ปูทะเล


ชั่วขณะจิตนั้นเอง ใจผมหวนกลับไปเห็นภาพเมื่อผมอายุราว 10 ขวบคุยกับแม่ของผม ว่าผมอยากกินปูทะเลผัดน้ำพริกเผา แม่ผมพยายามบอกว่ามันยังเป็นๆอยู่นะลูก กินปูม้าก็ได้ ผมไม่ยอม ผมจะกินปูทะเลให้ได้ ผมจะเป็นคนทำให้มันตายเอง

     คืนหนึ่งเมื่อสองสัปดาห์ก่อน ผมเกิดอาการไข้หนาวสั่น สั่นจนกรามกระทบกันแบบไม่สามารถควบคุมบังคับได้ ใจก็ไม่ได้คิดว่าเป็นอะไรมากมายเพราะปรกติสุขภาพก็แข็งแรงดี ออกกำลังกายเป็นประจำ กินอาหารก็ค่อนข้างระวังอยู่เสมอนะครับ แต่อาการดังกล่าวกลับเป็นมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ บางวันไข้สูงถึง 40 องศา ต้องกินยาลดไข้วันละหลายเม็ด ปวดหัวแบบรำคาญใจเป็นตลอดเวลา ผมปรึกษาเพื่อนหมอสองสามคนแต่ละคนก็ให้ความกรุณาผมอย่างดียิ่ง ผมต้องเจาะเลือดตรวจหลายอย่าง เอ็กซเรย์ปอด ฉีดยา กินยาหลายขนาน ก็ยังหาสาเหตุไม่พบว่าผมเป็นอะไรกันแน่ อาการผมยังเป็นเช่นเดิมคือ ไข้หนาวสั่นวันละอย่างน้อยสามเวลา แล้วก็ปวดหัวทุกครั้งที่มีไข้  ช่วงสองทุ่มเป็นช่วงทรมานที่สุดครับหนาวสั่นเหมือนนอนบนรถไฟเขย่าไปทั้งตัว

     อาการยังคงเป็นเช่นนี้ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ถึงไม่เลวลงมากแต่ก็ไม่ดีขึ้น ที่สำคัญคือผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร? แล้วคืนหนึ่งผมได้รับโทรศัพท์จากหมอสุนีเพื่อนรุ่นน้อง ถามไถ่อาการว่าเป็นอย่างไรบ้าง ผมก็เล่าไปตามที่ผมเป็น มันไม่ได้มีอาการอะไรมากกว่าไข้หนาวสั่น ปวดหัวเลยครับ สุนีแนะนำว่ายังงัยพี่ก็น่าจะไปทำ อัลตร้าซาวน์ดูในท้องหน่อยเผื่อจะพบสาเหตุถึงจะไม่ปวดท้องก็น่าจะทำดู ผมเห็นด้วยเพราะคิดไม่ออกแล้วว่าจะเป็นอะไรได้ 

     ผมได้รับการตรวจอวัยวะในท้องโดยเครื่องอัลตร้าซาวด์เมื่อวันที่ 25 มค 51 โดยความกรุณาของคุณหมอศุภร เจียรพีรพงศ์ ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้นะครับ ระหว่างนอนหงายเปิดพุงให้คุณหมอศุภร ตรวจหาความผิดปรกติในช่องท้อง ผมก็นอนภาวนาในใจว่าขอให้พบสาเหตุที่เถอะจะได้รักษาให้ตรงไม่กลัวหรอกครับว่าจะเจออะไร แล้วในที่สุดคำภาวนาของผมก็เป็นผล

     ผมมีฝีในตับขนาด 6-7 ซม. ซึ่งเป็นสาเหตุของไข้หนาวสั่นมา 10 กว่าวัน ขั้นต่อไปที่ต้องทำคือ ใช้เข็มเจาะเอาหนองออกโดยใช้เครื่องอัลตร้าซาวด์นี่แหละครับเป็นตัวนำทางไม่ให้เข็มไปผิดทิศผิดทาง หมอศุภรโทรตามหมอสุนีเพื่อมาดูภาพฝีของผม ซักสิบนาที หมอสุนีก็มาถึงห้องอัลตร้าซาวด์ พร้อมโทรหา หมอแดง (หมออรวรรณ) มือโปรเจาะตับ ของโรงพยาบาลพุทธฯ พอหมอแดงมาถึงก็เตรียมอุปกรณ์ในการเจาะ ทายาปูผ้าหน้าท้องผม ตำแหน่งที่เข็มควรจะแทงลงไปคือบริเวณต่ำกว่าลิ้นปี่ซัก 1 นิ้วเห็นจะได้ครับ หมอแดงฉีดยาชาให้ผมจนไม่ค่อยรู้สึกเจ็บเท่าไร มีแต่ตึงๆแน่นๆ ผมต้องหายใจเข้าลึกมากๆแล้วก็กลั้นใจไว้เท่าที่จะทำได้ขณะที่หมอแดงแทงเข็มผ่านผิวหนังไปสู่ตำแหน่งของฝีในตับ หมอแดงดูดหนองจากฝีในตับผมครั้งแล้วครั้งเล่า ชั่วขณะจิตนั้นเอง ใจผมหวนกลับไปเห็นภาพเมื่อผมอายุราว 10 ขวบคุยกับแม่ของผม ว่าผมอยากกินปูทะเลผัดน้ำพริกเผา แม่ผมพยายามบอกว่ามันยังเป็นๆอยู่นะลูก กินปูม้าก็ได้ ผมไม่ยอม ผมจะกินปูทะเลให้ได้ ผมจะเป็นคนทำให้มันตายเอง ผมเห็นภาพตัวผมเอาเหล็กแหลมแทงลิ้นปี่ปูทะเล ขณะที่ลิ้นปี่ผมเองกำลังโดนเหล็กแหลมแทงอยู่เช่นเดียวกัน  ผมเล่าเรื่องนี้ไม่ใช่เพราะงมงายอยากโทษเวรกรรมที่ทำให้ผมเป็นเช่นนี้ แต่เรื่องนี้ก็สอนผมว่าต่อไปนี้ผมจะไม่ทำร้ายชีวิตใครอีกแล้วไม่ว่าเรื่อง "กรรม" นี่จะเป็นจริงหรือไม่ก็ตาม ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคนที่เป็นห่วงนะครับ ตอนนี้ผมสบายดีแล้ว

คำสำคัญ (Tags): #ปูทะเล
หมายเลขบันทึก: 161676เขียนเมื่อ 27 มกราคม 2008 13:17 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 20:46 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (10)

สวัสดีค่ะ

  • ครูอ้อยขออนุญาตแลกเปลี่ยนด้วยนะคะ
  • เมื่อครั้งที่ครูอ้อยอยู่ที่ต่างจังหวัด  ที่บ้านจะเลี้ยงไก่งวง
  • ไก่งวงมันดื้อมาก  พอค่ำลงมัน..ไม่ยอมเข้าที่นอน  ครูอ้อยก็กลัวใครเขาจะมาจับมันไป
  • ครูอ้อยโกรธมันที่มันหนีไปมา  ไม่ยอมเข้านอน  จึงเอาก้อนอิฐหักๆที่เขากำลังต่อเติมบ้าน  เขวี้ยงไปแรงๆ  ไม่ได้ตั้งใจให้ถูกเขาหรอกค่ะ
  • แต่บังเอิญ..ก้อนอิฐมันกระเด็นไปถูกเจ้าไก่งวงตัวนั้น  เดินกระเผลกๆๆๆ
  • ครูอ้อยต้องหา ตะไคร้  ห่อหุ้ม  ขามัน  กว่าจะเสร็จก็ดึกน่ะค่ะ
  • เมื่อครูอ้อยได้ย้ายกลับเข้ามาสอน ใน กทม.  ครูอ้อยต้องลงเรือ เดินทางกลับบ้าน เช้าและเย็น เที่ยวละ 45 นาที  ความที่เป็นคนตัวใหญ่  ต้องนั่งในที่จำกัด  ครูอ้อยจึงมีอาการ  เจ็บที่โคนขาข้างขวา  เจ็บอยู่นาน  จนสุดท้าย เดินไม่ได้เลยค่ะ
  • ไปหาหมอ รักษา นานพอสมควร  ขาดโรงเรียน ไม่ได้ไปสอนนักเรียน  จนกระทั่งมานึกออกว่า...ครูอ้อยเคยทำให้  ขาข้างขวาของเจ้าไก่งวง มันเจ็บนี่เองค่ะ

ตอนนี้ หายแล้วค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ขอให้อาจารย์ สุขภาพแข็งแรง เร็วๆนะคะ

หายเร็วๆนะพ่อ แล้วมาคุยกะโยโกะ เซนเซย์ ช่วยชีวิตหนูด้วย ฮือๆๆๆ

อีกไม่นานก็สอบเสร็จแระ เดี๋ยวหนูกลับไปหานะ ^-^

ดีใจจังหัวหน้าสบายดีแล้ว มีเรื่องเล่าแลกเปลี่ยนด้วยค่ะ ตอนทำงานอยู่ออร์โธปิดิกมีคนไข้กระดูกคอหักเล่าให้ฟังว่าเขาเคยลักวัวชาวบ้านไปมัดไว้กลางนา อากาศร้อนมาก วัวหิวน้ำร้องเสียงดังตลอดเวลา ดิ้นด้วยจนเชือกที่มัดไว้รัดคอแน่นมากจนคอหัก เขาเล่าต่อว่ารู้แล้วว่าคอหักมันทรมานมาก เวลาเขาหิวน้ำก็กินเองไม่ได้เช่นกัน ยังให้กำลังใจเขาว่า ต้องอดทนนะ สิ่งเราต้องเชื่อคือกรรมมีจริง  แต่ทำดีต้องดีขึ้นค่ะ

ดีใจที่หายดีแล้ว 

ตกลงที่ถนอมตัวไม่กินปู  เพราะรำลึกถึงปูที่เล่านี่หรือ  ขี้เกียจแกะเปลือกเองจ๊ะ  

ยังไงก็ถนอมตัวนะน้องรัก

การเชื่อเรื่องกรรมไม่ใช่เรื่องงมงายนะ  ถ้าเข้าใจหลักพุทธศาสนา

แม้แต่เรื่อง ชาติ ภพ ก็อยู่ในโลกนี้แหละ ไม่ได้อยู่ไกลหรอก

สกาวเดือน นำแสงกุล

สวัสดีค่ะ

        ขอให้พี่หายเร็วๆ นะคะ

       กรรมยอมให้ผลแห่งกรรม แต่ถ้าเข้าใจและยอมรับ ก็ไม่ทุกข์ค่ะ

       ฝนเคยจัดอบรมมีคุณยายคนหนึ่งปวดเข่ามานาน ขณะนั่งสมาธิและร่วมกิจกรรม คุณยายมีนิมิตรในใจว่าหักคอปลาดุก แล้วก็รู้สึก อ๋อ! เป็นเพราะเหตุนี้เอง จากนั้นคุณยายก็ไม่ปวดเข่าอีกเลย เข้าใจมากๆ               

        ขอให้เราทำกรรมที่ดีต่อๆ ไปนะจ๊ะ แล้วอย่าตั้งคำถามกับสิ่งที่ต้องเกิดขึ้น ขอบุญและความดีอยู่กับทุกคน

                                        

  • เพิ่งรู้ข่าว ไม่ได้มาเยี่ยมพี่เลย ทราบว่าสบายดีแล้วก็พลอยดีใจด้วยครับ
  • เป็นAmaebic หรือว่าPyogenic LA.ครับ แปลกดีที่พี่เป็น
  • รักษาสุขภาพนะครับพี่
เป็นกำลังใจให้คะ ขอให้อาจารย์หายป่วยไวๆ
 ลป คะ ! ได้อ่านบันทึก ลป แล้วก็สะท้อนใจ  ขอให้ ลป หายเร็วๆกลับมามีสุขภาพดีทั้งกายและใจนะคะ

ขอให้หายป่วยไวๆ นะก๊ะ ...... GET WELL SOON!... ja

แม้ไม่ได้อยู่ใกล้  แต่ก็คอยส่งกำลังใจไปให้เสมอจ้า

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท