เป็นความจริง ที่ต้องรับให้ได้ ว่าหัวหน้าสาขา และ คณบดีที่เรารักเคารพเขาทำเราจริง ๆ

เป็นความจริงเมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน 2550 ต้องรับให้ได้

• เป็นบันทึกสำหรับตัวเองที่ต้องจดจำ ว่า หัวหน้าสาขา และคณบดี ที่เราคิดว่าเขาเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีของเรา เขาได้ทำร้ายเราข้างหลังและเป็นความจริงที่ต้องรับให้ได้ว่าเป็นผู้ที่หน้าไหว้หลังหลอกจริง ๆ  เมื่อเขาต้องการให้เราทำงานจะทำดีกับเราลับหลังเราเขาร้ายกับเรามาก ยิ่งหัวหน้า สาขา เป็นผู้ชายนะ แต่ร้ายกาจมาก ปาก ตอ...ยิ่งกว่าผู้หญิง หน้าโดน.... จริง ๆ คณบดีก็ร้าย ได้รับข่าวจากหัวสาขา ก็จี๋ตาม ไม่เรียกลูกน้องถามซักคำ รีบฟ้องเลย ทำแบบนี้สังคมก็ไม่น่าอยู่ซิคะ คนเราจะเอากำลังใจที่ไหนมาทำงานนะ

• แต่ในสิ่งที่เขากระทำกับเรา เขาก็ทำ แต่ไม่เห็นต้องไปฟ้องเลย มันร้ายจัง คอยจะเอามีดคอยแทงข้างหลังเรา ต่อหน้าทำไมเขาถึงได้ดูดี ช่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ขอให้เวรกรรม ตามทันเร็วเถอะ

• ขอขอบคุณท่านอธิการบดี ที่เป็นคนมีคุณธรรมจริยธรรม รักลูกน้องมีเมตตากรุณา ที่สุด มากกว่าหัวหน้างานของเราที่ควรจะรักลูกน้องที่ทำงานให้ทุกอย่างมาตลอดแต่กลับทำเราได้ ผลบุญขอให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ ส่วนรวยนั้นท่านร่ำรวยอยู่แล้วทั้งข้างในและข้างนอก 

• หากสังคมมีหัวหน้าอย่างที่เราเจอ จี๋ตามหัวหน้าสาขา สังคมคงแย่แน่ ๆ