ร่วมวง… นินทาหมา (Chapter 3)
ร่วมวง… นินทาหมา Chapter 3
มานินทาหมากันต่อดีกว่า...
นอกจากเราจะไม่เสียหมาแล้ว มันยังเถียงเราไม่ได้อีกด้วย เวลาที่เราเลี้ยงหมาหรือบางคนให้หมาเลี้ยง ( กลุ่มเลี้ยงหมาเพื่อธุรกิจ ) ก็จะสังเกตเห็นหมาที่เราเลี้ยงอยู่สองพวก
คือพวกหมา และพวกหมา หมา
หมาที่ผมเลี้ยงในปัจจุบัน มีครบทั้งสองคุณสมบัติ มีทั้งพวกหมา และพวกนิสัยหมา หมา
หมาผมแต่ละตัวมีมากกว่าหนึ่งชื่อ ชื่อแรกคนในครอบครัวช่วยกันตั้ง ชื่อต่อๆ มาผมตั้งให้ทั้งสิ้น หมาบ้านผมจะแบ่งออกเป็นพรรค (พัก) คือพักนอกบ้านกับพักในบ้าน พักนอกบ้านจะเป็นพวกหมาขนาด XL หรือ XXL ส่วนในบ้านจะเป็นขนาด MINI หรือ S หมาพักในบ้านจะประกอบไปด้วย
หนึ่ง … “ ซากุระ ” หมาชิสุเพศเมียหน้าตาดี ขนสวย ชื่ออื่น ๆ .. แม่ระ หรือยัยตังเม หรือยัยตึ๋งหนึบ หรือยัยระ หรือนังตัวดี... ชื่อจะถูกเรียกสลับกันไปตามสถานการณ์และอุปนิสัยที่มันแสดงออกมากับคนในบ้านเป็นหมาที่ช่างประจบประแจงสุดชีวิต ถ้าเป็นผู้น้อยที่มีคุณลักษณะดั่งแม่ระนี่ รับรองได้เลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่งวันเว้นวัน นายจะไปไหนติดตามทุกย่างก้าว นายผู้หญิงนั่งไหน ก็นั่งติด ตัวไหนจะมานั่งใกล้ด้วยก็จะคอยกันท่า นายเดินไปไหนก็จะเดินตาม เข้าห้องน้ำก็จะเข้าด้วย ไม่ให้เข้าก็จะตะกุยตะกายประตูจนต้องมาเปิดให้เข้าเพราะทนรำคาญไม่ไหว
ถึงเวลานอน กินน้ำ ฉี่ตามหน้าที่ก็มานั่งรอให้อุ้มขึ้นเตียงนอนด้วย ถ้าไม่ให้ขึ้นก็จะตะกุยเตียง ถ้ายังไม่ยอมอีกก็จะเห่าเรียก พร้อมๆ ตะกุยเตียง นานเข้าๆ มีคำรามขู่ด้วย ทำอย่างนี้ตลอด จนผมเรียกยายตังเม ยายตึ๋งหนืบตามนิสัยที่มันติดหนึบกับแม่บ้านผม เวลาที่อยากได้ขนมจากผม โอ๊ย…เลียผมอยู่นั่นแล้ว ! .. มันอมผมได้มันคงอมผมไปแล้วอย่าว่าแต่เลียเลย
นิสัยประจำตัวนอกจากช่างประจบประแจงแล้ว อีกอย่างหนึ่งซึ่งถือว่าเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวคือ
“ เรื่องมาก ”
“ กินยาก อยู่ยาก … นอนยาก ฯลฯ ”
ข้าวปลาไม่ชอบกิน จะคอยกินแต่ขนม ไม่ให้ก็รอ …
รอไม่รอเปล่า มีสะกิด แล้วจ้องตาผมคล้ายๆ พยายามสะกดจิต
z..z.zz “ เอาขนม… มาเดี๋ยวนี้ ”..z..z..zzz แปลกแต่จริง … มันจ้องจนผมต้องใจอ่อน เอาขนม(หมา) ให้มันกินทุกครั้งไป เรื่องขอขนมกินนี่มีมีความพยายามสูงมาก จ้องจนกว่าจะได้กิน
บางที … ผมแกล้งหันหน้าไปทางอื่น มันก็อุตส่าห์เดินอ้อมมาให้ผมเห็นตามัน บางทีใช้ไม้เด็ด ทำเป็นหลับตา ไม่รู้จะหลบไปทางไหนแล้ว “ มันใช้เท้าสะกิดขาให้ตื่น มามองตามัน ” เอากับมันสิ
พอเห็นว่ามันยังไม่กินข้าวมาขอขนมกินเดี๋ยวเสียนิสัย ให้นายหญิงเจ้าชีวิตมันเอาอาหารให้กิน...เอาใจกันสุดชีวิต ( เพราะหลงมัน ) ทั้งอาหารเม็ดอย่างดี ( ราคาแพงกว่าข้าวสารที่ผมกินเสียอีกถ้าคิดกันถังต่อถัง ) ผสมกับตับวัวหรือตับไก่ต้มอย่างดี หนอย!!.. มันยังไม่ยอมกินเลย ! ( ถ้าไม่เกรงใจว่าเป็นอาหารหมาผมแย่งกินไปแล้ว ) บางทีทนคะยั้นคะยอไม่ไหวจากนายหญิง มันก็กินอย่างเสียไม่ได้ไปนิดหน่อย เรื่องมากจริง ๆ ไม่รู้มันจะกินอะไร
พอไม่กินเหลืออยู่เต็มชาม ก็จะมีตัวเก็บสแปร์ คือ "คุณซูชิ" ก็จะมากินของน้องต่อ.... จนเกลี้ยงเหมือนชามล้างแล้วทีเดียว นายหญิงมันก็จะมาโวยวายตำหนิเจ้าชิว่าแย่งน้องกิน … เจ้าชิมันพูดไม่ได้อธิยายไม่กระจ่าง ผมก็ต้องออกโรงอธิบายแทนเจ้าชิมันทุกคราไปว่ามันไม่ได้แย่ง แต่...ยัยตึงหนืบมันเรื่องมากไม่ยอมกินเอง เจ้าชิมันกลัวจะเสียของเพราะของดีๆ ทั้งนั้น มันกินของมันแล้วอร่อยดี แต่ยังพอกินได้อีก เลยช่วยน้องกินแทนให้หมด จะได้ไม่เสียของ.. ดูแล้วเหมือนจะถือหาง(หมา) กันคนละฝั่ง
สอง “ ซูชิ ” หมาชิสุลูกผสมเพศผู้ ที่ผสมและรวบรวมเอาความอัปลักษณ์ และปมด้อยทั้งหลายของหมาชิสุในสากลโลกนี้มาเก็บไว้ที่มันไว้ครบถ้วน
ชื่ออื่น ๆ ที่ได้รับฉายานอกจาก “ ซูชิ ” คือ
คุณชิ … ไอ้ชิ … ไอ้เฒ่า … ไอ้หัวงู … คุณฉะริ … ไอ้อ้วน..เป็นหมาพันธุ์ชิสุที่หาความหล่อไม่ได้เอาจริง ๆ แต่ลูกสาวคนเล็กของผมรักเป็นชีวิตจิตใจ ถึงขนาดเอาขึ้นไปนอนด้วยตั้งแต่เล็กๆ จนปัจจุบัน (นอนด้วยกันมา 13-14 ปีเห็นจะได้)
ลักษณะรูปร่างที่ผมว่าหาความหล่อไม่เจอคือ…
อ้วนจนไม่เหลือรูปทรง , ตาโปน , ฟันเหยิน , ขนหยิก พันกันยุ่งทั้งตัว นอนกรน ปากเหม็น
อุปนิสัยประจำตัว.... กินทุกอย่างที่ขวางหน้าเป็นหัวหน้าพรรคในบ้าน …ของใครเหลือไอ้เฒ่าเก็บกินหมด จนไม่เหลือไว้ให้เสีย
อารมณ์เสียง่าย ขี้หงุดหงิด ตามประสาหมาแก่ บางที … นายมันเองเล่นกับมัน มันยังขู่เอาเลย
เรื่องเซ็กส์…ชีวิตมันไม่เคยประสบความสำเร็จแม้แต่ครั้งเดียว !! ..ดีแต่ป้อไปป้อมา ขึ้นไปทำยิกๆๆ ได้สักพักก็ลงมาหอบแฮกๆๆๆ ลิ้นห้อย
ไม่เคยได้ลิ้มรสสาวๆ เลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะสาวซากุระไม่ประสีประสาเรื่องพรรค์อย่างนี้ ส่วนเจ้าชิในสมองมีแต่เรื่องกินกับเรื่องเซ็กส์
เรื่องกินนะโอเค อุดมสมบูรณ์จนมันอ้วน ดูไม่เป็นหมา ส่วนเรื่องเซ็กส์ไอ้เฒ่าไม่ได้เรื่องจริง ๆ เกิดมาเสียชาติหมาตัวผู้จริงๆ นิสัยประจำตัวไอ้เฒ่านอกจากสองเรื่องที่ว่าแล้ว มีพฤติกรรมอีกอย่างหนึ่งที่เป็นทุกวัน คือ “ นั่งสัปหงก ” นอนได้ก็ไม่ยอมนอน มานั่งสัปหงกให้คนได้นั่งขำกันทั้งบ้าน
จนบางทีผมต้องถามมันว่า “ ไอ้เฒ่า …แอบหนีไปท่องราตรีที่ไหนมาวะ ” มันถึงได้สะดุ้งตื่น ลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจโชว์ “ งานหนักจริงนะ นั่งหลับเนี่ย! ” ผมชอบว่าประชดมันบ่อย ๆ แต่มันก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เดินสะบัดก้นตันๆ ของมันใส่ผม ไปหาที่เหมาะๆ สับหงกต่อ เห็นท่าเดินมันหันหลังใส่ผมแล้ว อยากให้มันเป็นลูกฟุตบอลสัก 5 นาที พ่อจะชู้ตงามๆ สักปั๊ก สองปั๊ก ด้วยความหมั่นไส้
แต่อย่างว่าละครับ จะเจ๋งขนาดไหนคนบางคน ยังมีโอกาสเลียคนได้ หมาอย่างไอ้เฒ่าของผมก็เช่นกัน เห็นทำกื๋อๆ ใส่ผมและคู่อริรอบบ้านอย่างนั้น เวลาฝนตกฟ้าร้อง หรือใครเขาจุดพลุ จุดประทัดข้างๆ บ้าน ไอ้เฒ่าเหยินก็เสียหมาเป็นเหมือนกัน ไม่รู้เมื่อชาติก่อนมันไปทำอะไรไว้
เวลาฝนตกฟ้าร้อง หรือมีเสียงพลุ ประทัดที่เด็กๆ ในหมู่บ้านจุดกัน มันจะตัวสั่นงันงก มานอนหลบอยู่ใต้ขาผม ตัวสั่นเทิ้มด้วยความกลัว
ผมจะเพียรถามมันอยู่บ่อยๆ “ ไอ้เฒ่า แอบไปสาบานอะไรกับใครไว้หรือเปล่าถึงกลัวฟ้านัก ” มันได้แต่เหลือกตามอง แต่ไม่ตอบอะไร (ถ้ามันตอบผมขึ้นมา เห็นถ้าจะยุ่งเหมือนกัน)
บางทีผมรำคาญก็ต้องดันมันออกไปห่าง ๆ เพราะเหม็นลมหายใจที่มันหอบแฮ็กๆๆๆๆ ออกมา.. “ กลิ่นยังกับหนูเน่าสักสองฝูงอยู่ในปากมัน ” แต่.. แทนที่มันจะไปไกลๆ ผม ..ดันทะลึ่งเดินไปอ้าปากหอบแฮ็ก ๆๆๆ ลิ้นห้อยอยู่หน้าพัดลม อีก..
ให้ลมพัดกลิ่นพุ่งตรงมายังผม ชนิดเต็มๆ ไม่มีโชย บางทีผมทนไม่ไหวต้องเป็นฝ่ายลุกหนีมันซะเอง เพราะไม่รู้จะไล่มันให้ไปอยู่ที่ไหน ... แต่พอผมลุกขึ้นหลบมัน มันก็นึกว่าผมจะหนีมันไปไหน มันก็เดินตามมาใกล้ๆอีก เพราะยังกลัวเสียงฟ้าอยู่ เป็นอย่างนี้จนกว่าเสียงดังจะเงียบไป
ว่าไปแล้วก็ดีไปอย่างหนึ่ง ที่ไม่ต้องถามกรมอุตุนิยมวิทยาว่าฝนจะตกเมื่อไหร่ คอยสังเกตดูอาการไอ้เฒ่าชิไว้ดีๆ ก็แล้วกัน เมื่อใดก็แล้วแต่ที่มันเริ่มหอบแฮ็กๆๆๆ ตัวสั่นเทิ้มไม่เกินสิบนาที … ฝนตก!!
แล้วก็...แม่นเสียด้วย เพราะถ้าเป็นอย่างนี้ฝนตกทุกครั้ง เพียงแต่ตกมาก ตกน้อย มันบอกไม่ได้เท่านั้นเองแต่ที่รู้ … ตกแน่ๆ ! สงสัยเมื่อชาติก่อน มันเคยเป็นคนพยากรณ์ดินฟ้าอากาศก็ได้.../.....
ความเห็น (8)
ขอบคุณมากครับ นั่งอ่านไป ขำไป ขำกลิ้งเลย
ทำให้หายง่วงเป็นปลิดทิ้งเลย ถ้าไม่ได้อ่าน จะนั่งสัปงกแน่ ...555
สวัสดีค่ะ อาจารย์เขียนสนุกดีจัง คิดถึงน้องหมาที่บ้านเลย ^^"
- สวัสดีค่ะ อาจารย์
- ต่อไปนี้ คงไม่กล้านั่งสัปหงก แล้วล่ะค่ะ
- อิอิ
อ้อ-สุชานาถ
- ขอบคุณครับ
- คราวหน้าชมเฉพาะหมาก็ได้ครับไม่ต้องเลยมาถึงคน..เดี๋ยวจะแยกไม่ออกน่ะครับ
- กว่าจะได้มาอ่านบันทึกของอาจารย์ ก็สายเสียแล้ว
- เจ้าโซดา ชาเย็นผมมันเป็น หมา หมา ไปแล้วครับอาจารย์ โอ!
น่ารักมากๆเลยค่ะ
อายุตั้ง 13-14 ปีแล้วเหรอ แสดงว่าสุขภาพดีนะคะ ว่าแต่เรื่องปากเหม็น สงสัยเพราะฟันมีหินปูน หรือ มีปัญหาเรื่องสำไส้รึเปล่า
สมัยชูจังยังอยู่ ช่วงหลังๆเค้าก็ปากเหม็นค่ะ พอดูในปาก หินปูนเต็มเลย ยังรู้สึกผิด ที่ไม่ได้ดูแลฟันให้เค้า ต่อมาก็เลยให้หมอขูดออกให้ แล้วก็แปรงฟันให้เค้า กลิ่นปากก็ดีขึ้นค่ะ
อยู่กันมา 13-14 ปี คงผูกพันกันมากๆ อ่านที่อาจารย์เล่า สัมผัสถึงความรักและเอ็นดู ที่อาจารย์มีต่อพวกเค้าจริงๆค่ะ
บันทึกนินทาหมา อย่าได้มีตอนจบเลยนะคะ เขียนต่อเถอะค่ะ ชอบอ่านค่ะ
^_________^
- เห็นด้วยกับคุณจูนครับ
- อาจารย์อย่าเพิ่งจบนะครับ อยากอ่านอีกครับ