(^o^)
...ฉันจะไม่ไปไหน...
คุณต้องไปแล้ว
คุณบอกฉันในวันหนึ่ง
หลังจากที่อาหารมื้อค่ำที่แสนวิเศษนั้นได้ผ่านไป
ด้วยภาระหน้าที่มากมายที่คุณบอก
ฉันเข้าใจ...
ว่าความรักดึงคนสองคนมาใกล้กันได้
ฉันก็แค่...ไม่อยากอยู่ห่างคุณ
ฉันต้องยอมรับให้ได้ถึงการอยู่ห่างไกลกัน
คงจริงอย่างที่คุณบอก
ว่าคนเราไม่อาจอยู่ในสายตากันได้ตลอดเวลา
แต่...เราอยู่ในดวงใจกันได้ตลอดเวลาใช่ไหม
ฉันสูดลมหายใจ
เพื่อเรียกร้องความเข้มแข็งให้กับตัวเอง
และขับไล่น้ำตาที่กำลังเอ่อล้น
ไม่อยากร้องไห้
ไม่อยากให้คุณเห็นน้ำตา
ไม่อยากให้คุณต้องกังวลใจ
สบสายตาคุณอีกครั้ง
ก่อนที่มือเราสองคนจะค่อยหลุดจากกัน
ทันทีที่คุณหันหลังไป
ทำนบน้ำตาของฉันก็พังทลายจนหมดสิ้น
มีเพียงเสียงหัวใจที่สะอื้นดัง
คุณได้ยินมันบ้างไหม
คำบอกเล่า เว้าวอน
ความรู้สึกมากมายที่อยากให้คุณรู้
นับตั้งแต่วินาทีนี้มีใครคนหนึ่งอยู่ที่นี่เพียงลำพัง
และ...คนๆนั้นจะไม่ไปไหน
คุณเอาหัวใจของฉันไปด้วย
แต่ตัวฉันคงอยู่ที่เดิม
ต่อให้ใช้เวลานานสักแค่ไหนก็จะยังอยู่อย่างคงมั่น
เพื่อที่จะได้เห็นคุณอีกในวันหนึ่งที่คุณกลับมา
แม้ระหว่างเราจะมีเพียงคำสัญญาเท่านั้น
แต่นั่นมันก็ยิ่งใหญ่พอ
และ...การรอคอยของฉันเริ่มต้นแล้ว
หนังสือฉันมีแค่ลมหายใจที่รักคุณ : โดยลูกปัด
ไม่มีความเห็น