การถักทอความรู้ในมุมเล็ก ๆของพระนครหลวง

เรื่องเล็ก ๆ แต่ชวนให้คิดไปไกล

เมื่อวานได้มีโอกาสไปร่วมงานเลี้ยงอำลาในร้านแห่งหนึ่งแถวอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ

เจ้าหน้าที่จาก UNICIFE จำนวน 2 ท่าน เสร็จสิ้นภาระกิจในไทย แล้วจะย้ายไปทำงานที่ประเทศอื่นต่อไป เลยเป็นการอำลากัน

UNICEF มีส่วนที่เข้ามาช่วยเรื่องการศึกษาในไทยอยู่มาก นั่นก็เป็นช่องทางหนึ่งให้คิดว่า มีคนอยากเข้ามาช่วยมากมายแต่เราจะคิดอ่านวางกลไกลตรงนี้อย่างไร  ผมไม่อยากเห็นโครงการที่เดินไปด้วยการสนับสนุนจากคนนอกและงบประมาณ พอเขาถอนตัวไป หรืองบประมาณหมด ทุกอย่างก็จบลงเพียงนั้น ครูหรือเด็กเราก็กลับไปอยู่อย่างเดิม...ถ้าสิ่งใหม่มันดีจริงก็น่าจะทบทานกับการเวลาด้วย

ในร้านมีภาพเขียนอยู่ 2-3 ภาพ พี่เจ้าของร้านว่า เป็นภาพที่มีครูฝรั่งมาจัดสอนให้เด็ก ๆ แล้วนำมาประดับร้าน คนมาที่ร้านก็อาจซื้อไปได้ ทำให้มีภาพใหม่ ๆ เวียนเข้ามาเรื่อย ๆ

เด็ก ๆ ของเขามีงานประดิษฐ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับการเรียนการสอนไม่น้อย น่ามีที่จำหน่ายวางขาย อาจไม่ต้องขายจริง เป็นเรื่องราว แต่นำไปจัดวางในร้านต่าง ๆ ในลักษณะเครื่องแต่งร้านก็ดูเข้าท่าดี

ยิ่งถ้ามีคนที่มีจิตอาสามาสอนให้เป็นเรื่องเป็นราว มีร้านที่มาสนับสนุนตรงนี้ ก็ดูว่าจะเป็นการทำให้การเรียนการสอนเป็นชีวิตที่มีสีสัน สนิทแนบกับความเป็นจริงของชีวิตมากขึ้น