บุญสำเร็จได้ด้วยใจ

เมื่อ ๔ ธ.ค. ๒๕๕๐ โรงเรียนจัดกิจกรรมเทิดพระเกียรติ "๘๐ พรรษา นวมินทราธิราช" โดยตอนเช้านักเรียน ครูและผู้ปกครองร่วมกันทำบุญตักบาตร   เด็กชายร็อค (คนที่เคยกล่าวถึงคราวก่อน) มาบอกครูว่า "ผมไม่มีอะไรมาเลยครับ" (หมายถึงไม่ได้เตรียมข้าวสารอาหารแห้ง  เพราะนับถือศาสนาคริสต์) ครูก็บอกว่าไม่เป็นไร ของครูเตรียมมาเยอะแยะ....พอถึงเวลาพานักเรียนแต่ละห้องไปตั้งแถวรอทำบุญตักบาตร  ครูจึงเรียกให้นักเรียนทุกคนเตรียมของและออกไปตั้งแถวริมถนนหน้าอาคาร แต่ตัวครูเองกลับหาของไม่พบ  สาละวนหาอยู่สักครู่ก็เห็นเด็กชายร็อคเดินถือตะกร้ายิ้มร่าเข้ามาหาพร้อมกับบอกว่า "ของครูอยู่นี่แล้วครับ ผมจะถือให้"

                เห็นท่าทางเต็มอกเต็มใจ ร่าเริงสดใส เปี่ยมด้วยความสุข  ที่ได้มีส่วนร่วมในการทำบุญของลูกศิษย์ ครูก็อิ่มเอิบใจ เป็นสุขเบิกบานใจ .....

                เช่นเดียวกับคำพ่อสอนที่ว่า........การทำบุญนั้นได้ผลตั้งแต่แรกที่ทำบุญ  ตั้งแต่วาระแรกที่ทำ  มีความเบิกบานใจ  เมื่อเห็นความเบิกบานใจในผู้อื่น  เราก็มีความเบิกบานใจเพิ่มขึ้นไปอีก  เมื่อเราทำบุญเป็นนิสัยแล้วก็สบายมากในการทำ  เพราะว่าทำดีเป็นนิสัยนั้น ทำได้ง่าย  แล้วจิตใจก็ยิ่งเบิกบานมากขึ้นทุกที.....
พระราชดำรัสในโอกาสที่คณะบุคคลต่างๆ เข้าเฝ้าฯทูลเกล้าฯถวายเงินโดยเสด็จพระราชกุศลเพื่อพระราชทานในกิจการลูกเสือชาวบ้าน ณ ศาลาดุสิดาลัย ๒ สิงหาคม ๒๕๒๐  ( คัดลอกจาก...ภูมิพลอดุลยเดช. พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหา. คำพ่อสอน : ประมวลพระบรมราโชวาทและพระราชดำรัสเกี่ยวกับความสุขในการดำเนินชีวิต. พิมพ์ครั้งที่ ๕. กรุงเทพมหานคร :โรงพิมพ์กรุงเทพ, ๒๕๕๐.)
                เด็กชายร็อคและเพื่อนๆ ที่นับถือศาสนาคริสต์ ได้ร่วมอนุโมทนาบุญกันทุกคน  (ไม่เว้นแม้แต่เด็กที่ผู้ปกครองโทรมาบอกครูว่าไม่ต้องให้เข้าร่วมกิจกรรม)  เห็นได้ชัดเจนว่า ..... บุญนั้นสำเร็จได้ด้วยใจ.....