ลูกรัก...
เจ้าต้องจดจำใส่ใจเอาไว้ว่า ไม่ว่าเจ้าจักทุ่มเทแรงกายแรงใจในการปฏิบัติมากมายขนาดไหน มันจักยังไม่มีประโยชน์ใด ๆ เลย หากจิตของลูกยังมีที่ว่างให้แก่
ความโกรธที่เรียกว่า โกธะ
ความอวดดี ยกตนข่มท่าน ลบหลู่คุณท่าน ที่เรียกว่า มักขะ
ความริษยา ที่เรียกว่า อิสสา
ความตระหนี่ ที่เรียกว่า มัจฉริยะ
มารยา ที่เรียกว่า มายา
ความหลอกลวง กลิ้งกลอก ลอกแลก ที่เรียกว่า สาเถยยะ
การพูดไม่จริง ที่เรียกว่า มุสาวาท
ความมักมาย ฝักใฝ่ในกาม ที่เรียกว่า ปาปิจฉา
ความเห็นผิด ที่เรียกว่า มิจฉาทิฏฐิ
อาศัยอยู่ เพราะอารมณ์เหล่านี้มันเหมือนสนิมขุมที่คอยกัดกินเนื้อที่ในใจเจ้าตลอดเวลา...
พระอาจารย์สุวิทย์ ธีรธัมโม (หลวงปู่พุทธะอิสระ)
วัดอ้อน้อย (ธรรมอิสระ)
ต.ห้วยขวาง อ.กำแพงแสน จ.นครปฐม
อายุกาลพรรษาไม่มาก แต่ผมขัดใจที่เรียกพระอายุน้อยๆอย่างนี้ว่าหลวงปู่ ... คนอายุ50กว่าเป็นปู่คนมันไม่แปลก...แต่ภิกษุอายุ50กว่าไปเรียกกันว่าหลวงปู่..ผมว่านิยามของคำว่าหลวงปู่น่าจะมีความหมายที่ยิ่งใหญ่กว่าที่ใช้กันจนพร่ำเพรื่ออย่างนี้นะครับ...
่