ช่วงบ่ายของวันที่ 26พย.2550 นี้วันที่อากาศเริ่มอบอุ่นขึ้น ได้ยินเสียงปลาทองเห่าแบบกล้าๆ กลัวๆ ซึ่งเป็นเสียงที่จำได้ว่าถ้าปลาทองเจองูเขาจะใช้เสียงเห่าทำนองแบบนี้ ทำให้ต้องรีบลุกออกไปดูเพื่อความมั่นใจ แต่ที่ไหนได้ เห็นปลาทองเห่าใบไม้แห้งไม่ยอมหยุด แต่ลักษณะการเห่านั้น เห่าแล้วถอย ๆ ที่เห็นๆก็มีแต่ใบไม้แห้งใบเดียวนึกขำในใจ แต่ก็เอาเถอะเพื่อไม่ให้ปลาทองน้อยใจ จึงเดินไปหยิบใบไม้แห้งให้ปลาทองดูว่าไม่มีอะไรเป็นใบไม้แห้งธรรมดาจริงๆ แล้วปลอบขวัญว่าไม่ต้องกลัว ปลาทองก็ไม่หยุดเห่า แล้วทำท่าให้รู้ว่าไม่ได้เห่าใบไม้นะ แม่ Lin Hui ปลาทองกำลังเห่าไอ้ตัวยาวสามวาต่างหาก ไม่เชื่อก็มาดูซิ จำใจเดินไปหาปลาทองอีกครั้ง คราวนี้ตั้งใจฟังเสียง และมองตามทิศทางที่ปลาทองส่งเสียงเห่าแบบชนิดที่ไม่ยอมลดเสียงลงเลย คราวนี้หัวใจหล่นตุ๊บมาอยู่ที่เข่าเลยค่ะ ก็จะอะไรเสียอีกล่ะค่ะ ก็ ..งอ งู ..เจ้าตัวยาวสามวาจริงๆค่ะ นอนอยู่ข้างกระถางดอกไม้ที่หน้าบ้าน ทำไงดีล่ะ ต้องรีบตัดสินใจทันที่เพื่อความปลอดภัยปลาทองก่อน โดยเอาปลาทองเข้ากรงแล้วเข้าบ้านไปหยิบกุญแจมาเปิดประตูรั้วหน้าบ้าน แล้วออกไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้าน หลายคนต่างพากันมาช่วยพร้อมไม้และมีดเท่าที่จะหยิบมาได้ เอามาช่วยไล่งู พอผู้คนมาถึง เจ้างูก็หายตัวไปจากจุดเดิม สักพักหนึ่ง เจ้าต้วสามวาคงทนเสียงอึกกระทึกไม่ไหว จึงรีบหนีเอาตัวรอดเช่นกันโดยเลื้อยหนีอย่างรวดเร็ว ทำเอาพวกเพื่อนบ้านเห็นเข้าตกใจร้องลั่นว่างูๆๆๆตัวๆตัวๆโตมากขนาดเท่าแขนผู้ชายร่างสูงใหญ่ที่ชื่อโจ้ เจ้าของร้านซ่อมจักรยานยนยนต์ข้างบ้าน ตัวยาวน่าจะเกินเกินสามเมตรแน่นอนโจ้อธิบายให้เพื่อนที่มาด้วยกันฟังเพราะไม่ทันเห็นมันเลื้อยเร็วมาก ตอนที่เจ้างูตัวนี้นอนขดอยู่เฉยๆข้างกระถางดอกไม้ Li Hui เห็นเป็นสีดำมีลายขาวๆ แต่พอเลื้อยหนีเห็นเป็นสีน้ำตาล ได้ยินเสียงตะโกนร้องบอกว่างูสิงๆ
จากนั้นผู้คนต่างก็วิ่งไล่ตามงูตัวนั้น แต่ไม่ทันมันหายไปทางสวนดอกไม้ทางทิศเหนือ Lin Hui หวั่นใจเหมือนกันถ้าคนกลุ่มนั้นเจองูในวันนั้นอะไรจะเกิดขึ้นและถ้าเจ้าเหมียวอยู่ในที่เกิดเหตุด้วยล่ะก็มันต้องไปช่วยไล่งูแน่ๆ เผอิญวันนั้นเธอหลับอยู่บนเตียงนุ่มๆบนบ้านในห้องนอนของลูกสาวคนเล็กน้องเหมียวจึงไม่ได้ร่วมปฏิบัติการไล่งูในครั้งนี้ด้วย นับเป็นความโชคดีของทุกๆคน เพราะงูหนีไปได้ พวกที่ค้นหาไล่ล่า ใช้ไม้ฟาด และแหย่ไปตามสุมทุมพุ่มไม้ ค้นหาเท่าไรก็ไม่เจอเวลาผ่านไปนานเอาโขที่เดียวทำเอาเพื่อนบ้านต้องยอมลาทัพกลับกันหมด โล่งอกไปที่ ตกเย็นมา Lin Hui ต้องรดน้ำต้นไม้ตามปกตินึกภาวนาในใจขออย่าได้เจอกันเลยนะ ต่างคนต่างอยู่เราไม่เป็นภัยซึ่งกันและกัน........
เพื่อเป็นการ ปลอบใจ ปลอบขวัญ ในความความระทึกขวัญในวันนั้น หนูเหมียวอาสานำเสนอภาพที่แม่เก็บไว้มามอบให้แทนคำขอบคุณเป็นขวัญ และเป็นกำลังใจให้กับทุกๆคนค่ะ