เมื่อวันที่ไม่ว่าง
วันนี้ไปทำงานสาย ความจริงสายมาหลายอาทิตย์แล้ว ถ้าเป็นวันธรรมดา ที่ธรรมดา เวลา 07.45 น เราก็คงไปถึงทีทำงานแล้ว แต่หลายอาทิตย์มานี้ เราไปถึงโรงพยาบาลเกือบ 8.30 น ทุกวัน เพราะเราเริ่มมีวันที่ไม่ว่าง เกิดขึ้นในชีวิต ผู้สูงอายุคนเดียวในบ้าน ในวัย 84 ปี ( มารดา ) เริ่มมีอาการหลงลืม เราต้องคอยดูแลท่าน เหมือนวันที่ท่านดูแลเรา เมื่อในอดีต ….จัดการอาหารเช้า …ยา เช้า …เปลี่ยนเสื้อผา ภารกิจยามเช้าอื่นๆ และพาขึ้นรถเพื่อไปส่งบ้านพี่ชาย กว่าจะเสร็จสิ้นเรื่องราวต่างๆ เดินทางมาถึงโรงพยาบาล ก็เกือบ 8.30 น ทุกวัน..พร้อมความเหน็ดเหนื่อย ( และ ง่วงนอน ) บ้างพอสมควร ช่วงนี้การประชุม ที่ต้องพักค้างคืน จึงไม่เข้าประเด็นในสายตา เรายังยอมประชุมได้บ้าง เฉพาะสถานที่ ….ที่สามารถเดินทางไป - กลับได้ภายใน 1 วัน นึกๆไปแล้วก็เกรงใจองค์กรอยู่บ้าง ที่ไม่สามารถทำตัวให้ว่างเหมือนเมื่อก่อนได้ … แต่เราก็พอใจที่จะทำภารกิจในวันที่ไม่ว่างเพื่อผู้สูงวัยที่น่ารักคนนี้ …..
ความเห็น (1)
สวัสดีครับ..
^_^...
บางครั้ง บางวันผมก็เป็นแบบนี้เช่นกันครับ...