เมื่อได้อ่านมหรสพชีวิต : ช่วยหน่อยเปลี่ยนไต - บันทึกเหนือทุกข์ เหนือสุข

นายบอนได้อ่านหนังสือเล่มใหม่ ชื่อ "ช่วยหน่อยเปลี่ยนไต" ของ พี่หน่อย อาริยา โมราษฏร์ โดยคุณหนูนิดให้ยืมมาอ่าน ซึ่งนายบอนมีโอกาสได้รู้จักตัวตนตัวจริงของพี่หน่อยที่ค่ายด็กรักป่า จ.สุรินทร์ รวมทั้งได้อ่านบันทึกใน blog เรียนรู้ธรรมชาติ เรียนรู้ชุมชน ของพี่หน่อย ดอกแก้วใน gotoknow อีกด้วย  (92 ภาพถ่าย + 4 คลิปวิดีโอพิเศษ บุก ค่ายเด็กรักป่า จ.สุรินทร์ (ศูนย์ศึกษาศิลปะเด็กรักป่า จ.สุรินทร์) ความสดใสในวันเหงาๆ)

เคยอ่านหนังสือหลายเล่มที่เป็นแนว เล่าเรื่องชีวิต แต่มีน้อยเล่มที่จะเข้าถึงตัวอักษรได้ การได้รู้จักตัวตน ได้พบเจอ พูดคุย พบเห็นวิถีชีวิตของพี่หน่อย ณ ศูนย์ศึกษาศิลปะธรรมชาติเด็กรักป่า จ.สุรินทร์ เมื่อได้พลิกอ่านแต่ละหน้า เหมือนได้เห็นพี่หน่อยโลดแล่นไปตามเรื่องราวที่ร้อยเรียงจากหัวใจ

จากความเรียบง่าย แต่แฝงความลึกซึ้งใน blog ที่พี่หน่อยบรรจงถ่ายทอดใน gotoknow เมื่อกลายเป็นต้นฉบับเย็บเล่มที่เคยได้ยินคุณหนูนิดถามไถ่พี่หน่อยในช่วงกลา งปี 2550 จนกลายเป็นหนังสือช่วยหน่อยเปลี่ยนไตในตอนนี้ ทำให้สัมผัสถึงความเข้มแข็งจากบุคคลที่ไม่น่าจะมีความเข้มแข็งอยู่เลย...

แต่ทว่า บุคคลที่ร่างกายไม่แข็งแรงอย่างพี่หน่อย กลับเป็นบุคคลที่ให้กำลังใจ ปลอบประโลมบุคคลที่มีร่างกายแข็งแรงให้มีกำลังใจเข้มแข็งต่อสู้กับอุปสรรคแล ะความทุกข์ยากในชีวิตต่อไป

พี่หน่อยเคยสะกิดเตือนคุณหนูนิดให้เห็นคุณค่าของชีวิต จะเครียดอะไรนักหนากับเรื่องไม่เป็นเรื่อง หากเทียบกับพี่หน่อยแล้ว เรื่องของคุณหนูนิดกลายเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยไปทันที

ช่วงปลายเดือน ก.ย. 2550 ที่มีงานเปิดตัวหนังสือเล่มนี้ นายบอนตั้งใจว่าจะเข้าไปร่วมงานใน กทม.ด้วย ถือโอกาสบันทึกภาพ บรรยากาศ และอยากถ่ายคลิปวิดีโอเก็บไว้ เพราะพี่หน่อยจะขึ้นเวทีพูดเปิดตัวหนังสือ และมีสัมภาษณ์อีกด้วย.... แต่แล้วก็ติดธุระ ไม่ได้ไปร่วมงานนั้น

เมื่อหนังสือเล่มนี้ออกวางขาย ในเวลาต่อมา พี่หน่อยก็รีบโทรหาคุณหนูนิด...น้องรักทันที ขอที่อยู่ เพื่อจัดส่งหนังสือไปให้อ่าน ซึ่งคุณหนูนิดอ่านด้วยความซาบซึ้งประทับใจ และหลั่งน้ำตาตามเรื่องราวที่ร้อยเรียงผ่านบันทึกมีชีวิตเล่มนี้...

ที่น่าสนใจ คือ งานชิ้นนี้ เป็นหนังสือชุดแรกหลังจากที่เพื่อนของพี่หน่อยได้เปิดสำนักพิมพ์ชื่นใจ "หอมแก้มโลกให้ชื่นใจ" และประเดิมพิมพ์ผลงานเขียนเล่มนี้ออกมาเป็นชุดแรกของสำนักพิมพ์อีกด้วย

 

 

พลิกดูในเล่ม จะพบภาพลายเส้นน่ารักๆ อยู่หลายแห่ง อย่างที่หน้าสารบัญมีภาพวาดประกอบหัวข้อเรื่องแต่ละเรื่องในหัวข้อ "คนรักที่เวลาฉันทุกข์ที่สุดก็ยืนอยู่ข้างฉันเสมอ" ภาพประกอบเป็นภาพชายหนุ่มหน้าตาคุ้นๆ คือ พี่จืด เข็มทอง โมราษฎร์นั่นเอง

ลายเส้นหลายภาพในเล่ม สวยมากๆ ภาพประกอบในเล่มพี่จืดและพี่หน่อยช่วยกันวาดหรือเปล่าหนอ แต่ส่วนใหญ่น่าจะเป็นภาพวาดของพี่หน่อยเอง  (สมุดบันทึกรูปวาด : เครื่องมือสร้างสรรค์ความมั่นคงในจิตใจ)

ในหนังสือ 1 เล่ม ย่อมมีข้อความที่ผู้อ่านชื่นชอบประทับใจที่สุด ซึ่งคุณหนูนิดได้พับมุมที่หน้า 159 ซึ่งคงจะมีข้อความที่โดนใจเธอในช่วงเวลาที่อ่านนั้น ในตอน "ปาฏิหาริย์แห่งชีวิต ชีวิตหนึ่งต่อให้เพื่อนร่วมโลก เราต่างเป็นพี่น้องกัน"

..ส่วนข้อความที่ประทับใจนายบอน อยู่ที่หน้า 25
"...ถึงแม้ว่าผมจะไม่เคยมีโอกาสได้ เดินจูงมือกับพ่อแม่ของผม แต่เวลาที่ได้เห็นเด็กๆเขาเดินจูงมือกับพ่อแม่ของเขา ผมรู้สึกได้นะครับว่ามันต้องอบอุ่นปลอดภัย เพราะว่าผู้หญิงคนนึงที่สอนให้ผมได้รู้จักกับความรู้สึกแบบนั้น ผู้หญิงคนนั้นคือ หน่อย ภรรยาของผมเอง....."

นั่นคือ ข้อความของพี่จืดที่พี่หน่อยยกมาใส่ไว้ในหนังสือเล่มนี้ อ่านแล้วทำให้นายบอนนึกถึงใครคนหนึ่งที่บางเวลามักจะสงสัยว่านายบอนรักเธอบ้ างหรือเปล่า

นั่นคือ แง่มุมหนึ่งที่เติมเต็มช่วงชีวิตที่เป็นทุกข์ให้รู้สึกดีขึ้น มีอีกหลายเรื่องราวในหนังสือเล่มนี้เป็นแง่มุมธรรมดาๆ บอกถึงความเจ็บป่วยที่ทำให้พี่หน่อยได้เรียนรู้ชีวิตเพิ่มขึ้นอีกหลายมิติ มองโลกอย่างเข้าใจมากขึ้น

เพียงได้รู้จัก พบเจอพี่หน่อย ก็ประทับใจมากพอแล้ว แต่เมื่อนายบอนได้อ่าน "ช่วยหน่อยเปลี่ยนไต" ยิ่งนับถือหัวใจของพี่หน่อยมากขึ้น

[ืบนเส้นทางฝัน]

 "ปาฏิหาริย์แห่งชีวิต ชีวิตหนึ่งต่อให้เพื่อนร่วมโลก เราต่างเป็นพี่น้องกัน"

ถึงแม้จะเป็นถ้อยคำที่เรียบๆง่ายๆแต่ในความรู้สึกของหนูนิดมันบ่งบอกถึง ความยิ่งใหญ่และมีพลังมากๆ เลยนะบอน  และก็เป็นปาฏิหาริย์จริงๆ ที่ชีวิตหนึ่งซึ่งไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่มาต่ออีกชีวิตหนึ่งซึ่งหมายถึงพี่หน่อยให้มีพลังชีวิตต่อไป อ่านแล้วมันชาวาบมาถึงหัวใจเลยแหละ

แต่..ประโยคที่พี่จืดพูดถึงพี่หน่อยภรรยาสุดที่รัก หนูนิดก็ชอบนะประทับใจแอบคิดเหมือนกันนะว่าในชีวิตนี้ของเราจะมีคนที่รักเรารักโดยคิดแค่เพียงว่าเธอคือเธอหรือเปล่า เพียงแค่มีเธอเคียงคู่และมีลมหายใจอยู่ก็พอแล้วจริงๆนะ