายฉบับอยู่ผิดที่   ตอนนี้ หลังจากทำ รู้สึกว่า คนธุรการรู้ว่าจะเก็บเอกสารในแฟ้มไหน เข้าใจตรงกันมากขึ้น"

ฟังแล้วก็ใจชื้นขึ้นมาบ้าง ลดความรู้สึกผิดลงมาได้หน่อย เพราะถึงแม้จะเป็นเหตุให้คนทำงานเขาต้องเหนื่อย  แต่เขาเห็นประโยชน์ และ ได้ประโยชน์จากสิ่งที่ทำ 

เป็นอีกเหตุการณ์ ที่ทำให้ผู้ริหารคนนี้ มีกำลังใจในการสร้าง (คิด) งานต่อไปค่ะ (แต่ก็คงต้องระวังไม่ให้คนทำงานเขาเหนื่อยหรือลำบากจนเกินไปเหมือนกัน!!)

 

[โอ๋-อโณ]

การจัดระบบระเบียบแบบนี้เหนื่อยตอนแรกนะคะ อาจารย์ แต่พอเห็นผลงานและประโยชน์ของการได้ใช้งานจริงๆแล้ว คนทำก็หายเหนื่อย คนเห็นก็ชื่นชอบ คนใช้ก็ชื่นชมเป็นการสร้างนิสัยที่ดีๆสำหรับพวกเราทุกคน อาจารย์นำมาถูกทางแล้วล่ะค่ะ ที่สำคัญคือคุณเอื้อไม่ได้สร้างงานให้พวกเราทำกันเอง พวกเราก็เห็นว่าคุณเอื้อของเราก็ต้องเหนื่อยไม่ใช่น้อยเช่นกัน เอาใจช่วยเสมอค่ะ

[รศ.พญ. ปารมี ทองสุกใส]

ขอบคุณคุณโอ๋ค่ะ ที่เอาใจช่วยเสมอ

อีกวิธีที่เราจะช่วยกันไม่ให้เหนื่อย แต่ได้งานดี  คือต้องพยายามคิดหาวิธีที่มีประสิทธิภาพ ทำน้อย ทำง่าย และ สะดวก แต่ได้ผลงานมากที่สุด