หลังจากที่นอน หนาวคนเดียวในห้อง ด้วยความที่ไม่อยากเปิดฮีตเตอร์ เพราะพอเปิดแล้วมันร้อนๆ แห้งๆยังไงไม่รู้ เลยตัดสินใจว่าปิดก่อนนอนดีกว่า ตื่นมาเลย หนาวมาก แต่ก็ยังดีที่เอาถุงนอนตัวเก่งที่กันความหนาวดถึง 0 องศามาจากไทยด้วย เลยไม่หนาวมากนักตอนนอน เปิดทีวีดูข่าวตอนเช้าขอบอกเลยว่า ฟังไม่ทันเลยขอรับ พูดเร็วมากกกกกกกกกกกกก จับได้ 2-3 คำเอง สำเนียงออสซิ่อีก ต่างจาก อเมริกัน อย่างรู้สึกได้ เลยปิดทีวีแล้วแต่งตัวกันหนาวเต็มยศ ก็คือใส่เข้าไปทั้งหมดที่มีเลย อันได้แก่ เสื้อกล้าม ทับด้วยเสื้อยืด ตามด้วยเสื้อกันหนาวแขนยาว และทับด้วย Jacket ตัวเลยพองๆเป็นหมีเล็กน้อย เพราะวันนี้ 15 องศาหน่อยๆ กลัวหนาวอุ่นไว้ก่อนถอดทิ้งได้ อิอิ
ออกไปซื้อ SIM มือถือเป็นอย่างแรก กลัวร้านปิดอีก เมืองบ้าอะไรไม่รู้ 5 โมงปิดหมดทำเป็นแม่ฮ่องสอนไปได้ ร้านขายมือถือร้านนี้ไม่มีคนขายเป็นเป็นเอเชียเลยต้องใช้ความใจกล้าหน้าด้านเข้าไปคุยกับคนขายฝรั่ง กว่าจะได้ SIM แบบ Prepaid ได้มาก็เค้าทำหน้างงเล็กน้อย ปนสงสาร ได้มารีบก็โทรไปรายงานตัวกับรุ่นพี่ที่ Sydney ทันที่ว่าถึงแล้ว แล้วก็ส่ง SMS บอกเบอร์กับพี่สาวที่บ้าน และเพื่อนๆที่สนิดว่ายังมีชีวิตอยู่ ไม่ได้โดนใครหลอกไปขายที่ไหน พร้อมกับโทรหาแม่อีกครั้งว่ามีเบอร์มือถือแล้ว OPTUS ค่าโทรจะเท่ากันหมดไม่ว่าจะโทรในประเทศหรือต่างประเทศ จะเป็นข้อดีหรือไม่ดีก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ OPTUS เป็นระบบที่คนไทยที่นี่ใช่เยอะที่สุด และโทรหา OPTUS กันเองฟรี ทั่วประเทศ
วันนี้ไม่มีอะไรทำเพราะว่าเป็นวันศุกร์โรงเรียนก็ยังไม่เปิด แต่ก็ว่าจะเข้าไปที่โรงเรียนสอนภาษา เพื่อไปดูก่อนว่าอยู่ตรงไหน โรงเรียนของผมชื่อ NMIT เป็นตัวย่อมาจาก Northern Melbourne Institute of TAFE เป็น TAFE ของรัฐที่มีขนาดใหญ่ใน Melbourne มีอยู่ หลายแคมปัสและมีการเรียนการสอนที่เน้นไปในทางด้านการฝึกให้สามารถใช้งานได้จริง หรือเป็นเหมือนโรงเรียนเทคนิคบ้านเรา แต่ที่นี่เป็นที่นิยมและเป็นที่ต้องการของภาคธุรกิจเป็นอย่างมาก เพราะคนที่จบจาก TAFE จะทำงานได้เลย ไม่ต้องสอนงานอะไรอีกมาก ผมเลือกเรียนภาษาที่นี่เพราะว่าหลังจากที่เรียนภาษาจบก็ว่าจะเข้าเรียนต่อทางด้านการโรงแรม หรือ Hospitality ของที่นี่ต่อเลยจึงเลือกเรียนที่นี่แทนที่จะเรียนโรงเรียนสอนภาษา เอกชนที่มีอยู่ทั่วไปและถูกกว่า หรืออีกในหนึ่งคือขี้เกียจสอบเข้าอีกรอบกลัวไม่ผ่าน แต่ถ้าเรียนภาษาที่นี่ผ่านก็กระโดดไปเรียนต่อได้เลยไม่ต้องสอบอีกรอบนั้นเอง อิอิ
ศูนย์ภาษาที่ผมต้องไปเรียนั้น อยู่ที่แคมปัส ที่ชื่อว่า Collingwood อยู่ห่างจากที่พักผมประมาณ 30 นาที วันนี้ผผมเลือกที่จะไปด้วยรถไฟ อันเนื่องจากคิดว่า รถไฟน่าจะเร็วกว่า แล้วก็มีสถานีชื่อ Collingwood เลย แล้วในคู่มือนักเรียนก็บอกว่าไม่ไกลจากสถานีเท่าไหร่ ได้ข้อมูลมาเท่านี่ก็ลุยเลย แต่กว่าจะซื้อตั๋วได้ก็งง ไปสามยกแล้วครับ เนื่องจากมีตั๋วหลายแบบมาก ยืนอ่านอยู่นาน จนรถไฟผ่านไปหนึ่งขบวน ก็ยังไม่ได้ไปเลย เพราะยังงงกับเครื่องขายตั๋ว แต่ก็ซื้อตัว รายวันมาจนได้ ลงรถไฟแล้วก็ เดินๆๆๆๆๆๆๆ ไปประมาณ 10 นาทีได้ หนาวมากกว่าจะถึงโรงเรียน ไม่รู้ว่าจะเหนื่อยดีหรือหนาวดี เข้าไปคุยกับเจ้าหน้าที่ International Office เค้าก็ให้บัตรประกันสุขภาพมา แล้วบอกว่าวันจันทร์ให้มาเรียนด้วยตอน 8.30 เจอกันที่ ชั้น 5 มีทดสอบก่อนเข้าเรียน ร้องจ้ากกกกก แทบใม่ทัน เลยต้องรีบกลับห้องไปอ่านหนังสือ