..งง.. กับ หัวข้อประชุม จัง อิอิ...
สวัสดีชาว G2K ทุกท่าน
ไม่ได้เข้ามาบันทึกในบล็อกนี้นานพอสมควร ถ้าจะถามว่า เพราะเหตุใด คำตอบคงเป็นแค่ข้ออ้าง ที่ใคร ๆ ก็สามารถ พูด หรือแก้ตัว ได้ เลยไม่ขอบอกสาเหตุ จะดีกว่า ..อิอิ..
วันนี้ ได้มีโอกาสเข้าประชุม/สัมมนา กับผู้บริหาร 3 กลุ่มโรงเรียน ใน จ. ยะลา เกี่ยวกับ การแก้ไขปัญหานักเรียนอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ ของ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 หลังจากที่ เมื่อภาคเรียนที่ผ่านมา เราได้ทำการประชุม และปรึกษาหารือ ในหัวข้อเดียวกัน เพียงแต่เป็นชั้นที่ต่างกัน คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ทั้งนี้ เพื่อหามาตรการ แก้ไขปัญหาดังกล่าว ซึ่งเป็นปัญหาที่เราทุกคน ตระหนักอยู่เสมอว่า ควรจะนำมาเป็น ปัญหา ระดับ ต้น ๆ ของการศึกษา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ของเรา ชาว 3 จว. ชายแดน ด้วยซ้ำไป
จากการประชุม ปรึกษาหารือเกี่ยวกับ ปัญหา ดังกล่าว ได้มีผู้บริหาร และครูหลาย ๆ ท่าน ให้ข้อคิดเห็น และข้อเสนอแนะ ที่เป็นประโยชน์ และ สามารถนำมาเป็นแนวทางที่ดี ในการแก้ไขปัญหาดังกล่าว
หากจะพูดไปแล้ว การประชุมครั้งนี้ อาจมีความจริงจัง หรือ ซีเรียส น้อยกว่าเมื่อครั้งที่ผ่านมา เนื่องจาก เป็นเรื่องสืบเนื่อง จากเมื่อครั้งที่แล้ว เราจึงมีประสบการณ์การ หรือแนวคิดที่หลากหลาย และ ดีกว่าเก่าเพื่อนำมาแก้ปัญหา
ผลการประชุม / สัมมนานั้น จะ นำมาบอกเล่า และรายงาน ท่านผู้อ่าน และสมาชิก G2K ในบันทึกต่อไป แต่วันนี้ เรามีประเด็น ที่ถกเถียงกัน ( พอหอมปากหอมคอ และสนุกสนาน กันใน องค์ประชุม ^_^)
นั่นก็คือ หัวข้อของการประชุม อิอิ... น่าแปลกมั๊ยนี่...
การประชุม/สัมมนา เพื่อแก้ไขปัญหา การอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6
นี่คือ หัวข้อของ การประชุม ค่ะ
แต่มี ผู้เข้าร่วมประชุมบางท่าน เกิดความคิดที่ แตกต่างไป หรือ อย่างไร ไม่ทราบ อิอิ.. ท่านว่า ท่านข้องใจมานานแล้ว กับหัวข้อนี้ เพราะเคยได้ยินบางท่านพูดอีกแบบหนึ่ง. น่าจะเปลี่ยนหัวข้อ เป็น
การประชุม/สัมมนา เพื่อแก้ไขปัญหา การอ่านออก เขียนได้ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 มากกว่า
อืม !!.. ก็น่าคิดนะค่ะ ..
ท่านคิดอย่างไรกับประเด็นนี้บ้าง ?????
ช่วยคิดกันหน่อยค่ะ...........
“JasmiN”
ความเห็น (6)
สวัสดีครับ
เอาเวลคิดเรืองอื่นดีกว่า ความเข้าใจตรงกันก็ใข้ได้แล้ว
- ผมเองรู้สึกท้อแท้กับระบบการศึกษาของ3 จชต มาโดยตลอด ปัญหาทั้งหมดเกิดจากการศึกษานั้นแหละ
- 1 แยกส่วน ปอเนาะ ตาดีกา โรงเรียนในระบบของรัฐ
- 2 ไม่รูจะโทษใครดี 3 คนนี้ ครู นักเรียน ผู้ปกครอง
- 3 ใครปล่อยให้เด็กผ่านมาได้ถึงป.6 ทั้งที่อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ วันหนึ่งสอนกี่ชั่วโมง (เด็กไม่เข้าห้อง บังคับไม่ได้ เด็กไม่สนใจ เด็กซ้ำชั้น ครู...รับผิดชอบ.)
- 4ยังมีอีกมากมาย...ใครจะแก้
- ขอโทษด้วยที่พูดความจริง
- สวัสดีครับ
- ตอนนี้เด็กมหาวิทยาลัย อ่านได้แต่เขียนไม่ค่อยถูก
- ส่วนหนึ่งมาจากการนำเอาภาษาพูดมาใช้กับภาษาเขียนจนปนเปกันไปหมด ...
- ............
- นึกแล้วก็อดคิดถึงสมัยเด็ก ๆ ที่เคยเขียนตามคำบอกของครู ... เสร็จแล้วก็ลุ้นว่าถูกกี่คำ ... ได้กี่คะแนน
- รวมถึงการอ่านหนังสือด้วยเสียงอัน พร้อมเพรียงกับเพื่อนในห้องราวกับนกขุนทอง
- แต่เหล่านั้น ก็เป็นผลให้อ่านออก เขียนได้
สวัสดีครับอาจารย์ JasmiN...
มาเป็นกำลังใจให้อาจารย์ ... เด็กเหนือก็มีปัญหาเรื่องการเขียนอ่านภาษาไทยไม่ได้ เหมือนกันนะครับ และค่อนข้างมากด้วย ที่ครูสุอยู่ก็มีเด็กชาวเขา เช่น กะเหรี่ยง มูเซอ ลีซอ ไทยใหญ่ สอนภาษาไทยเด็กพวกนี้ยากมาก ๆ (เผอิญว่าครูสุสอนภาษาไทยด้วย) ครูสุต้องให้เด็กเขียนตามคำบอกทุกชั่วโมงที่สอน และจับสลากอ่านหน้าห้อง (แต่จริง ๆ ล็อคคนที่ไม่เก่งเอาไว้) ก่อนเรียนหนังสือ แถมการบ้านเป็นคัดไทย (คำที่อ่านไม่ออกนั่นแหละ)
ไม่รู้สถานการณ์ภาคใต้เป็นอย่างไรบ้าง ขอเป็นกำลังใจให้ภาคใต้มีสันติสุข และขอให้อาจารย์จงปลอดภัยและมีความสุขความเจริญ สวัสดีปีใหม่ด้วยนะครับ
สวัสดีค่ะ ท่านพี่ไมตรี 
- การศึกษาเป็นเรื่องที่ทุกคนต้องมาช่วยกันคิดแก้ไข ใช่ว่าเป็นหน้าที่ขอผู้สอนฝ่ายเดียว
- ในฐานะผู้ที่อยู่ในวงการศึกษามานาน ทราบดีว่าทุกคน ในหน่วยงานก็พยายามในทุก ๆ วิถีทางที่จะแก้ไขปัญหา แต่ใช่ว่าทุกแนวทาง ทุกวิธี จะประสบผลสำเร็จ เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับความร่วมมือของทุกฝ่าย
- 3 จว. ชายแดน ดูเหมือน จะถูกมองในแง่ลบ เรื่องของการศึกษา โดยเฉพาะ ในช่วงระยะหลัง ๆ มานี้ อาจด้วยสถานการณ์ความไม่สงบ และปัจจัยอื่นอีกหลาย ๆ ประการ
- ยกตัวอย่าง ง่าย ๆ นะค่ะ ท่านพี่ไมตรี ร.ร. ที่ถูกเผา คำว่า "ถูกเผา" เป็นคำแค่ 2 คำ แต่ 2 คำนี้ เป็น 2 คำที่ สร้างผลกระทบอย่างมากมาย ต่อ นร. ในโรงเรียนนั้น (อาจกระทบไปจนถึง ร.ร.ข้างเคียง)
- นักเรียนไม่มีที่เรียน
- นักเรียนไม่มีหนังสือเรียน / อุปกรณ์การเรียน
- นักเรียนขาด...... ฯลฯ
- สภาพจิตใจของนักเรียนที่ต้องมานั่งมองดูซากปรักหักพังของห้อง ที่เคยนั่งเรียนเมื่อวาน
- สภาพจิตใจของครูผู้สอน กับการสูญเสียห้องเรียน สถานที่ทำงาน โดยเฉพาะเอกสาร/หลักฐานสำคัญต่าง ๆ ที่ได้เก็บสะสมมาเป็นสิบ ๆ ปี
- เมื่อวานโรงเรียนถูกเผา วันนี้นักเรียนจะเรียนที่ไหน.. ? กลางแจ้ง ? กลางสนามฟุตบอล ? ใต้ต้นไม้ข้างอาคารที่เพิ่งถูกเผา ควันจาง ๆ ? ...........? ...ฯลฯ ?
- สภาพจิตใจ ของทั้ง ครู น.ร. ผู้ปกครอง ในขณะที่นั่งมองดู รร. ที่เมื่อวานได้นั่งเรียน นั่งเล่น นั่งอ่าน นั่งท่องสูตรคูณ ฯลฯ....วันนี้ เหลือเพียงแต่ เสาปูนดำ ๆ เศษไม้ไหม้ ๆ เถ้าถ่าน.....
- ภาพที่จำได้ในวันนั้น ทุกคนอยู่ในอาการเหงาหงอย ในแววตาทุกดวงปริ่มไปด้วยหยดน้ำแห่งการสูญเสีย หยาดน้ำตาแห่งความโศกเศร้า หลาย ๆ คน กอดกันร้องระงม ไร้คำพูด ไร้เสียงบรรยาย มีแต่เสียงสะอื้น แห่งความสูญเสีย
- โรงเรียนที่กำลังสอนอยู่ในเวลานี้ ก็เคยประสบกับเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน กว่าเราจะได้อาคารใหม่ มาแทน 1 หลัง เราต้องแลกกับความอดทน นานัปการ
- กว่า ร.ร. จะกลับมาสู่สภาพที่พร้อมจะทำการเรียนการสอน (ซึ่งแน่นอนไม่เท่าเดิม) เราก็ต้องใช้เวลาในการปรับปรุง ปรับตัว ปรับใจ ทั้งครูและ นร. รวมถึงผู้ปกครอง
- และ ฯลฯ
- และนี่คงเป็น 1 ในเหตุผลกระมังค่ะ ที่เรา.. เหล่าผู้ที่ต้องเวียนว่ายตายเกิดในแวดวงการศึกษานี้ ต้องพากันไประดมพลังสมอง และแก้ไขปัญหานานัปการ รวมถึง การอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ ของนักเรียนที่แสนจะน่าสงสารเหล่านั้น
"JasmiN"
สวัสดีค่ะ อ.แผ่นดิน 
- เคยเจอเหมือนกันค่ะ กรณีเด็กในมหาวิทยาลัยอ่านไม่ค่อยได้ เขียนไม่ค่อยถูก ซึ่งก็คงต้องปรับปรุง และพัฒนากันต่อไป
- คงจะไม่แปลกมากมายอะไร หากจะมาเจอกรณีเดียวกันกับ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 หรือ 6
- ตอนไปประชุมในเรื่องนี้ มีหลาย ๆ ท่านให้ข้อเสนอแนะ เหมือนกันกับที่อาจารย์ เล่าเลยค่ะ
- ซึ่งจะมีเขียนในบันทึกต่อไป
- ขอบคุณมากค่ะ
"JasmiN"
สวัสดีค่ะ ครูสุ 
- ขอบคุณ ครูสุ มากนะค่ะ สำหรับกำลังใจที่เดินทางมาไกล นับพันลี้
- ปัญหาที่ ครูสุ เจอ กับ นร. คง จะไม่แตกต่างจากปัญหาที่ ผู้เขียนเจอ แต่แค่คนละเหตุการณ์ และสถานการณ์กัน แค่นั้นเอง
- มีหลาย ๆ อย่างที่เหมือน ๆ กัน นะค่ะนี่ ครูภาษาอังกฤษ สอนภาษาไทย ^_^
- ผู้เขียนยังเคยสอน ทั้ง ภาษาอาหรับ ภาษามลายู และภาษามาเลเซีย ( รู้แบบ snake ๆ fish ๆ ค่ะ อิอิ.. แต่สอนแบบจริงจังนะค่ะ ครูสุ ^_^ )
- ขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังใจจากครูสุค่ะ
"JasmiN"