ปัญหาในการทำงาน คือ แบบฝึกหัดของคนทำงาน
เช้าวันนี้เวลาประมาณ 9.30 น. ผมได้ไปพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับตลาดนัดชุมชนนักปฏิบัติครั้งที่ 1 ซึ่งเป็นครั้งที่เราเรียกว่า ตอนแรงบันดาลใจในการตั้งชุมชน ก่อนที่ผมจะไปร่วมพูดคุยในฐานะประธานเปิดประเด็น ผมชักไม่แน่ใจว่าจะมีคนไปร่วมหรือไม่ เพราะขณะนั้นฝนตกหนักมาก แต่พอไปถึงที่เวทีแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ผมประทับใจครับพวกเราที่แสดงความจำนงว่าจะเข้าร่วมมากันพร้อมหน้าพร้อมตา ฝนไม่เป็นอุปสรรคเลยครับ นี่ซิครับถึงเรียกว่า ชุมชนนักปฏิบัติตัวจริง เพราะทำจริง และเอาจริงด้วยครับ ประเด็นสำคัญที่ผมได้ให้เป็นข้อคิดก็คือ ในการทำงานให้มีความสุข และทำให้ตัวเรามีความสามารถเป็นที่ต้องการขององค์กร ก็คือ ตัวเรา การตั้งเงื่อนใขต่าง ๆ ในการทำงาน เช่น หัวหน้าไม่สนับสนุน ทำไม่ได้ปัญหามีเยอะ งบประมาณไม่มี คนไม่พอ ไม่มีแรงจูงใจ เป็นต้น ล้วนแต่เป็นการตั้งเงื่อนใขโดยตัวเราเองทั้งสิ้นที่จะไม่ทำงาน ด้วยจิตใต้สำนึกที่อาจจะเต็มไปด้วย การมีอคติ และความกลัว สิ่งเหล่านี้ตัวเราเป็นผู้กำหนดขึ้นเอง ในที่สุดความสามารถในตัวเราก็จะลดต่ำลงไปเรื่อย ๆ จนเป็นคนไม่มีคุณค่าใด ๆ ดังนั้น หากตัวเรานึกถึงประโยชน์ในการทำงานที่จะเกิดแก่ตัวเรา และทำให้ชีวิตของเรามีความสุข เราก็จะพยายามที่จะทำงานทุกอย่างที่เรามีโอกาสได้ทำอย่างเต็มความสามารถโดยไม่ตั้งเงื่อนใขให้เป็นอุปสรรคของการไม่ได้ทำงาน นอกจากนี้ผมยังได้พูดถึงว่า การที่วลัยลักษณ์ของเราจะประสบความสำเร็จบรรลุวิสัยทัศน์ตามที่ตั้งไว้ ไม่ใช่หน้าที่ของสายวิชาการ สายปฏิบัติการ หรือผู้บริหารอย่างไรอย่างหนึ่ง แต่เป็นหน้าที่ของ ผู้นำ ทุกคน และพวกเราทุกคนในวลัยลักษณ์ล้วนแต่สามารถเป็นผู้นำได้ทั้งสิ้น มันอยู่ที่ว่าบุคคลนั้นมี ภาวะความเป็นผู้นำ อยู่ในตัวหรือไม่ต่างหาก ถ้ายังไงขอชื่นชมและให้กำลังใจแกนนำชุมชนทุกชุมชนที่เข้าร่วมกิจกรรมในวันนี้นะครับ
อีกเรื่องหนึ่งที่ผมอยากจะบันทึกเป็นความทรงจำดี ๆ ไว้ ก็คือ ตอนบ่ายเวลา 14.30 น. ผมต้องเดินทางไปที่ขนอมเพื่อเปิดกิจกรรมและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเล็ก ๆ น้อย กับพนักงานในส่วนการเจ้าหน้าที่ทุกคน และเพื่อน ๆ เครือข่ายจากหน่วยงานอื่น ๆ ด้วยรวมแล้วประมาณ 25 คน ที่จะไปเปิดเวที่สัมมนาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในเรื่องการบริหารงานบุคคล และการทำเป้าหมายการทำงาน การพัฒนาของส่วนการเจ้าหน้าที่ด้วย ผมได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นในประเด็นที่ว่า วันนี้มีคณะผู้บริหารจากเครือข่ายวิทยาลัยสาธารณสุข มาดูงานที่วลัยลักษณ์ และผมได้ใช้เวลาประมาณ 1.30 ชั่วโมง ตอบคำถามคณะดูงานเกี่ยวกับการดำเนินงานของมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐมากมายหลายคำถาม แต่มีอยู่คำถามหนึ่ง ถามว่า ในความคิดของผมคิดว่า วลัยลักษณ์ตอนนี้ปัญหาอะไรบ้าง ผมตอบอย่างไม่ต้องเสียเวลาคิดเลยว่าไม่มี เพราะในความคิดของผมคิดว่า ในการทำงานขององค์กรทุกองค์กรล้วนแต่มีโอกาสที่จะเกิดความขัดข้อง ความไม่ชัดเจน และความไม่เข้าใจในการทำงานร่วมกันเป็นธรรมดา ซึ่งพวกเรามักจะเรียกสิ่งเหล่านี้ว่า ปัญหาในการทำงาน แต่สิ่งสำคัญยิ่งกว่าก็คือ วิธีคิดของเราต่างหากว่าเราควรคิดว่าปัญหาคืออะไร ถ้าคนที่คิดว่า ปัญหา ก็คือ ปัญหา ซึ่งเป็นเงื่อนใขหรืออุปสรรคให้เราไม่ทำงาน คนที่คิดเช่นนี้ ก็จะพูดถึงแต่ปัญหาตลอดเวลาก่อนที่จะลงมือทำ หรือบางครั้งก็หลีกเลี่ยงที่จะทำงาน คนที่คิดเช่นนี้ก็มีแต่จะสะสมปัญหาไว้ในตัวเองมากกว่าที่จะสะสมความรู้ความสามารถ แต่สำหรับคนที่คิดว่า ปัญหา ก็คือ แบบฝึกหัด ที่มีไว้ในคนทำงานทุกคนได้ฝึกฝนให้มีความชำนาญ ให้มีความรู้ความสามารถมากขึ้น จากการที่ได้มีการทำแบบฝึกหัดอยู่ตลอดเวลา หากแบบฝึกหัดนั้นมีความยากเกินไปก็หาความรู้จากท่านผู้รู้ให้ช่วยแนะนำ ซึ่งคนที่คิดเช่นนี้จะทำงานด้วยความสุข และนับวันมีแต่จะมีการพัฒนาในตัวเอง จริงไหมครับ
ความเห็น (4)
อรพินท์ ไชยพงศ์
ขอชื่นชมเจ้าของบล็อกนี้คะ ว่าเป็นบล็อกที่มีการเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลาและให้ข้อมูลข่าวสารทันต่อเหตุการณ์ด้วย บางครั้งเราไม่ได้เข้าไปมีส่วนร่วม รับรู้ในเหตุการณ์เหล่านั้น แต่เราก็สามารถรับรู้ และเรียนรู้ได้เป็นอย่างดี ทำให้ดิฉันต้องติดตามอ่านเรื่องราวในบล็อกตลอดเวลา (ไม่อยากพลาดแม้แต่วันเดียว) ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ขยันเขียน ขยันให้วิตามินกับพวกเราต่อไปนะคะ
ในความคิดส่วนตัว คนเราถ้าไม่มีปัญหาให้คอยแก้ไข เราก็ไม่สามารถเป็นคนเก่งได้เลย ปัญหาจะคอยฝึกฝนเรา พัฒนาเราให้เป็นคนเก่ง และคำว่าปัญหาในการทำงานคือแบบฝึกหัดของคนทำงาน ใช่เลยคะ โดนใจที่สุดในคำนิยาม ฟันธง!!!
ขอแจมด้วยนะครับ
ผมเพิ่งจะได้มาจากพระอาจารย์รูปหนึ่งที่มางานสรุปบทเรียนกองทุนสิ่งแวดล้อมโลก UNDP ท่านกล่าววลีหนึ่ง
"ปัญหามีไว้แก้ ถ้าไม่มีปัญหา ปัญญาไม่เกิด"
เข้ากับบันทึกของอาจารย์ดีครับ
ผมติดตามอ่านบันทึกของอาจารย์ตลอดเลยครับ ได้มุมมองใหม่ๆ ได้คิดตาม ซึ่งมันมีผลต่อการนำเอาไปปรับใช้หน้างานผมได้ครับ
ขอบคุณทั้ง 2 ท่านมากครับที่ติดตามอ่านบันทึกนี้ และขอบคุณอย่างมาก ๆ ครับ สำหรับกำลังใจที่ส่งมาให้