พิพิธภัณฑ์สิรินธร (ภูกุ้มข้าว)

แหล่งเรียนรู้ธรณีวิทยา วิชาการ และซากดึกดำบรรพ์

ซากไดโนเสาร์ที่ภูกุ้มข้าว ต.โนนบุรี อ.สหัสขันธ์ จ.กาฬสินธุ์ ถูกค้นพบเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๗ โดยพระครูวิจิตรสหัสคุณ (พระญาณวิศาลเถร รองเจ้าคณะจังหวัดในปัจจุบัน) ต่อมาคณะสำรวจจากฝ่ายชีววิทยา กองธรณีวิทยา (ส่วนวิจัยซากดึกดำบรรพ์และพิพิธภัณฑ์ธรณีวิทยา ซึ่งเป็นสำนักธรณีวิทยาในปัจจุบัน) ได้มาขุดสำรวจจนถึงเดือนตุลาคม ๒๕๓๘

พบกระดูกไดโนเสาร์กินพืชมากกว่า ๖ ตัว มีกระดูกมากกว่า ๖๓๐ ชิ้น ภายในเวลาเพียง ๓ เดือน ซึ่งซากไดโนเสาร์นั้นมีขนาดใหญ่มีน้ำหนักและมีจำนวนมาก ทางฝ่ายโบราณชีววิทยา จึงได้จัดตั้งโครงการพัฒนาพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติภูกุ้มข้าวขึ้นในปี พ.ศ. ๒๕๓๘

ต่อมาในปี พ.ศ. ๒๕๔๔ – ๒๕๔๘ กรมทรัพยากรธรณีได้จัดสร้างอาคารพิพิธภัณฑ์ขึ้น เป็นสถานที่จัดแสดงนิทรรศการถาวร เพื่อบริการและเผยแพร่ความรู้ให้กับประชาชน และเป็นสถานที่ใช้ศึกษา ค้นคว้าของนักวิชาการจากทั่วโลก ที่มาแลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกัน

ต่อมาสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ทรงพระราชทานพระราชานุญาตให้ใช้ชื่อพิพิธภัณฑ์นี้ว่า “พิพิธภัณฑ์สิรินธร” เมื่อวันที่ ๑๒ ตุลาคม ๒๕๔๙ ปัจจุบันกรมทรัพยากรธรณีได้ขุดค้นซากไดโนเสาร์พบกระดูกมากกว่า ๗๐๐ ชิ้น เป็นกลุ่มของกระดูกส่วนขา สะโพก ซี่โครง คอ และหางของไดโนเสาร์กินพืชและกินเนื้ออีกอย่างละ ๒ ชนิด จากลักษณะของกระดูกพบว่า เป็นไดโนเสาร์กินพืชสกุลภูเวียง (Phuwiangosaurus Sirindhonae) ๑ ชนิด และเป็นไดโนเสาร์กินพืชชนิดใหม่อีก ๑ ชนิด คาดว่าอาจเป็นไดโนเสาร์สกุลและชนิดใหม่ของโลก

พิพิธภัณฑ์สิรินธร (ภูกุ้มข้าว) เป็นแหล่งเรียนรู้เรื่องราวไดโนเสาร์แบบครบวงจร ทั้งแสง สี เสียง ตระการตาและใหญ่ที่สุดในภูมิภาคเอเชียอาคเนย์ ซึ่งจัดส่วนการแสดงไว้ 3 ส่วนด้วยกัน คือ

ส่วนที่ ๑ จัดแสดงซากฟอสซิลที่ได้จากการขุดค้นพบ อยู่ในหลุมที่มีสภาพสมบูรณ์แบบ ถัดมาเป็นอาคารพิพิธภัณฑ์ที่จัดแสดงเรื่องราว และโครงกระดูกจำลองไดโนเสาร์ที่มีชิ้นส่วนของจริงเป็นโครงร่างหลัก มีให้ชมถึง ๗ ตัวด้วยกัน

ส่วนที่ ๒ เป็นพิพิธภัณฑ์สิรินธร มีการจัดแบ่งเป็นโซนการแสดงต่างๆ ออกเป็น ๘ โซน แสดงวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิตในยุคต่างๆ พร้อมทั้งซากดึกดำบรรพ์ที่ค้นพบทั้ง ๖ ยุค ได้แก่ ยุคแคมเบรียม อายุ ๕๔๒-๔๘๘ ล้านปี ยุคออร์วิเชียน อายุ ๔๘๘-๔๔๔ ล้านปี ยุคไซลูเชียน อายุ ๔๔๔-๔๑๖ ล้านปี ยุคดีโดเนียม อายุ ๔๑๖-๓๕๙ ล้านปี ยุคคาบอนิเฟอรัส อายุ ๓๕๙-๒๙๙ ล้านปี เป็นยุคที่เริ่มมีสิ่งมีชีวิตที่หลากหลาย และเริ่มมีสัตว์เลื้อยคลานและสิ่งมีชีวิตมากขึ้น และยุคสุดท้าย ยุคคาเพอร์เบียม อายุ ๒๙๙-๒๕๑ ล้านปี สิ้นสุดมหายุค และเป็นต้นกำเนิดของยุคไดโนเสาร์สัตว์โลกล้านปี ห้องจัดแสดงโครงกระดูกของไดโนเสาร์ไทยเกือบ ๗ ตัว ที่มีอายุประมาณ ๑๓๐ ล้านปี เป็นโครงกระดูกของไดโนเสาร์ซอโรพอด ชนิดกินพืช ที่พบเป็นจำนวนมากถึง ๖๕๐ ชิ้น และบางส่วนสามารถเรียงต่อกันเกือบเป็นโครงเกือบสมบูรณ์ทั้งตัว เช่น สยามโมไทรันนัสอีสานเอนซิส และกระดูกเอ็นลิเซียม อายุกว่า ๑๒๕ ล้านปี ไทรันโนซอรัส เร็กซ์ ฮิปซิโลโฟดอน, ซิตตะโกซอรัส สัตยารักษ์กี, สเตโกเซอร์, สยามโมซอรัส สุธีธรเน และโดมิโนซอรัส

สำหรับที่พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ มีไดโนเสาร์ ๔ ชนิด เป็นซอโรพอด ๒ ชนิด คือ ภูเวียงโกซอรัส สิรินธรเน (Phuwiangosaurus sirindhomae) และที่เหลืออยู่ระหว่างวิจัยอีก ๒ ชนิด ซึ่งเป็นไดโนเสาร์ประเภทกินเนื้อขนาดใหญ่ คือ สยามโมซอรัส สุธีธรนี (Siamosaurus suteethorni) และ สยามโมรัสนัส อีสานเอนซิส (Siamotyrannus isanensis) พร้อมกันนี้ยังพบสัตว์ร่วมยุคในบริเวณใกล้เคียงด้วย เช่น หอยน้ำจืด ๒ ฝา (Bivalive) ปลาเลปิโดเทส (Lipidotes) จระเข้โกนิโอโฟลิส (Goniopholis) เต่า และปลาฉลามน้ำจืดไฮโบดอนท์ (Hybodont shark)

โซนการแสดงต่างๆ ออกเป็น ๘ โซน ได้แก่

โซนที่ ๑ จักรวาลและโลก จักรวาล โลก สิ่งมีชีวิตรวมทั้งไดโนเสาร์ถือกำเนิดขึ้นมานานแล้ว นักวิทยาศาสตร์พยายามค้นหาเรื่องราวที่ลี้ลับนี้ นับจากการระเบิดครั้งยิ่งใหญ่หรือ “บิ๊กแบง” ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของจักรวาล การกำเนิดของดาวฤกษ์และพัฒนาการของระบบสุริยะและโลก สัณฐานธรณีต่าง ๆ บนโลกรวมทั้งหินต่าง ๆ บันทึกหลักฐานเกี่ยวกับเหตุการณ์สำคัญทางธรณีวิทยา ตลอดช่วงเวลา ๔,๖๐๐ ล้านปีที่ผ่านมาของโลก ซึ่งเราจะได้เรียนรู้ไปตามลำดับอายุทางธรณีวิทยา

โซนที่ ๒ เมื่อสิ่งมีชีวิตแรกปรากฏ ความอิ่มตัวในน้ำภายในชั้นบรรยากาศกลายเป็นฝน โดยน้ำฝนจะชะล้างเอาแร่ธาตุต่าง ๆ มารวมกันเป็นซุบข้นทางเคมี เมื่อราว ๓,๔๐๐ ล้านปีก่อน ได้มีการเกิดฟ้าผ่าลงไปยังซุบข้น ทำให้เกิดสิ่งมีชีวิตพวกสาหร่ายสีน้ำเงินแกมเขียว โดยพวกมันได้เปลี่ยนแปลงบรรยากาศของโลก จากที่เคยไม่มีออกซิเจนมาเป็นอุดมด้วยออกซิเจนคล้ายกับพืชในปัจจุบัน

โซนที่ ๓ มหายุคพาลีโอโซอิก แบ่งออกเป็นทั้งหมด ๖ สมัย คือ

- ยุคแคมเบรียน

- ยุคออร์โดวิเชียน

- ยุคไซลูเรียน

- ยุคดีโวเนียน

- ยุคคาร์บอนิเฟอรัส

- ยุคเพอร์เมียน

โซนที่ ๔ มหายุคมีโซโซอิค
๔.๑ มหายุคแห่งสัตว์เลื้อยคลานและไดโนเสาร์ หลังการสูญพันธุ์ครั้งยิ่งใหญ่ตอนสิ้นสุด มหายุคพาลีโอโซอิก สัตว์เลื้อยคลานก็ก้าวขึ้นมาครองโลก ไดโนเสาร์ครองความยิ่งใหญ่บนแผ่นดินเป็นครั้งแรก และสภาพแวดล้อมบนโลกก็ทวีความหลากหลายกว่าครั้งใด ๆ

         ๔.๒ ไดโนเสาร์ไทย ไดโนเสาร์ที่พบในประเทศไทยมีอยู่ ๑๖ สายพันธุ์ โดยมีอยู่ ๕ สายพันธุ์ที่ไม่ซ้ำใครในโลก เรียงตามอายุได้ดังนี้
         ๑. ยุคไทรแอสสิก ได้แก่ อิสานโนซอรัส, อรรถวิภัชชิ
         ๒. ยุคจูแรสสิก ได้แก่ สเตโกซอร์, ฮิบซิโลโฟดอน
         ๓. ยุคครีเทเชียส ได้แก่ ภูเวียงโกซอรัส สิรินทรเน, กินรีมิมัส, สยามโมซอรัส สุธีธรนิ, สยามโมไทรันนัส อิสานเอนซิส, ชิตตะโกซอรัส สัตยารักษ์กิ

         โซนที่ ๕ วิถีชีวิตของไดโนเสาร์ การจำแนกประเภทของไดโนเสาร์แบ่งออกเป็น ๒ ชนิด คือ “ซอริสเซียน” ไดโนเสาร์สะโพกแบบสัตว์เลื้อยคลาน แบ่งออกเป็น ๒ กลุ่ม คือ เทอโรพอด ไดโนเสาร์กินเนื้อ และเซอโรพอด ไดโนเสาร์กินพืช “ออร์นิธิเชียน” ไดโนเสาร์สะโพกแบบนก แบ่งเป็น ๓ กลุ่ม คือ ไทรีโอโพแรน ไดโนเสาร์หุ้มเกราะ ออร์นิโธพอด ไดโนเสาร์ปากจะงอย และมาร์จิโนเซฟาเลียน ไดโนเสาร์หัวเกราะ

         โซนที่ ๖ คืนชีวิตให้ไดโนเสาร์ สิ้นมหายุคมีโซโซอิก เกิดการสูญพันธุ์ของไดโนเสาร์ครั้งใหญ่ นักวิทยาศาสตร์ต่างพากันสันนิษฐานสาเหตุเอาไว้ได้หลายสาเหตุ เช่น อุกกาบาตพุ่งชนโลก, ภูเขาไฟระเบิด, การคุกคามของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม, และสนามแม่เหล็กโลกเปลี่ยนทิศทาง

         โซนที่ ๗ มหายุคชิโนโซอิก หรือมหายุคแห่งชีวิตยุคใหม่ ครอบคลุมระยะเวลาตั้งแต่ ๖๕ ล้านปี มาแล้วจนถึงปัจจุบัน แบ่งออกเป็น ๒ ยุคคือ ยุคพาลีโอจีน และยุคนีโอจีน

         โซนที่ ๘ เรื่องของมนุษย์ จาก “ไพรเมต” หรือสัตว์ในตระกูลลิง ที่อาศัยอยู่บนต้นไม้ซึ่งถือว่าเป็นบรรพบุรุษของมนุษย์ ได้แยกตัวเองออกจากเผ่าพันธุ์ลิงใหญ่ เมื่อประมาณ ๗ – ๖ ล้านปีที่แล้ว และเริ่มวิวัฒนาการมาเป็นสัตว์ที่เดิน ๒ ขา และอาศัยบนพื้นดินแต่ความโดดเด่นของมนุษย์อยู่ที่พัฒนาการทางสมอง และภูมิปัญญาที่มีความฉลาดกว่าสัตว์ประเภทอื่น ซึ่งเปิดโอกาสให้เราสร้างสรรค์สิ่งต่าง ๆ ตั้งแต่ขวานหินไปจนถึงคอมพิวเตอร์

ส่วนที่ 3 เป็นปฏิบัติการสำหรับนักธรณีวิทยา ที่ใช้ทำงานและเก็บซากฟอสซิลต่างๆ ซึ่งนักท่องเที่ยวสามารถมองเห็นการทำงานของนักธรณีวิทยาได้จากกระจกใสทางเดินในพิพิธภัณฑ์ ซึ่งห้องนี้ไม่อนุญาตให้คนภายนอกเข้าไปสำรวจหรือถ่ายรูปภายในได้

นอกจากนี้ยังมีโรงภาพยนตร์ขนาดย่อมใช้แสดงวิดีทัศน์เกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของไดโนเสาร์ การขุดค้นพบซากดึกดำบรรพ์ สามารถจุผู้เข้าชมได้รอบละ ๘๐ ที่นั่ง และห้องปฏิบัติการขุดค้นซากฟอสซิล กระดูกที่ถูกค้นพบกว่าแสนชิ้น เป็นแหล่งเรียนรู้ธรณีวิทยา แหล่งเรียนรู้ทางวิชาการ แหล่งเรียนรู้ซากดึกดำบรรพ์ และเป็นแหล่งศึกษาประวัติศาสตร์ ที่สมบูรณ์ที่สุดในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เปรียบเสมือนห้องเรียนขนาดใหญ่ที่น่าสนใจแบบครบวงจรที่กำลังรอนักตามรอยไดโนเสาร์ให้เข้าไปแวะชมและสำรวจกันอย่างจุใจ ถ้าจะศึกษาให้ละเอียดแล้วจะต้องใช้เวลากันเป็นวันๆ เลยทีเดียว สมควรเป็นอย่างยิ่งที่เด็กและเยาวชนของไทยทุกคน จะได้มาศึกษาเรียนรู้ ณ ที่นี้...

พิพิธภัณฑ์สิรินทรมีภารกิจหลัก ๓ ด้าน คือ

๑. งานจัดนิทรรศการ โดยจัดแสดงเป็นนิทรรศการถาวรเกี่ยวกับธรณีวิทยา ทรัพยากรธรณีและซากดึกดำบรรพ์ โดยเน้นที่ซากไดโนเสาร์ที่ค้นพบในประเทศไทย ซึ่งแบ่งการแสดงออกเป็น ๘ โซนด้วยกันดังที่ได้กล่าวมาในข้างต้น

๒. งานกิจกรรมและบริการ พิพิธภัณฑ์ได้มีการจัดค่ายอบรม สัมมนา และกิจกรรมต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการเผยแพร่ความรู้ด้านซากดึกดำบรรพ์ และธรณีวิทยา รวมทั้งการให้บริการด้านอาคารสถานที่กับผู้ที่สนใจ ไม่ว่าจะเป็นห้องประชุม อบรม สัมมนา ห้องอาหาร บ้านพัก ฯลฯ ซึ่งดำเนินงานโดยวิทยากรที่มีความรู้ความสามารถ

๓. งานศึกษาวิจัย ทำการสำรวจศึกษาวิจัย และงานอนุรักษ์ซากดึกดำบรรพ์ที่พบในประเทศไทย เพื่อเผยแพร่ความรู้ให้กับประชาชน และเป็นสถานที่ใช้ศึกษา ค้นคว้าของนักวิชาการจากทั่วโลก ที่จะมาแลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกัน

พิพิธภัณฑ์สิรินธร หรือ อุทยานโลกไดโนเสาร์ภูกุ้มข้าว ตั้งอยู่บริเวณเชิงเขาภูกุ้มข้าววัดป่าสักกะวัน เดินทางโดยใช้ทางหลวงหมายเลข ๒๒๗ ไปตามถนนกาฬสินธุ์ - สหัสขันธ์ ประมาณ ๒๗ กม. พิพิธภันฑ์สินรินธร เปิดอย่างไม่เป็นทางการเมื่อวันที่ ๗ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๐ โดยเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชมทุกวันไม่มีวันหยุด ตั้งแต่เวลา ๐๘.๐๐ - ๑๗.๐๐ น. ขณะนี้เปิดให้เข้าชมฟรีจนกว่าจะประกาศเปิดอย่างเป็นทางการต่อไป สอบถามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ศูนย์วิจัยไดโนเสาร์ภูกุ้มข้าว กรมทรัพยากรธรณี อ.สหัสขันธ์ โทร ๐ ๔๓๘๗ ๑๐๑๔, ๐ ๔๓๘๗ ๑๓๙๔

เขียนใน GotoKnow โดย natchada.wi
ใน พิพิธภัณฑ์สิรินธร จังหวัดกาฬสินธุ์

คำสำคัญ (Tags): #ขอขอบคุณ : www.oknation.netblogprint.phpid159222#ที่มา : แผ่นพับแนะนำพิพิธภัณฑ์สิรินธร

หมายเลขบันทึก: 153156เขียนเมื่อ 12 ธันวาคม 2007 20:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:37 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (21)

Theerashai Siriwern

เขียนเมื่อ 14 ธันวาคม 2007 11:25 น. ()

คราวก่อนที่ไปเยี่ยมชมยังไม่จุใจเลยครับ เราน่าจะมีกิจกรรมกันที่นั่นเยอะๆ อย่างเช่นตอบปัญหาชิงรางวัล หรือไม่ก็เกมค้นหาคำตอบต่างๆ เกี่ยวกับพิพิธภัณฑ์

ถ้ามีโอกาสคราวหน้าก็อยากจะไปอีกครับ

natchada.wi

เขียนเมื่อ 16 ธันวาคม 2007 13:07 น. ()

เป็นความคิดเห็นที่เยี่ยมมากๆ รับไว้พิจารณาค่ะ

ธิดาพร

เขียนเมื่อ 15 มกราคม 2008 12:04 น. ()

สุดยอดไปเลย

nui

เขียนเมื่อ 25 สิงหาคม 2008 12:19 น. ()

ได้ไปดูพิพิธภัณฑ์สิรินธร จังหวัดกาฬสินธุ์มาแล้วค่ะ หนุ่ยก็เป็นคนจังหวัดกาฬสินธุ์แต่ไม่เคยรู้ว่ามีพิพิธภัณฑ์สิรินธรอยู่เคยไปตรงที่ภูกุ้มข้าวอย่างเดียวไม่เคยเดินลงไปด้านนั้นเลยค่ะ จัดพิพิธภัณฑ์ได้สวยและทันสมัยดีค่ะดูแล้วไม่น่าเบื่อหนุ่ยมากับคณะทัวของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ สกลนคร ไปดูงานกันหนะค่ะ สวยมากพากเราได้รับการต้อนรับอย่างดีแก็ยภาพมาเยอะเลยค่ะ หากเขาทำผิดอะไรก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ