อยากเป็นเด็ก เพื่อลดภาระการเป็นผู้ใหญ่ของตนเอง

รู้สึกเหมือนกันมั้ยครับว่า บางครั้งก็อยากปลดเปลื้องภาระที่พันธนาการรอบตัวออกไปบ้าง นับวันก็ดูเหมือนเราจะผูกกับสิ่งรอบข้างที่เราพยายามสร้างเงื่อนไขด้วยตลอดเวลา เป็นความรัดตรึงโดยไม่ตั้งใจ

อ่านหนังสือเล่มเล็กๆก่อนนอนเมื่อคืน สะดุดกับคำว่า “หลายครั้งที่พยายามทำตัวเป็นเด็กเพื่อลดภาระการเป็นผู้ใหญ่ของตัวเอง” หรือเพื่อหลีกหนีไปจากวัยผู้ใหญ่ที่บางครั้ง สับสน วุ่นวายและโหดร้ายเหลือเกิน

น้องชาย ออกเวรขับรถมาเกือบถึงบ้าน โทรศัพท์มาชวนจิบกาแฟ.. <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ผมตกลงโดยที่ไม่ได้เตรียมอะไรมาก เปลี่ยนเสื้อผ้าก็ออกไปพร้อมน้องชายเลย</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><div style="position: relative; text-align: center"></div><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ความจริง บรรยากาศการจิบกาแฟเป็น บรรยากาศที่ผมชอบ ผมชอบทอดเอื่อยอารมณ์กับร้านกาแฟเงียบ แต่ไม่ร้างผู้คน ผมคิดว่าร้านกาแฟมีมุมให้เราได้ผ่อนคลายและมีมิตรที่ทำให้เราได้มอง ไม่เหงา เสียงเพลงมูซากเบาๆ แค่นั้นเอง…ส่วนมนต์เสน่ห์ของกาแฟนั้นคิดว่ามันไม่เท่าไหร่สำหรับผม</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ผมชอบอยู่กับที่ และ ผมชอบเดินทางพอๆกัน ก็แล้วแต่บางอารมณ์</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">พักหลังเดินทางบ่อยๆ เป็นภาระเรื่องงานที่ผมสนุกกับมันเสมอ</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">พรุ่งนี้เดินทางไปแม่สอด มีเวลาแค่คืนเดียวที่แม่สอด ก่อนเดินทางไปชากังราว และสองแคว เป็นโปรแกรมที่ผมวางไว้ …นึกบรรยากาศที่จะไปเที่ยว ในขณะที่ทำตัวเงียบซอกมุมแห่งร้านกาแฟ</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="left"><div style="position: relative; text-align: center"></div></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ที่นี่…ร้านกาแฟ</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">เราคุยกัน สัพเพ เหระ เรามักจะคุยกันทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิตช่วงสั้นๆที่ไม่ได้เจอกัน เหมือนกับว่ามากมายเหลือเกิน มีประเด็นคุยตั้งมากมาย และเราพบว่า เรื่องที่คุยส่วนใหญ่ก็เรื่อง “สังคม”ทั้งนั้น แม้ช่วงหลังจะออกแนว “ทุกขภาวะทางสังคม” เสียมากกว่า</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">วันนี้เรารับเรื่องของสังคมเข้ามาในวงสนทนาบ่อยขึ้น…จนเป็นส่วนหนึ่งของธรรมเนียมในวงพูดคุย</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ผมมีเรื่องจะคุยกับพี่หลายเรื่องเลยครับ- - -เสียงน้องชายชวนคุย และเราคุยกัน</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ช่วงเช้าพี่กระท้อน โทรมาคุย เรื่องปัญหาของเมืองบ้านเกิดของเรา เป็นปัญหาที่ยังไม่จบและมีปัญหาใหม่ๆต่อไป…คุยกันเหมือนยังไม่จบ(ก็ไม่จบจริงๆ)</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">MSN กับเพื่อนจิตแพทย์ ที่ทำงานด้วยอุดมการณ์ที่บ้านเกิด บ่นเรื่อง “ทุกขภาวะทางสังคม” ที่บ้านของเขา และด้วยความเป็นแพทย์เขาบอก “อุบัติการณ์” ของโรคที่เกิดจากแรงเหวี่ยงของทุนนิยมและสุดท้ายเขาบอกผมว่า ชาวบ้านที่นี่ต้อนรับปรากฏการณ์นั้นอย่างดุษฎี แต่ผมแย้งในใจว่าไม่จริงหรอก เขาจำยอมต่างหาก …เราหยุดการสนทนาไว้แค่นั้น</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">อาจารย์นักพัฒนาท่านหนึ่งโทรศัพท์มาหาผมในช่วงเช้าของวัน  พูดคุยปัญหาของบ้านเกิดของผม การแลกเปลี่ยนนั้น ถึงแม้ท่านจะให้กำลังใจผมเสมอแต่ผมก็ยังรู้สึกถึงความท้อแท้ของตนเองในที อาจารย์เองก็คงรู้สึก สุดท้ายท่านถามว่าผมจะทำยังไงต่อ  ผมตอบว่า “ไม่รู้เหมือนกัน..ครับ อาจารย์” อาจารย์ท่านหัวเราะตามสาย ผมก็หัวเราะ…</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">เป็นเช่นนี้เสมอ…</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ผมรู้สึกว่าพันธการที่เราสร้างเงื่อนไขใหม่ๆให้กับตัวเอง เริ่มผูกเกลียวมากขึ้นเรื่อยๆ</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ผมถึงบอกว่าอยากกลับไปเป็นเด็กจัง…</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">“หลายครั้งที่พยายามทำตัวเป็นเด็กเพื่อลดภาระการเป็นผู้ใหญ่ของตัวเอง” หรือเพื่อหลีกหนีไปจากวัยผู้ใหญ่ที่บางครั้ง สับสน วุ่นวายและโหดร้ายเหลือเกิน</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">แต่เป็นแค่เพียงความคิดครับ</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p></p><p>เด็กชายทูโล ประดิษฐ์ ว่าวของเขาขึ้นมาเพื่อ เป็นเครื่องมือสอยดาว "อะคาบาร์" ดาวทารกวัยแสนปีมาไว้ในกำมือ แล้วสอดไว้บนคาคบไม้เป็น "ต้นไม้ดาว" ให้แสงสว่างและความอบอุ่นแก่ทุกคนในหมู่บ้าน…</p><p>วรรณกรรมนี้เป็นวรรณกรรมแห่งความฝัน แต่บอกถึงความตั้งใจของเด็กชายตัวเล็กๆที่อยากทำตามฝัน และเขาก็ทำได้ สิ่งที่ทำเขาคิดถึง ทุกๆคนในหมู่บ้าน</p><p>อ่านแล้วมีความสุขดีครับ- - -นิทานประโลมฝัน แต่สร้างพลังใจได้เป็นอย่างดี </p><p>จริงๆแล้วอยากให้บันทึกนี้เชื่อมกับ "Gift from Acabar" เล่มนี้ เพราะผมมีความฝัน เช่นเดียวกับทูโล บางครั้งฝันที่ผมฝันทำไม่ได้ แต่ก็มีความสุขที่ได้ฝันครับ</p><p>———————————————————————-</p><p>อยากอ่านกันไหมครับ!!!</p><p>ของขวัญจากอะคาบาร์(Gift of Acabar)</p><p></p><p>เรื่องราวประทับใจของเด็กชายผู้จับดาวได้ดวงหนึ่ง แล้วเรียนรู้จากดาวดวงนั้นว่า ความเร้นลับแห่งสรวงสวรรค์นั้นอาจค้นพบได้บนพื้นโลกนี่เอง....</p><p></p><hr>

 
All Tulo had wanted was some light and warmth to sustain him and his tiny sister through the terrible storm. But the star, which he caught in the folds of his red kite, promised far more than that. Here is the shining joyful message the star Acabar gave to Tulo—a message meant not only for the boy but for all those who dream of changing their lives for the better.

 </font></span>

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

original krub !!!

The Gift of Acabar

By Ogmandino & Buddy Kaye

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

Another version krub

[naree suwan]

ตามมาดูของขวัญจากดวงดาวค่ะน้องเอก

หลายครั้งที่อยากกลับไปเป็นเด็กเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา

แต่ที่สุดแล้วเราต้องยอมรับและเผชิญกับมัน

เหมือนชาวบ้าน ไม่ว่าเลือกตั้งกี่ครั้งเขาก็ได้ สส. คนเดิม

ผู้ที่เขาเลือกล้วนร่ำรวยขึ้น แต่พวกเขายังยากจนเหมือนเดิม

 

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

สวัสดีครับ พี่นารีnaree suwan ครับ

ตามจริงเป็นเรื่องบ่นของตัวเองครับ วันนี้ทำงานเสร็จชิ้นหนึ่ง ก็เลยเขียนบันทึกตามใจตัวเองซะหนึ่งเรื่องครับ

บ่นไปย่นมากลายเป็นแนะนำหนังสือไปได้ไงก็ไม่ทราบนะครับผม แต่หนังสือเล่มนี้ แนะนำ ครับ อยากให้หาซื้อมาอ่านครับ เรื่องราวของ ดช.ตัวน้อย ทูโล กับ ดาวอะคาบาร์

ความฝันที่แรงกล้าของเขาน่ารักมากครับ ลงทุนทำว่าวขึ้นมาเองเพื่อที่จะสอยเอาดาวอะบาคาร์ดวงนั้นมามัดติดไว้กับต้นไม้

โอ...จินตนาการ ไปไกลเลย

-----------

กลับมาในความเป็นจริงดีกว่าครับ ความเป็นจริงเรามักนำเอาเรื่องราวอื่นๆรอบตัว สรางเงื่อนไขใหม่เข้าหาตัวเองเรื่อยๆ อาจพูดแบบลูกทุ่งว่า "แกว่งเท้าหาเสี้ยน" แต่อดไม่ได้ครับ เราเป็นพลเมืองที่อยู่ ที่เห็น ตำตา ไม่ทำแล้วใครจะทำ

 

อายุสูงวัย (แก่ๆ) ว่าจะไปหาปลูกกระท่อมไพรวัลย์ ปลูกผัก เลี้ยงสัตว์บนดอย ใช้ชีวิตพอเพียงท่าจะดี

น้ำมันรถ ลิตรเกือนสามสิบห้า ...โอ มาย บุดดา

น้ำมันคน(น้ำมันพืช) ครึ่งร้อยเข้าไปโน่น...โอ มาย ก๊อต

จะขอใครช่วยก็ไม่ได้เเล้วตอนนี้ครับ ช่วยข้อยแน!!

ช่วยตัวเอง พึ่งตัวเองดีที่สุด

ประหยัดๆกันนะครับพี่น้องครับ!!

เราต้องเผชิญครับ...

 

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

I am always young at heart ka

มะมาชวนไปเที่ยว ที่นี่ค่ะ

 

วันก่อนเจอเพื่อนรุ่นพี่พูดคล้ายๆน้องเอกค่ะ แล้วก็มีพี่อีกคนแย้งว่า ....อย่าเลยนะเธอ ขืนไปเป็นเด็กก็ต้องนั่งท่องหนังสือสอบเอ็นทรานซ์อีก แถมยังต้องมีเมนส์อีกแน๊ะ .....T-T

ภาระเมื่อต่างวัยก็ต่างกัน.......จริงไหมคะน้อง

 

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

ธุครับงามๆครับ พี่  จันทรรัตน์ ครับ

อุอุ...ต้องนั่งท่องหนังสือสอบเอนทรานซ์นั้นไม่เป็นไรครับ แต่ ต้องมีเมนส์อีกนี่สิครับ...ผมต้องมีมั้ยครับ  ฮา

ผมแค่บ่นๆครับ...วันนี้หัวใจมันว้าวุ่นครับผม

กำลังคิดว่า "ความห่วงใย ไปเลี้ยงหัวใจไม่ทัน" ครับผม อิอิ

[Boo]

๕ ๕ คุณเอก

 

อยู่ๆ คุณเอกก็กลายเป็นหนุ่มน้อยขี้บ่นไปซะแล้ว ... ๕ ๕

... ใช่ค่ะ เป็นเด็กนะ สบายที่สุดเล้ย ไม่ต้องรับภาระ รับผิดชอบอะไรมากๆ มาย

ช่วงตอนเรียนหนังสือ ส่วนใหญ่ ก็บ่นๆๆ ว่าเรียนยากจัง อย่างโน้นนี้ แต่ได้ทำงานสิ จะรู้ว่า โหดยิ่งกว่า

... ว้าว อยากอ่านจังเลยค่ะ The Gift from Acabar ! - a message meant not only for the boy but for all those who dream of changing their lives for the better.

เคยอ่านเรื่อง ของขวัญจากทะเล The gift from the sea - อ่านแล้วรู้สึกดีๆ มากเลยค่ะ เค้าพรรณา จนเห็นภาพ ได้จินตนาการ และแรงบันดาลใจ

เป็นกำลังใจ กับไฟฝัน นะคะ ...

 

[เม้ง สมพร ช่วยอารีย์]

สวัสดีครับเอก

• เป็นในสิ่งที่เป็นอยู่แล้วก็ทำในสิ่งที่ทำได้นั่นล่ะครับ ดีที่สุด
• ทำเืมื่อใด พร้อมเมื่อนั้น แต่อย่ารอให้พร้อมเมื่อใดจึงทำเมื่อนั้น เพราะมันอาจจะเป็นแค่ฝันหวาน
• ตอนนี้โลกกำลังสับสน ร้อนอยากเป็นหนาว หนาวอยากเป็นร้อน ชุ่มชื้นอยากเป็นแห้งแล้ง หญิงอยากเป็นชาย ชายอยากเป็นหญิง เด็กอยากเป็นผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่อยากเป็นเด็ก ฝนตกก็บ่น แดดออกก็บ่น
• หากเป็นได้ดั่งใจแบบนี้ คงสับสนน่าดูครับ ท้ายที่สุดคำตอบคือ เป็นตัวของตัวเองตามที่เป็นตอนนี้ เราจะไม่กลายพันธุ์ได้ง่ายหากเรานึกถึงอดีต และมีปัจจุบันที่แน่นอนและอนาคตบนเส้นตรงเดียวกัน
• ขอบคุณมากครับ  อ่านแล้วร้อนตัวได้ครับ จะได้หายหนาว เอิ๊กๆ ครับ 

[paleeyon]

Hi

My Ake,

I just come from Xaiyaboury to join Pee Bangsai at Luang Prabang this evening. We will work together in the next two days.

Then I will split on my way my work until Sunday.

Miss you and miss Pai please keep it not let Pai look like Luang PraBang. 

 

[sasinanda]

สวัสดีค่ะ

ตอนเป็นเด็ก อยากโตไวๆ พอโตแล้ว ก็อยากเป็นผู้ใหญ่ จะได้เป็นตัวของตัวเอง

แต่เวลา มีปัญหาหรือ ท้อใจ หรือเหนื่อย ก็อยากกลับเป็น เด็กอีก

คงจะเป็นอย่างนี้ กันทุกคนนะคะ เขาเรียกว่า อารมณ์

พรุ่งนี้ ว่าจะผ่านไปซื้อของเล่นเด็กส่งให้ค่ะ

นอกจากของเล่น น่าจะมีนิทานเด็กค่ะ แต่เด็กชาวเขา จะอ่านได้ไหมคะ

เรื่องการอ่านนิทานให้เด้กฟัง สำคัญมากค่ะ เพราะจะทำให้เด็กมีจินตนาการ 

เด็กควรได้รับการกระตุ้นทางตา หู จมูก ลิ้น  และกาย ให้ได้เห็น ได้กลิ่น   ให้ได้ยิน  ให้รส ให้ได้สัมผัส   ตั้งแต่เกิดใหม่ ๆ   จะช่วยให้ใยประสาทของเซลล์สมองงอกงามค่ะ

ที่บนดอยมีโรงเรียนหลายแห่งไหมคะ

 

[คุณครูแอ๊ว]

สวัสดีค่ะ..คุณเอก

มีทางเลือกอีกทางนึงให้ค่ะ..คบกะเด็กสิคะ..ทั้งไม่เสียความเป็นตัวเองและได้สีสันของวัยกลิ่นนมหึ่งด้วย...ทูอินวันเลยค่ะ..อย่างตัวเองจริงๆแล้วก็เป็นคนค่อนข้างจริงจังนะคะ..แต่พอดีโชคดีได้มาอยู่กะเด็กๆ..ความสดใสของพวกเค้าก็เลยทำให้ตัวเองรู้สึกสดชื่น..เฟรชทุกวัน..

ไม่เชื่อลองคบเด็กๆสร้างบ้านดูสิคะ..วุ่นวายหน่อยแต่ชีวิตจะมีสีสันจริงๆนา..

หนังสือน่าอ่านมากเลยค่ะ..เดี๋ยวจะต้องไปหามาเป็นเจ้าของซะแล้ว..พูดถึงหนังสือแล้วเพิ่งนึกออก..ไม่รู้ว่าคุณเอกเคยอ่านเรื่องแมวน้อยอยากนิพพาน (the cat who went to heaven)หรือยังคะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับแมวที่อยากไปนิพพานค่ะ..คนรักสัตว์น่าจะชอบนะคะ..ดิฉันอ่านแล้วชอบมากเลย..ซึ้งน้ำตาซึมเลยค่ะ..ถ้ายังก็ลองอ่านดูนะคะ..

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

สวัสดีครับทุกท่านครับผม

สบายกันดีทุกคนนะครับ พรุ่งนี้เช้าๆออกเดินทางไกลครับ ต้องมาตอบข้อเสนอแนะมิตรรักก่อนครับ

คุณ Poo

ทักทายอบอุ่นมาจาก ลาว 

ผมเริ่มบ่นมากขึ้นทุกวันแล้วครับ ...แต่บ่นเฉพาะที่ควรบ่นนะครับ ส่วนตัวผมน่ารักมากครับ :)

เม้ง  ครับ

ครับก็ต้องมีฝันบ้าง เพื่อให้โลกหมุน ไม่ฝันเลยดูเหมือนจะกระด้างไป สุดท้ายจบฝัน เราก็ฝ่าฟันกันคือเก่าครับ

พี่เปลี่ยน

ส บา ยดี จากหลวงพระบาง ขอบใจ๋ครับ

ไซยบุรี หนาวบ่ครับ??

คิดฮอดอ้ายคือกั๋น  คักๆครับ

พี่ศศินันท์

วันนี้แอบมาบ่น มาเล่าความฝันครับ มีหลากหลายอารมณ์ครับผม ต้องขอบคุณในความกรุณาของพี่มากๆครับ ที่ส่งสิ่งของมาให้เด็กๆทางเหนือ

บนดอยมีโรงเรียนร่วม ๓๐ แห่งครับ เฉพาะในเขต อ.ปาย นะครับผม ที่กันดารมากๆมีประมาณ ๑๐ แห่งครับ

ครูแอ๊ว

คบเด็กก็ดีนะครับ ซื่อๆใสๆดี ไม่มีมารยา แต่คบเด็กสร้างบ้าน ก็ดีสิครับนะ ได้สร้างบ้าน สร้างเมือง คงจะวุ่นวายและมีความสุขแบบครูว่า

จะให้ดี แต่งงานแล้วมีลูกเลยนะจะดีนะครับผม

ผมจะหามาอ่านครับสำหรับหนังสือแนะนำ ...ขอบคุณครูมากๆครับ

 

[Lioness_ann]

สวัสดีค่ะหนุ่มนักเดินทาง

• ใช่เลย!....ค่ะ...บางทีเราๆ ที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้วมักจะอยากย้อนเวลากลับไปเป็นเด็กๆ ใหม่เนาะ
• แต่แปลกกว่าค่ะ..เด็กๆ เดี๋ยวนี้(โดยเฉพาะเจ้าลูกศิษย์ดิฉัน.....วัยรุ่น...วัยวุ่น..) เค้ากลับอยากโตเป็นผู้ใหญ่กันไวๆ  เลยมีพฤติกรรมออกมาแบบโตเกินวัย (อันหลังนี้น่าจะเป็นผลมาจากสื่อต่างๆ ด้วยมังคะ)
• เลยบางครั้งคงต้องเบรกเค้าให้คิดว่า...แล้วจะรีบโตข้ามขั้นไปทำไมล่ะ...ขนาดครูยังอยากกลับไปเป็นเด็กเลย
• จนเดี๋ยวนี้โดนแซวทุกวัน....ครูๆ  วันนี้ครูอายุกี่ปีล่ะครับ...บางทีก็เล่นเลย....18  จ้า (ฮาๆๆๆๆ).....อีกวันเจอคำถามเดิม (แต่กำลังเครียดกับงาน ).....จะ  60  แล้วเนี่ย....( เด็กๆ เหวอเลย....สนุกดีค่ะ)
• และมักจะเป็นออกบ่อย  เพราะเหตุผลนี้แหละค่ะ  “หลายครั้งที่พยายามทำตัวเป็นเด็กเพื่อลดภาระการเป็นผู้ใหญ่ของตัวเอง”

[นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี]

อาจารย์เอกครับ

• ในความเป็นเด็ก มีความกล้า ไม่กลัวหน้าแตก ไม่กลัวเสียฟอร์ม เจืออยู่ สิ่งที่ผู้ใหญ่ไม่มี เพราะต้องไว้มาด วาดฟอร์ม
• ผมเพิ่งอ่านจากใน NG ในบทความเกี่ยวกับเรื่องความจำของมนุษย์ พบประโยคถูกใจที่ว่า ความสามารถในการลืมหรอกนะที่ทำให้เราเป็นคน ไม่ใช่ความจำ  ครับมีเรื่องทุกข์ๆก็ลืมเสียบ้าง เลือกเรื่องดีๆที่จะจดจำ นี่แหละครับ..มนุษย์

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

สวัสดีครับ คุณครู Lioness_ann

ตอนเป็นเด็กเราก็อยากเป็นผู้ใหญ่เร็วๆ ผมก็ยังจำได้ ...แต่ตอนนี้กลับอยากเป็นเด็ก

ก็เป็นความรู้สึกลึกๆที่มีครับ บางครั้งบางทีก็รู้สึกเหนื่อยเรื่องภาระบางอย่างที่ต้องจัดการ ย้อนไปครั้งเป็นเด็ก นอกจากเรื่องเล่นแล้ว ก็ไม่ได้คิดเรื่องอะไรมาก...

ย้อนกลับไปได้บ้างบางช่วงก็ดี

แต่เป็นการคิดครับ

มรรควิธีที่แท้จริงคงต้อง ปลดเปลื้องที่ใจก่อนนะครับ เราติดกับอะไรมากมาย และนำเข้ามาพันธนาการเข้ามาที่ตัวเองเรื่อยๆ...ก็เรียนรู้กันไปครับ ตราบใดที่ยังมีชีวิตก็ต้องสู้

ขอบคุณครับครูครับ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

ผมชอบประโยคที่อาจารย์หมอ เต็มศักดิ์ นำมาฝากมากครับ "ความสามารถในการลืมหรอกนะที่ทำให้เราเป็นคน ไม่ใช่ความจำ"

นี่เองเป็นพันธนาการที่ทำให้เราต้องแบกรับไว้ ไม่หลุด มีแต่ติดอย่างเดียว ทำให้เหนื่อย ทำให้ล้า

ลืมๆไปบ้างก็น่าจะดี

ขอบคุณมากครับผม

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

วันนี้ผมรู้สึกอยากเป็นเด็กอีกครั้ง..

[Direak]

เอาภาพมาฝากแทนคำบรรยายครับ...

         

มีความสุขมาก ๆ ครับเพื่อน...

[ป้าเหมียว]

ไม่คิดแล้ว..เรื่องอยากเด็ก..เหนื่อย