นำทีม จนท.เพชร ของหน่วยงานดูงานที่ชัยภูมิ
สวัสดีครับ
พรุ่งนี้คงจะต้องออกเดินทางไกล เพื่อไปดูงานโรงพยาบาลหนองบัวระเหว..ชัยภูมิ
การเริ่มต้นของโครงการ
เราเริ่มโครงการที่ชื่อเพชร... โดยท่านเลขาฟาเสนอเข้ามา..ผมก็ เอาเลยครับพี่...
เพชรคือเจ้าหน้าที่หน่วยงานที่ได้รับคำชื่นชมจากผู้รับบริการมากที่สุด ดดยเลือกเป็นหน่วยงาน หน่วยงานละหนึ่งคน...
เมื่อเดือนธันวาคม เราได้ประกาศชื่อและมอบรางวัล จากท่านผอ สมคบ.. ในวันนั้นก็เป็นงานพร้อมๆกับกาดกำกึ๊ด และการแสดงผลงานด้วยครับ
โครงการดูงาน
เป็นรางวัลหนึ่งของผู้เป็นเพชรที่จะได้รับคัดเลือกและมีโอกาสไปดูงาน เพื่อให้ได้ความรู้มุมมอง เพิ่มพูนประสบการ ความคิด เพื่อนำมาประยุกต์ใช้กับการพัฒนาหน่วยงานตนเองและองค์กรต่อไป....
ตามอุดมคติเรามีความเชื่อว่าเพชรคือผู้ที่มีหัวใจของผู้ให้บริการสูง..และเป็นผู้ที่มีศักยภาพ จะเป็นนักพัฒนาองค์กรที่ดีและมีคุณภาพต่อไป
กระบวนการสรรหาเพชร อาจจะเป็นกระบวนการหนึ่งที่ชุบตัว ชุบจิตใจและวิถีของเพชรเหล่านี้ให้เข้าใจ กระบวนการเปลี่ยนแปลง และพัฒนาองค์กรเพิ่มมากขึ้น....
ผู้คนเหล่านี้ จะเป็นคนที่เข้าไปสู่วัฒนธรรมใหม่ กระบวนทัศน์ใหม่ สามารถปรับตัวได้ดีต่อการเปลี่ยนแปลงขององค์กร ที่นับวันจะมีมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ..
ดังที่ผ่านมา.. เราพบอุปสรรคอย่างหนึ่งที่สำคัญๆของการพัฒนาองค์กรคือ
- ขาดความรู้และความกระตือรือร้น ไม่ชอบเปลี่ยนแปลง
- มีกระบวนทัศน์เดิมๆ ที่คับแคบ และไม่เปิดกว้าง เช่นการใช้ความรู้สึก อารมณ์ มากกว่าข้อมูล
- หวงแหนอำนาจ ไม่ชอบกระจาย หรือเสริมกำลังผู้คน(ทุกเรื่องฉันต้องรู้ ต้องผ่านหมด)
- ความกลัวการสูญเสียสถานะ ความกลัวที่จะต้องทำงานมากขึ้น กลัวที่จะทำในสิ่งที่ตนเอง ไม่รู้ ไม่คุ้นเคย คือการไม่กล้าออกจากไข่แดงนั่นเอง..โลกใบเก่า
ดังนั้น กระบวนการเปลี่ยนกระบวนทัศน์ ซึ่งเป็นยุทธศาสตร์หนึ่งขององค์กรนั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องดำเนินการผ่านกิจกรรม ซึ่งท่านสมคบบอกว่าเน้นที่ฐานกาย(ซึ่งผมก็เข้าใจบ้างเล็กๆน้อยๆครับ)
เรื่องเพชรคงเป็นกิจกรรมหนึ่งครับ ที่จะเคลื่อนกระบวนทัศน์เก่าไปสู่ใหม่ ทำให้ผู้คนเข้าใจ เห็นโอกาศและกล้าก้าวผ่านความกลัว กังวล และไข่แดง....
ผู้คนที่อยู่ในโลกใบเก่า..ไม่ใช่ความผิดของผู้คนเหล่านั้น แต่ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นเพราะว่าสิ่งแวดล้อม หรือวัฒนธรรมเดิมที่ผ่านมา วัฒนธรรมที่ส่งเสริมกระบวนทัศน์ที่หนุนเสริมให้เหล่าหมีๆ..นั้นทำงานที่สำคัญๆ ดดยไม่สอดประสานและคละกับผู้คนประเภทอื่นๆ เช่นหนู หรือว่ากระทิง....
...
เอะ ชักไปไกล...
ขอบคุณมากครับ...
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะอาจารย์
เห็นด้วยมากๆค่ะกลับโครงการเพชร อยากให้มีแบบ ร.พปายบ้างจังขอความรู้หน่อยน่ะค่ะ ถ้าเราสร้างเพชรแล้วเพชรไม่กลับมาเป็นเพชรอย่างที่เราตั้งใจล่ะค่ะเราจะเปลี่ยนเพชรที่เราเลือกไหม
สวีสดีครับ
ในความรู้สึกภายในจริงๆแล้ว
ใน30 คนที่เราเลือกอาจจะไม่ได้สมบูรณ์ที่สุดก็ได้ครับ
สิ่งที่เราได้อาจจะไม่ใช่ความสมบูรณ์ แต่อาจจะเป็นกระแสกับการเริ่มต้น
หรือการเลือกคนไปดูงานโดยที่ไม่ต้องแห่กันไปหมดทั้งโรงพยาบาล
แต่เป็นการเลือกตัวแทน ที่เราคิดว่าเหมาะสมครับ
เท่าที่เราเริ่มต้นมา ตั้งแต่เริ่มต้น ก็เกิดผลลัพธ์ที่ดีมากๆพอสมควรครับ
ในทางหนึ่ง มันก็เป็นการลงทุนเหมือนกันนะครับ...
มุมมองในองค์กรดูเปลี่ยนไป แต่เป็นไปในทางที่ดี
เห็นด้วยว่าไกล แต่ถ้าหากใจอยากทำ ก็น่าลองดู ระยะทางไม่ใช่อุปสรรค
เริ่มขบวนการเจียระไน ก้อนหิน เป็นเพชร ที่ส่องแสง
พัฒนาอย่างต่อเนื่อง เสริมแรงกันและกัน
เหมือนก้อนหินที่โยนลงน้ำ ย่อมมีคลื่นเกิดขึ้น
แต่หากวันใดไม่มีคนโยนก้อนหินลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ย่อมไม่เกิดคลื่นต่อเนื่องกันไป
เราต้องหาคนโยนก้อนหินลงคนละก้อนสองก้อน
เพื่อให้เกิดคลื่นคุณภาพอย่างต่อเนื่อง
(อย่าพลีพลามเพราะบางครั้งองค์กรอาจจะเจ็บเร็วเกินไป กว่าเราจะหลอมคน dead wood ให้รวมกันได้กับคลื่นลูกใหม่)
การก้าวออกจากไข่แดงใช้ความกล้าอันมหาสาลและที่สำคัญก็คือปราศจากความกลัวด้วยอันนี้ยากสักหน่อย ผมก็กำลังคิดว่าผมจะพยายามออกจากไข่แดงอยู่ ยากจริงๆครับ
- ขาดความรู้และความกระตือรือร้น ไม่ชอบเปลี่ยนแปลง
- มีกระบวนทัศน์เดิมๆ ที่คับแคบ และไม่เปิดกว้าง เช่นการใช้ความรู้สึก อารมณ์ มากกว่าข้อมูล
- หวงแหนอำนาจ ไม่ชอบกระจาย หรือเสริมกำลังผู้คน(ทุกเรื่องฉันต้องรู้ ต้องผ่านหมด)
- ความกลัวการสูญเสียสถานะ ความกลัวที่จะต้องทำงานมากขึ้น กลัวที่จะทำในสิ่งที่ตนเอง ไม่รู้ ไม่คุ้นเคย คือการไม่กล้าออกจากไข่แดงนั่นเอง..โลกใบเก่า"
ครับ มันเป็นหลุมดำของการพัฒนาองค์กร ดีมากเลยครับ
ไข่แดงอุดมไปด้วยคอเลสเตอรอลน่ะ
หากไม่ยอมออกมาอาจป่วยเข้าสักวัน
ผมพยายามอยู่ อย่างน้อยขอบ ๆก็ยังดี ฮิ ฮิ