ขอบคุณนักกายภาพบำบัด และนักกิจกรรมบำบัดทุกท่านนะคะ ในการเสวนาครั้งที่ 9 นี้ จากโจทย์ที่ได้ทิ้งไว้ในครั้งก่อนคือ การส่งต่อผู้ป่วย loss sense ให้ OT ได้ทำการประเมิน
และเมื่อทางนักกิจกรรมบำบัดได้ประเมิน พบว่า
- ผู้ป่วยท่านนี้ยังมี sense ที่หลงเหลืออยู่บ้าง
- Absent Stereognosis
- ความรู้สึก pain รับรู้ได้ แต่ localize จะ Impair
- Impair Proprioceptive ใน lower limb
- ผู้ป่วย มี self confidence ต่ำ อาจจะเนื่องมาจากการที่เคยเดินแล้วล้ม ทำให้ไม่กล้าเดินเองโดยไม่ต้องใช้ไม้เท้า นักกิจกรรมทดสอบให้ผู้ป่วยก้าวขาข้ามเส้นที่ขีดไว้โดยปราศจากไม้เท้าและให้ความมั่นใจโดยบอกว่าผู้บำบัด Support อยู่ ทีแรกผู้ป่วยจะบอกว่าทำไม่ได้ กลัว แต่ผู้บำบัดต้องกระตุ้นและสร้างความเชื่อมั่นว่าช่วยจับอยู่ไม่ล้มแน่นอน ผู้ป่วยท่านนี้จึงกล้าที่จะลองก้าวขาข้ามเส้นนั้น ก็พบว่าสามารถทำได้โดยที่ผู้บำบัดแทบจะไม่ได้แตะต้องตัวผู้ป่วยเลย
และยังพบว่า ผู้ป่วยจะใช้ การ compensate จากการใช้สายตา อย่างเช่น การทดสอบ stereognosis หากไม่มองก็ไม่สามารถตอบได้ว่าถืออะไรอยู่ในมือ หากให้หลับตาก็จะไม่สามารถเคลื่อนไหวไปได้ถูกทิศทาง และเมื่อจะล้มแต่ถ้าไม่มองที่พื้นก่อนก็ไม่สามารถกางแขนขาเพื่อป้องกันตัวเองได้
"เราจะมีแนวทางการวางแผนเพื่อการบำบัดรักษาผู้ป่วยท่านนี้อย่างไร?" ทุกท่านได้ให้ข้อเสนอแนะและความคิดเห็นกันว่า นักกายภาพบำบัดจะฝึกการเดิน โดยใช้ ไม้เท้า one poin cane และเพิ่ม self confidence โดยการเดินไปทำกิจกรรมต่างๆ เช่นการเดินไปดื่มน้ำ ส่วนนักกิจกรรมบำบัดก็ควรให้กิจกรรมที่ไม่ยากจนเกินไปเพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความมั่นใจมากขึ้น พร้อมทั้งฝึกการทำกิจกรรม sensory reeducation และลดการ compensate ของ visual
ดังนั้นจึงมีข้อเสนอแนะว่าเราน่าจะมีแบบประเมินหรือแบบบันทึกปัญหา เป้าประสงค์และเทคนิควิธีการที่ใช้ในการบำบัดรักษาผู้ป่วย ทั้งของกายภาพและกิจกรรมบำบัดร่วมกัน โดยได้แต่งตั้งตัวแทนจากสองวิชาชีพให้ทำงานประสานกัน และจะได้ติดตามผลกันอีกครั้งหนึ่งในการประชุมครั้งหน้านะคะ
และเนื่องจากว่าครั้งหน้านั้นจะใกล้วันขึ้นปีใหม่ จึงได้ตกลงกันในที่ประชุมว่าจะเลื่อนวันขึ้นมาเร็วกว่ากำหนด เป็น วันศุกร์ที่ 21 ธันวาคม 2550 ค่ะ
ไม่มีความเห็น