มาตรฐานการสอบภาษาอังกฤษ
วันนี้ผมมาเช้า เดินผ่านบัณฑิตวิทยาลัย เห็นประกาศผลสอบภาษาอังกฤษ E500 ภาษาอังกฤษสำหรับบัณฑิตศึกษา ปริญญาโท ปริญญาเอก ประกาศผลสอบ เลยหยุดอ่านซะหน่อยว่ามีใครผ่านบ้าง
เท่าที่ดู ส่วนใหญ่จะมีข้อความ ติดไว้ตามหลักสูตรที่แต่ละสาขารับ ประมาณ เกือบ 80 หลักสูตร จะติดไว้ว่าไม่มีมีสอบผ่าน ซะเป็นส่วนใหญ่
เท่าที่ผมนับได้ มีผู้สอบผ่านทั้งหมด 38 คน แต่ผมไม่ทราบจำนวนรับเข้าว่ามีจำนวนเท่าไหร่ ใช้ตัวเลข บัณฑิตศึกษาที่สำเร็จเมื่อปีที่ผ่านมาก็แล้วกันนะครับ อยู่ที่ประมาณ 4 พันกว่าคน เทียบเป็นเปอร์เซ็น แล้วประมาณ 1 เปอร์เซ็นเท่านั้นเอง มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ผมลองสังเกตุดูต่อ พบว่า ในจำนวนผู้ที่สอบผ่าน 10 คน เรียนต่อทางด้าน ศศม.ภาษาอังกฤษ และมีอีก 17 คนเรียนทางด้านบริบาลเภสัชกรรม อ้อ ปีนี้ มีเอกเทคโน (เอกผมเองครับ) น่าภูมิใจซะไหมเนี่ย ผ่าน 1 คน และเอกวิจัย ผ่าน 1 คน เป็นนิสิตที่ผมรู้จัก คนนี้ภาษาดี ผมเคยให้เค้าช่วยสอนภาษาอังกฤษให้กับลูกผม และเคยไมฝรั่งเศส มาแล้ว 1 ปี ส่วนที่เหลือกระจายกันในสาขาทางด้านวิทยาศาสตร์ และผมลองดู ปริญญาเอก ก็พบว่าไม่มีผู้สอบผ่านสักคน (ปริญญาเอก เทียบเท่าโทเฟิล 500 คะแนน ปริญญาโท 450 คะแนน)
ผมลองคิดดูเล่นๆ ว่า เอ! เกิดอะไรขึ้น มาตรฐานการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ ระดับปริญญาตรี บ้านเราตกต่ำ หรือว่ามาตรฐานการสอบเราสูงเกินไป อะไรกันแน่
และเท่าที่ผมทราบ ผลการสอบภาษาอังกฤษ ของนิสิตปริญญาตรี ของเรา ส่วนใหญ่คะแนนอยู่ที่ 30 จากร้อย อุแม่เจ้า ! อะไรกันเนี่ย ผมอยากรู้จังว่าประเทศอื่นบ้านใกล้เรือนเคียงของเรา อย่าง มาเลเซีย อย่าง เวียดนาม นี่เค้าเป็นอย่างไรกันบ้าง แต่เท่าที่ทราบ จากการจัดกิจกรรม ดิกชันนารี ไม่ได้มีไว้แค่เปิดศัพท์ ซึ่งวันนั้น มีทั้งนิสิต ทั้งอาจารย์ นิสิตนานาชาติมาเข้าร่วม ผมสังเกตุว่า นิสิตจากเวียดนาม จะตอบ คำถามอาจารย์ฝรั่งได้อย่างคล่องแคล่วมาก
แล้วคุณล่ะคิดอย่างไรกันบ้าง ?
ความเห็น (9)
*ส่วนหนึ่งนักศึกษาเราอ่านน้อยครับ...(โดยเฉพาะวรรณกรรม..อิอิ)
*ส่วนใหญ่ไม่ใช้ดิกชั่นนารี หรือใช้เพียงเล่มเดียว (บางคนซื้อมาไม่ค่อยใช้...หรือ ไม่ใช้เลย.....)
*มีความคิดที่ผิด.......ไม่เปิดใจ
*ขี้เกียจ.....(ข้อนี้...สำคัญ)
*ฯลฯ
- ขอบพระคุณอาจารย์มากๆ เลยนะครับที่ช่วยติดตามเรื่องรถ และก็นำข่าวการประกาศผลสอบ ภาษาอังกฤษ E 500 มาบอกต่อ
- ผมก็เพิ่งทราบว่าสอบผ่านภาษาอังกฤษ จากบล็อก ของอาจารย์นี่เองแหละครับ
- ทำให้รู้สึกดีขึ้นมากเลยครับ
- ของมข. เปิดสอบเอง ป โทเอาผ่าน 50 , ปเอกเอา 60 ยังมีคนไม่ผ่านอีกเยอะเลยค่ะ ต้องสอบกันอยู่เนืองๆ แต่ก็ยื่นผลโทเฟล หรือผลที่อื่นได้ เช่น CU-GET , TU-GET , IELT
- ภาษาไม่ดี ไม่รู้เป็นที่ไหน ระบบการสอนไม่ดี หรือพื้นฐานไม่ดีเอง หรือไม่ได้เป็นเมืองขึ้นเขา (เข้าข้างตัวเองหน่อย)
- แต่ยังไงก็เห็นว่าภาษาEng สำคัญอยู่ดี เลยต้องพยายามๆๆๆ และพยายาม
สมัยหนูเรียนปริญญาโท ที่ มน. เมื่อปี 43 ได้มั๊ง หนูก็เป็นเด็กเทคโนฯ คนเดียวในรุ่นที่สอบผ่าน eng นะคะ อาจารย์ 5555 เอิ๊ก ๆ มันน่าภูมิใจไหมเนี่ย !
สวัสดีครับ อาจารย์ :)
- "ภาษาอังกฤษ กับ ความไม่มีอันจะกิน คือ ศัตรูของนักศึกษาไทยที่คิดจะเรียนปริญญาเอก"
- การเรียนต่อในระดับบัณฑิตศึกษา ... "ปริมาณ" ไม่ใช่สิ่งที่น่าภาคภูมิใจของสถาบันการศึกษาที่เปิดสอน แต่ "คุณภาพ" คือ สิ่งที่ต้องสนใจ เพราะคุณภาพของบัณฑิตที่จบไป จะแสดงออกอย่างชัดเจนเมื่อได้มีโอกาสทำงานและสามารถแก้ไขปัญหาได้จริง (มหาวิทยาลัยห้องแถว และดอกเตอร์กล้วย - ข่าวฝากจาก "มติชน" บันทึกโดย รศ.ดร.กมลวัลย์)
- ภาษาอังกฤษ เป็นปัญหามาตั้งแต่การเรียนรู้สมัยอนุบาล ... กระบวนการสร้างคนเหล่านี้ ไม่ได้เดินทางไปถึงเด็กที่ขาดโอกาส ... ครูยังไม่พอ .. อย่าไปบอกเลยว่า เด็กจะได้อะไรจากครูหรือหลักสูตร มันขับเคลื่อนไม่ได้
- ดังนั้น ทุกวิชามีปัญหาหมดครับ มันส่งผลมาจนถึงการศึกษาในระดับอุดมศึกษาด้วยว่า การเรียนจบของพวกเขาเหล่านั้น เรียนจบมาได้อย่างไร ได้มีการพัฒนาตนเองพร้อมกับการเผชิญสู่โลกหรือไม่ หรืออาจจะไม่สำคัญก็ได้ครับ
- จบปริญญาเอก ยังตัดสินใจกลับไปช่วยพ่อทำนาที่บ้านก็มีแล้ว
- นั่นขึ้นอยู่กับใจของผู้เรียนครับว่า ตนมีภูมิรู้ สมควรได้ปริญญาใบนี้หรือไม่ควรได้ หรือเป็นแฟชั่น ค่านิยม หรือความต้องการการหาเงินเยอะ ๆ หรือต้องการจะยกระดับทางสังคมกันแน่ แต่เรียนไม่รู้เรื่อง ก็เห็นจะมีเยอะไปครับอาจารย์
- อยากเห็น ... ถ้ามีคนถามผู้เรียนว่า เรียนระดับบัณฑิตศึกษาไปทำไม ถ้าตอบว่า เรียนเพราะความอยากรู้อยากเห็นอยากทำเป็น แบบนี้น่าชื่นใจ แต่ถ้าตอบว่า เรียนเพราะจะได้เงินเดือนขึ้น มีหน้ามีตาในสังคม แบบนี้ควรจะชื่นใจไหมครับ สำหรับครู
บุญรักษา อาจารย์รุจโรจน์ ภรรยา และลูก 3 ครับ :)
- เอ้อ งง อ.หนึ่งมีลูกกี่คนคะ อิอิ
- ตอนนี้ภาษาอังกฤษเข้าหม้อไปหมดแล้วค่ะ
ผมไปสอบภาษาอังกฤษที่ ม.บูรพา ก็สอบไปผ่านครับอาจารย์ 555+
ไพฑูรย์ มะณู
เดี๋ยวนี้มาตรฐานการศึกษาของเราต่ำเกินไปครับ กลัวแต่ว่าจะเสียงบประมาณการจัดการศึกษาหากผู้เรียนผ่านเกณฑ์การศึกษาน้อย จึงต้องตั้งเกณฑ์ต่า ๆ โดยไม่คำนึงถึงคุณภาพของคนที่ต้องแข่งขันกับนานาอารยะประเทศ แล้วทำไม..ไม่สร้างเกณฑ์มาตรฐานไว้ (ต้องสามารถแข่งขันกับนานอารยะประเทศได้) แล้วส่งเสริม สนับสนุน กระตุ้นให้ผู้เรียนตระหนักในเกณฑ์ที่เป็นมารตรฐาน แล้วพยายามทำให้ผ่านให้ได้
ปล..ยังคิดถึงอาจารย์ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้อยู่ครับ จะพยายามติดตามอาจารย์ทางบล็อกนี้ไม่ห่าง ว่างจากงานเมือ่ไรจะไปกราบพระอาจารย์ครับ