ไปราชการที่ประเทศญี่ปุ่นมาครับ เป็น international conference ว่าด้วยเรื่อง Mathematical communication จุดเด่นของการประชุมที่ต่างไปจากการประชุมทั่วไป คือ การเชื่อมโยงหลักการ/ทฤษฎีไปสู่การปฏิบัติ ขณะเดียวกัน ก็เป็นการสืบเสาะหาจากการปฏิบัติขึ้นมาเป็นทฤษฎีและหลักการด้วย โดยการให้ร่วมสังเกตการจัดการเรียนในชั้นเรียน ที่มีการใช้บทเรียนที่มีการศึกษามาอย่างดี ในลักษณะของ resaerch plan
ได้เห็นบทเรียนดี ๆ สอนโดยครูที่มีความชำนาญการด้านคณิตศาสตร์หลายคน ต่อไปนี้เป็นตัวอย่างบางตอน
ครู Mayumi Hashida เริ่มต้นบทเรียนด้วยการให้นักเรียนหาตัวเลขมหัศจรรย์ ว่า ถ้านำตัวเลข 7, 8, 4, 1 มาวางเรียงสลับกันในปิรามิด เพื่อให้ผลบวกสุดท้ายได้มากที่สุด และเลขที่มากที่สุดนั้นคืออะไร จากนั้นให้นักเรียนออกมาอธิบายวิธีการคิดของตนเอง
หลังจากฝึกคิดและสื่อสารความคิดพอสมควร ครูก็ให้เงื่อนไขใหม่ว่า ตัวเลขจะจัดวางอย่างไรที่พอบวกกันแล้ว เลขที่อยู่ด้านบนสุดนอกจากจะมากที่สุดแล้ว ยังต้องหารด้วย 3 ลงตัวด้วย
นักเรียนคนที่อออกมาอธิบายความคิดของตนเองคนนี้ คือ Takahashi เขาใช้สัญลักษณ์แทนตัวเลข และใช้สมการเพื่ออธิบายความคิดของตนเอง ประเด็นที่เราสนใจคือ การสื่อสารทางคณิตศาสตร์ ครูให้ Takahashi อธิบาย แล้วถามนักเรียนในห้องว่ามีใครเข้าใจบ้าง และเข้าใจว่าอย่างไร ก็ปรากฏว่ามีหลายคนไม่เข้าใจ ครูจึงให้ Takahashi เล่าใหม่ วิธีการเล่าครั้งที่สองเปลี่ยนไป เขาช้าลง มีการหยุดตรวจสอบเพื่อเป็นระยะว่า "เข้าใจไหม" ก่อนที่จะอธิบายต่อไป ตรงนี้แสดงให้เห็นว่าเด็กอธิบายความคิดของตนเองได้ และเข้าใจความคิดของเพื่อนด้วยว่า ตนเองจะสื่อสารความคิดของตนเองให้เพื่อนเข้าใจอย่างไร เรื่องนี้ไม่สามารถให้เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ ถ้าไมใด้สอนมาก่อน
สุดท้ายครูให้เวลานักเรียนได้เขียนอธิบายความคิดของตัวเองด้วย อันนี้สำคัญมากกว่าผลลัพธ์ที่ได้ด้วยซ้ำ ทางสิงคโปร์เขาว่า ที่ประเทศของเขาเน้นให้นักเรียนเขียน Mathematics Journal writing ด้วย เรื่องนี้ก็ดูจะมีรายละเอียดน่าสนใจทีเดียว
น่าสนใจค่ะ.....มีสรุปแบบเป็นรูปธรรม..ที่สามารถนำมาปรับใช้ได้มั๊ยคะ...