หน้าแรก
สมาชิก
บุริม โอทกานนท์
สมุด
Jazz-zie's Blog
โลกของคนไม่มี...
บุริม โอทกานนท์
สมุด
บันทึก
อนุทิน
ความเห็น
ติดต่อ
โลกของคนไม่มี...
ผมไม่ถามต่อ แต่ขับรถไปส่งเด็กหนุ่มคนนี้จนถึงบ้าน
วันนี้ขับรถไปทำธุระที่อยุธยา ระหว่างทางเห็นเด็กหนุ่มสะพานเป้ยืนโบกรถที่ผ่านไปมา
ไม่รู้ทำไมใจดีแวะรับเขาขึ้นมา เมื่อเด็กหนุ่มคนนี้ขึ้นมาบนรถ
เขาบอกผมว่า "ขอบคุณครับพี่ อุตส่าห์รับผมขึ้นรถ"
ผมถามว่าจะไปที่ไหนเหรอ
เขาบอกผมว่าจะกลับบ้านอยู่ในตัวเมืองอยุธยา
ผมถามเขาว่ายืนโบกรถอยู่นานหรือยัง เขาตอบผมว่า ประมาณ 2 ชั่วโมงแล้ว ผมถามต่อว่าทำไมถึงคิดว่าจะมีคนแวะรับล่ะ
เขาบอกผมว่า "พี่ครับคนเราตอนที่มันไม่มี ก็ต้องมองหาโอกาส ถึงแม้จะต้องรอนานซักแค่ไหน เพราะถ้าได้โอกาสก็จะทำให้ผมมี แม้จะไม่ใช่สตางค์ แต่ถ้าผมไม่มีสตางค์และยังไม่หาโอกาสอีก ผมคงไม่ได้กลับบ้าน และคงต้องนอนอยู่ข้างทางแหง๋ๆ"
ผมไม่ถามต่อ แต่ขับรถไปส่งเด็กหนุ่มคนนี้จนถึงบ้าน
บุริม โอทกานนท์
13-01-08
เขียนใน
GotoKnow
โดย
บุริม โอทกานนท์
ใน
Jazz-zie's Blog
คำสำคัญ (Tags):
#cmmu
#ข้อคิด
#ปรัญชา
#มหาวิทยาลัยมหิดล
#มหิดล
#วิทยาลัยการจัดการ
#แรงบันดาลใจ
หมายเลขบันทึก: 159062
เขียนเมื่อ 13 มกราคม 2008 18:01 น. (
)
แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 22:19 น. (
)
สัญญาอนุญาต:
จำนวนที่อ่าน
จำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ชื่อ
อีเมล
เนื้อหา
จัดเก็บข้อมูล
หน้าแรก
สมาชิก
บุริม โอทกานนท์
สมุด
Jazz-zie's Blog
โลกของคนไม่มี...
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID
@gotoknow
สงวนลิขสิทธิ์ © 2005-2023 บจก. ปิยะวัฒนา
และผู้เขียนเนื้อหาทุกท่าน
นโยบายความเป็นส่วนตัว (Privacy Policy)
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท