คิดถึง...น้องชาย

ตั้งแต่ปีใหม่มา...ก็ยังไม่ได้กลับบ้าน...เหมือนนานแลยนะ ทั้งๆที่แป๊บเดียวเอง ยิ่งช่วงนี้แม่บอกว่าน้องชายตัวแสบกำลังมีปัญหาอย่างหนักไม่ยอมไปสอบด้วย ทั้งๆที่เหลืออีกแค่สองอาทิตย์เอง ปัญหาคงหนักหนามาก โทรไปก็ไม่ยอมรับสาย เฮ้อ...แต่ก็ยังดี ที่คราวนี้รู้สึกว่าพ่อกับแม่จะใช้ไม้นิ่มในการแก้ปัญหาภาวนาให้ผ่านไปได้ด้วยดีด้วยนะคะ หนูอยู่ทางนี้ก็คงช่วยอะไรได้ไม่มาก แต่เจ้าน้องชายเนี่ยน๊า วัยรุ่น วุ่นแท้ๆ เข้าใจเลย ก็ปัญหาความรักนั่นแล่ะ อย่างที่แม่บอกมา จะพาผู้หญิงมาอยู่บ้านด้วยตอนปิดเทอม แต่แม่ก็บอกไปว่าไม่อณุญาต คงไม่เข้าใจและคงรู้สึกน้อยใจแม่ ส่วนแม่เองก็คงไม่พูดเหตุผลที่ไม่อยากให้ผู้หญิงมาอยู่ด้วยที่บ้าน เข้าใจแม่เหมือนกัน ว่าคงไม่ได้รังเกียจหรอก แต่ยังเด็กๆกันทั้งน้าน อยากให้เรียนจบก่อน แล้วค่อยคิดเรื่องนี้ แต่ก็ไม่รู้ว่าคุยกันอีท่าไหน เจ้าน้องชายเกิด hurt อย่างรุนแรง แต่คิดเอาเองว่า คงhurt กับน้องผู้หญิงมากกว่าแม่ คิดไม่ออกเหมือนกัน ว่ามันอะไรกันแน่ เพราะไม่ได้อยู่ด้วย ไม่ได้รับรู้เหตุการณ์ พ่อเองก็เสียใจมาก แต่ก็ไม่อยากพูดมากแล้ว กลัวจะใช้อารมณ์อีก ก็เลยปล่อย เลยตามเลย เดี๋ยวเวลาผ่านไปคงมีอะไรดีขึ้นมาเอง แต่พ่อก็บอกว่า พร้อมเสมอ ถ้าวันหนึ่งน้องชายมาบอกว่าจะกลับไปเรียนเอง ช่วงนี้ปล่อยไปก่อน แต่ก็ยังดี ไม่ได้ไหนไกล ไปอยู่ที่ทำงานของอา ที่นั่นมีแต่ผู้ชาย และพวกเขาคงให้ข้อคิดดีๆหลายๆอย่างมาก็ได้

แต่ก็รู้สึกดีๆมากๆที่ทุกคนสนใจเจ้าน้องชายอยากรู้ปัญหา ช่วยให้กำลังใจ และพร้อมที่จะช่วยเสมอ ก็ขอภาวนาให้น้องชายของพี่ผ่านช่วงนี้ไปได้ด้วยดีนะ เดี๋ยวเย็นนี้จะลองโทรหาดู อีกที อยากคุยด้วยใจจะขาด