น้องๆที่ “บ้านปู่ดู่”

เพื่อนๆยังจำเรื่องราวของน้องๆที่ “บ้านปู่ดู่” กันได้รึเปล่าครับ

น้องๆที่พวกเราต้องเดินเท้าครึ่งค่อนวันเพื่อไปพบกับพวกเขาบนดอยสูง ในหลายๆปีที่ผ่านมา วันนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว เมื่อมีการจัดระบบการศึกษาให้นักเรียนภาคบังคับ (ป.1 – ป.6) ต้องเข้าเรียนในโรงเรียนที่รัฐบาลจัดหาให้แทนการศึกษานอกโรงเรียนแบบเดิมที่มีครูขึ้นไปสอนที่หมู่บ้าน โดยลืมนึกถึงความเดือดร้อนของน้องๆ ที่ต้องเดินเท้าลงจากดอยสูงเพื่อมาเรียนหนังสือ

น้องๆจะมีเวลาอยู่กับ พ่อ-แม่ ผู้ปกครองเฉพาะวันเสาร์เท่านั้น ช่วงบ่ายๆวันอาทิตย์ก็ต้องเตรียมเสื้อผ้าชุดนักเรียน สมุดหนังสือ และสัมภาระในการดำรงชีพสำหรับ 5 วันต่อมา แล้วเดินเท้าลงจากดอย กว่าจะถึงโรงเรียนก็มืดค่ำพอดี เด็กนักเรียนชั้น ป.1 อายุยังไม่ครบ 6 ขวบเลย ต้องรับผิดชอบตัวเองในโรงเรียนประจำที่ไม่มีไม่เครื่องอำนวยความสะดวกใดๆ นอกจากที่นอนและผ้าห่มบางๆที่มีผู้ใจบุญบริจาคมา เนื่องจากความจำกัดในเรื่องของงบประมาณและบุคลากร คุณครูสามารถให้บริการอาหารกับน้องๆเพียงมื้อกลางวันเท่านั้น ส่วนอาหารเช้าและเย็น น้องๆต้องช่วยเหลือตัวเอง ซึ่งก็ได้อาศัยพืชผักสวนครัวที่น้องๆช่วยกันปลูกไว้หลังโรงเรียนนั่นเอง กระทั่งหลังอาหารกลางวันของวันศุกร์นั่นแหละที่น้องๆจะได้มีโอกาส เดินขึ้นดอยพบหน้าพ่อ-แม่อีกครั้ง ซึ่งพ่อ-แม่ ผู้ปกครองก็ไม่ได้มีอาชีพที่มั่นคงใดๆ เพียงแต่ปลูกข้าวที่ไร่บนดอยแค่พอกินปีต่อปีเท่านั้น

เพื่อเป็นกำลังใจให้น้องๆได้ต่อสู้ต่อไป พวกเราจะไปมอบทุนการดำรงชีพเล็กๆน้อยๆเพื่อบรรเทาความเดือร้อน ตามกำลังที่เราพอช่วยเหลือกันได้ เน้นว่าเป็นทุนการดำรงชีพนะ ไม่ใช่ทุนการศึกษาเพราะเราเชื่อมั่นว่า รัฐบาลสามารถสนับสนุนทุนด้านการศึกษาให้กับอนาคตของชาติเหล่านี้ได้ดี เหมือนที่นักการเมืองกำลังหาเสียงอยู่ในขณะนี้

ร่วมเดินทางไปกับพวกเราได้ในวันที่ 26 ธ.ค. 50 นี้
1. การเดินทาง : รถโดยสารประจำทางปรับอากาศ (หมอชิต-ทุ่งช้าง) รถออกเที่ยวสุดท้าย 20:00 น. ถึง อ.ปัว ก็เช้าพอดี แล้วนั่งรถสองแถวต่อไป อ.บ่อเกลือ ระยะทาง 47 ก.ม. ใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ช.ม. กว่าๆ เพราะเป็นทางขึ้นเขาสูงชัน จาก อ.บ่อเกลือ ไปอีกประมาณ 36 ก.ม.ทีนี้ต้องแล้วแต่ดวงถ้าไม่มีรถให้โบกก็ต้องเดินไป
2. ที่พัก : เต็นท์เตรียมไปเองของใครของมัน เน้นให้เล็กและน้ำหนักเบา เพราะเราต้องแบกมันขึ้นดอยเอง
3. อาหาร : เท่าที่หาได้ในพื้นที่ถ้าเตรียมไปเองให้เป็นอาหารที่น้ำหนักเบาและปรุงได้ด้วยวิธีง่ายๆเช่นต้มหรือปิ้ง โดยเฉพาะอาหารแห้งและบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป อาหารกระป๋องนำไปได้แต่อย่าเยอะเพราะมีปัญหาเรื่องน้ำหนักมากเวลาแบกขึ้นดอย
4. เครื่องดื่ม : มีบริการเพียงพอเป็นผลิตภัณฑ์ที่ชาวบ้านกลั่นเองรับประกันคุณภาพเมาหัวทิ่มชัวร์

“บ้านปู่ดู่” หมู่ 9 ต.ขุนน่าน อ.เฉลิมพระเกียรติ จ.น่าน