มีสิ่งหนึ่งที่มักจะพบเห็นบนโลกอันไม่แน่นอนใบนี้ คือการแข่งขันเพื่อให้มีชีวิตรอดอยู่ได้
หลายอย่างบนโลกมีการเปลี่ยนแปลงทุกวัน การปรับตัวให้ทันตามการเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งจำเป็น
ผู้ที่ไม่พยายามปรับตัว สุดท้ายอาจตามไม่ทันและอาจถูกทอดทิ้งไว้ข้างหลัง(แม่ว่าจะไม่ได้ถอย)
หากเป็นความปรารนาหรือยอมรับได้ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าไม่ใช่คงลำบาก
การนำพาตนเองให้เคลื่อนไปข้างหน้าตามการเปลี่ยนแปลง อาจไม่เหมือนกันในแต่ละคน
ซึ่งขึ้นอยู่กับความเหมาะสมและความถนัดของตน
วิธีเหล่านั้นอาจได้มาจากการถ่ายทอด หรือเรียนรู้และลอกเรียนในสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ผสมผสานกับภูมิปัญญาเท่าที่มี และจะให้ดีก็ปรุงแต่งด้วยคุณธรรมเข้าไป
สุดท้ายจึงออกมาเป็นวิธีการในแบบเฉพาะของตนเอง
ผู้ที่ค้นพบวิธีแบบไหนที่ตนถนัด และเลือกแล้วว่าเหมาะกับตนเอง
นำมาใช้ได้ดี ก็มีโอกาสประสบความสำเร็จมากว่า
ในการควบคุมเส้นทางการเคลื่อนไหว ที่จะมุ่งไปข้างหน้าในทิศทางที่ต้องการได้ดี
ซึ่งแน่นอน ย่อมหลีกไม่พ้นการแข่งขัน การชิงโอกาส การเปิดตนเองยอมรับนี่คือวิเคราะห์ตามสภาพที่เห็นอยู่ในทุกๆวัน ร้อนขึ้นทุกวัน
การปรับตัวตามการเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งจำเป็น
เปลี่ยนแปลงแล้วต้องดีกว่าไม่เดือร้อนเป็นสิ่งสำคัญ
เห็นอย่างนี้แล้ว ให้นึกความพอ – เพียง เสียจริง
คือน่าจะพอแต่เพียงเท่านี้(สำรับการแข่งชิง)
ควรจะพอเท่าที่เพียงต้องมีว่าจำเป็น
และพอบางสิ่งที่เห็นว่าเดือดร้อนไว้เพียงเท่านี้