เรื่องเล่ากลับจากชายแดนตอนที่ ๒
อำเภอ บึงตระกวน
เรื่องเล่ากลับจากชายแดนตอนที่ ๒
เข้าเดือนที่ ๒ การปฎิบัติหน้าเป็นไปอย่างเรียบงาน เพราะการทำงานเริ่มเข้าที่เข้ารอย มีอยู่วันหนึ่งผมได้รับปฎิบัติหน้าที่คือได้เข้าเวณตอนกลางคืน เพราะเป็นหน้าที่ของทหารอยู่แล้ว ในการเวณยามต้องจัดให้มีทหาร ๕ นาย นายสิบ ๑ ทหาร ๔ นายจัดเวณ ๔ ผลัด ผมได้รับผลัดที่ ๔ เวลา04.00น. ถึง06.00 น. ในช่วงเวลาที่ผมยังไม่เข้าเวณเพราะเป็นเวณ ของเพื่อน สถานที่ที่เข้าเวณคือจุดตรวจที่ ๑๔ อำเภอตาพระยา ซึ่งเป็นเขตติดต่อกับเขตไทย กัมพูชา ห่างกันประมาณ ๗oo เมตร ซึงเป็นอำเภอ บึงตระกวน เป็นชื่อประเทศเขมร ที่มีชื่ออยู่ในปัจจุบัน กำลังนอนหรับสบาย อยู่ๆได้ยินเสียงร้องมาจากชายป่า ผมตกใจรีบขว่าปืน M 16 มาอย่างเร็วพร้อมกับได้ยินเสียงนายสิบ ร้องให้ลุกเตรียมตัวประจำการ ในขณะนั้นเสียงเข้ามาใกล้ทุก ๆ ที ปรากฎว่าเป็นหญิงอู้มเด็กถารก ไม่ใช่ผีครับแต่เป็นหญิงคนชาวกัมพูชา ลูกไม่สบายเป็นไข้อย่างหนักเสียงร้องของเด็กยังดัง กล้องหูอยู่ จนถึงปัจจุบันนี้ พอดีผมผลัดเวณต่อจากเพื่อน ตี๔ ถึง ๖ โมงเช้าในช่วงที่ผมเข้าเวณอยู่ เด็กก็ร้องไม่หยุด จะไปโรงพยาบาลในอำเภอตาพระยา ก็ไปไม่ได้เพราะต้องทำเรื่องผ่านคนเข้าเมืองเสียก่อน
ติดต่อกรมศุลกากร ก็ไม่ได้จึงไปตามที่บ้านก็ไม่เจอ โทรติดต่อก็ไม่ติด เลวาผ่านไป เด็กก็ยังร้องอยู่ เวลาได้ประมาณ ตี๕ .๓๕ นาที เด็กเริ่มร้องเสียงเบาลงทุกทีในที่สุดเด็กก็หยุดร้อง ผมจึงเดินมาดู อะนิจดจา เด็กเสียชีวิตแล้วครับ ชั่งหน้าสงสารชีวิตของเด็กจะช่วยก็ช่วยไม่ได้เด็กตายไปต่อหน้าต่อตา อย่างนี้ที่เข้าเรียกว่าผิดหรือถูกครับ เพราะนายทหารหรือหัวหน้าประสานงานแล้ว ก็ยังติดต่อไม่ได้
เรื่องเล่ากับจากชายแดนตอนที่ ๒ คงเศร้าไปหน่อยครับ ต่อตอนที่ ๓ ยังไม่ได้เขียนเป็นเรื่องสิ่งที่เหนือธรรมชาติ เกี่ยวกับ วิญญาณเด็ก รออ่านต่อตอนที่ ๓ เป็นเรื่องจริงไม่เชื่อย่าลบหลู่
เข้าเดือนที่ ๒ การปฎิบัติหน้าเป็นไปอย่างเรียบงาน เพราะการทำงานเริ่มเข้าที่เข้ารอย มีอยู่วันหนึ่งผมได้รับปฎิบัติหน้าที่คือได้เข้าเวณตอนกลางคืน เพราะเป็นหน้าที่ของทหารอยู่แล้ว ในการเวณยามต้องจัดให้มีทหาร ๕ นาย นายสิบ ๑ ทหาร ๔ นายจัดเวณ ๔ ผลัด ผมได้รับผลัดที่ ๔ เวลา04.00น. ถึง06.00 น. ในช่วงเวลาที่ผมยังไม่เข้าเวณเพราะเป็นเวณ ของเพื่อน สถานที่ที่เข้าเวณคือจุดตรวจที่ ๑๔ อำเภอตาพระยา ซึ่งเป็นเขตติดต่อกับเขตไทย กัมพูชา ห่างกันประมาณ ๗oo เมตร ซึงเป็นอำเภอ บึงตระกวน เป็นชื่อประเทศเขมร ที่มีชื่ออยู่ในปัจจุบัน กำลังนอนหรับสบาย อยู่ๆได้ยินเสียงร้องมาจากชายป่า ผมตกใจรีบขว่าปืน M 16 มาอย่างเร็วพร้อมกับได้ยินเสียงนายสิบ ร้องให้ลุกเตรียมตัวประจำการ ในขณะนั้นเสียงเข้ามาใกล้ทุก ๆ ที ปรากฎว่าเป็นหญิงอู้มเด็กถารก ไม่ใช่ผีครับแต่เป็นหญิงคนชาวกัมพูชา ลูกไม่สบายเป็นไข้อย่างหนักเสียงร้องของเด็กยังดัง กล้องหูอยู่ จนถึงปัจจุบันนี้ พอดีผมผลัดเวณต่อจากเพื่อน ตี๔ ถึง ๖ โมงเช้าในช่วงที่ผมเข้าเวณอยู่ เด็กก็ร้องไม่หยุด จะไปโรงพยาบาลในอำเภอตาพระยา ก็ไปไม่ได้เพราะต้องทำเรื่องผ่านคนเข้าเมืองเสียก่อน
ติดต่อกรมศุลกากร ก็ไม่ได้จึงไปตามที่บ้านก็ไม่เจอ โทรติดต่อก็ไม่ติด เลวาผ่านไป เด็กก็ยังร้องอยู่ เวลาได้ประมาณ ตี๕ .๓๕ นาที เด็กเริ่มร้องเสียงเบาลงทุกทีในที่สุดเด็กก็หยุดร้อง ผมจึงเดินมาดู อะนิจดจา เด็กเสียชีวิตแล้วครับ ชั่งหน้าสงสารชีวิตของเด็กจะช่วยก็ช่วยไม่ได้เด็กตายไปต่อหน้าต่อตา อย่างนี้ที่เข้าเรียกว่าผิดหรือถูกครับ เพราะนายทหารหรือหัวหน้าประสานงานแล้ว ก็ยังติดต่อไม่ได้
เรื่องเล่ากับจากชายแดนตอนที่ ๒ คงเศร้าไปหน่อยครับ ต่อตอนที่ ๓ ยังไม่ได้เขียนเป็นเรื่องสิ่งที่เหนือธรรมชาติ เกี่ยวกับ วิญญาณเด็ก รออ่านต่อตอนที่ ๓ เป็นเรื่องจริงไม่เชื่อย่าลบหลู่
คำสำคัญ (Tags): #การจัดการความรู้เพื่อการพัฒนาชุมชน ท้องถิ่น
หมายเลขบันทึก: 143123เขียนเมื่อ 30 ตุลาคม 2007 21:33 น. ()ความเห็น (15)
น่าสงสารเด็กน้อย
เราคงคิดได้แต่ว่า "นี่คงเป็นเวรกรรมเก่าของเขา เราทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ เราพยายามแล้ว"
- ขอบคุณ
เพชรน้อยที่เข้ามาอ่านอีกครับ - คงเป็นเวรกรรม เก่าที่เขาทำมา
- คนเราหนีอย่างอื่นหนีได้ แต่หนีกรรมที่ตนก่อไม่ได้ ผมเชื่อบาบบุญมีจริง ถึงเราจะพยายามช่วยเขาก็ช่วยไม่ได้ เพราะเป็นกรรมเก่าของเขา
- เรื่องมันเศร้าครับผม
Thank you for sharing your on the job experience.
You can not put a price tag on a story that makes you think. This story is priceless!
Hello! yes sir you Bluebonnet 
thank yes , that come in greet yes already yes sir a soldier lies down same room that ridicule amusing I hair is that good warm because be , narrative and the experience yes
be glad that get exchange learn accompany with
thank yes , that come in greet yes already yes sir a soldier lies down same room that ridicule amusing I hair is that good warm because be , narrative and the experience yes
be glad that get exchange learn accompany with
สำบายดีคะน้อย...อ้ายฮักชาติ
- สิ่งที่ควรเฮ็ด สิ่งที่ต้องเฮ็ด วงแห่งกิจการทั้งปวง เอิ้นว่า หน้าที่
- ฮ้ารางเถือเฮ็ดหน้าที่ ก็บ่ฮู่ว่าผิดว่าถูก เพราะนั้นบ่แมนโตของเฮา
- โตของเฮามันประเสริฐกว่าหน้าที่แมนบ่
- มีเทิงฝรั่งมีเทิงลาวเน๊าะ ฮาฮา..
- สวัสดีค่ะอ่านแล้วสงสารเด็กจังค่ะ
- ในค่ายไม่มียาบ้างหรือค่ะ
- ทำไมไม่พาไปหาหมอค่ะ
- ไม่มีรถหรือค่ะ
- ทำไมต้องโทรตามหัวหน้าด้วย
- เขาอาจจะไม่ตายก็ได้นะค่ะ
- แต่กิ่งไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ก็เลยสงสัยค่ะ
- สงสารแม่เด็กด้วยค่ะ
- เขายอมเสี่ยงชีวิตพาลูกมาหา
- แต่สุดแล้วก็พาลูกมาตาย
- ถ้าเป็นแม่เราจะทำยังไงนะ
- เสียใจจริง ๆ ค่ะ
สวัสดีครับ 
- เหตุการณ์บางครั้งเราอาจไม่เข้าใจ
- แต่ทุกสิ่งมันเป็นสถานการณ์ที่ต้องระวังตัว
- ต้องเข้าใจนะครับผม ชายแดนไม่ใช่บ้านเรา อยากจะทำอะไรก็ทำได้ ยิ่งอยู่ในป่าด้วยครับ อันตะรายรอบด้าน
- บางอย่างที่เราไม่รู้ว่าเป็นอะไร
- รู้อยู่ว่าเด็กป่วยไม่สบายต้องไปหาหมอ
- แต่บางครั้ง มันเป็นกฎระเบียบที่กำหนดไว้ต้องทำตามขั้นตอน
- ผมไม่อำนาจพอที่จะตัดสินใจ
- เพราะมันเป็นอำนาจหน้าของระหว่างประเทศ
- บางครั้งในความรู้สึก ก็คิดอยากจะช่วยเด็ก
- แต่เราก็ทำดีที่สุดแล้ว
- ต้องติดต่อกรมศุลกากร ตรวจคนเข้าเมืองก่อน
- ต้องทำเรื่องขอ อนุญาติ จาก ผ. บ. พัน
- การเกิดแก่เจ็บตาย เป็นเรื่อธรรมดา ครับผมต้องทำใจ เราทุกคนก็ต้องตาย ไม่ว่า ผมหรือคุณ ไม่ต้องเสียใจไปเลยขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน
สวัสดี
คนเดินดิน
- ที่เข้ามาอ่าน ก็เรื่องมันเคร้า
- สายน้ำเกลือ ยังไม่ได้นะ
- ส่งมาให้ด้วยนะครับ เพราะต้องใช้ด่วน?
- คนป่วยเยะ สายน้ำเกลือไม่พอใช้ สายเก่าก็หมดแล้ว
- ขอบคุณครับผม
- สวัสดีคะน้องรักชาติขอบคุณที่แวะทักทายพี่นะคะพึ่งกลับมาได้ 5 วันยังยุ่งๆเลย...ยังไม่ได้คุยกับใครเท่าไหร่
- มาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตทหารด้วยคนคะ...น้องทำดีที่สุดแล้วคะ...พี่คิดว่าหน่วยของน้องคงปฐมพยาบาลเบื้องต้นอย่างเต็มความสามารถแล้ว...เด็กคนนั้นโชคร้ายคะขอแสดงความเสียใจด้วยคน
- พี่เคยเรียนวิชาวิทยาการทหารตอนเรียนป.ตรีสมัยนั้นเขายังไม่ให้ผู้หญิงเรียน รด.คะ...ถ้าเป็นยุคนี่พี่คงไปลุยที่เขาชนไก่เหมือนกัน
- นึกถึงตอนเรียนมีแต่เพื่อนผู้ชาย..เพราะเป็นวิชาเลือก...พี่ชอบมากได้โดดหอ...ขึ้นเรือรบ ขึ้นเรือสะเท้นน้ำสะเท้นบก...ขึ้นเฮลิคอบเตอร์ได้รับการดูแลอย่างดีจาก 3 เหล่าทัพ...จำได้ว่าพี่เป็นรุ่นแรก...มีคนเรียนทั่วประเทศ กว่า 300 คน จาก สิบกว่ามหาลัย(เวลาภาคสนามเราจะไปด้วยกันทั้งหมด)
- แต่หลักๆพี่จะเรียนที่สัตหีบ...เพราะมหาลัยพี่อยู่โซนนั้น...ได้มีโอกาสเห็นบางส่วนของการฝึก หน่วยทำลายใต้น้ำจู่โจม (SEALs)
- และที่ประทับใจสุดๆที่ได้นอนเตียงพลทหาร...กินข้าวแดง...อิอิ..แถมได้รู้จักคำว่าตัวเรือดที่นี่เอง ที่ป่าหวายหน่วยรบพิเศษ...น้องเอ๊ย...สงสัยเป็นกลยุทธครูฝึก..เพราะทุกคนไม่ได้นอนทั้งคืน..มันคันสุดๆฮ่าๆได้รอยจ้ำตามตัวกันทุกคน...
- แถมเช้าขึ้นมายังถูกถีบลงจากหอด้วย...ก็ถ้าไม่โดดจากหอเองครูจะเมตตาถีบลงมางัยคะ...พี่รีบโดดเลย...ไม่ต้องสงสัยวิชานี้พี่ได้ A คะ...พี่ดีใจจนถึงทุกวันนี้ที่พี่เลือกวิชานี้มันทำให้พี่ยืนหยัดอดทน...ท่ามกลางแรงปะทะรอบด้านจนถึงทุกวันนี้โดยไม่บ้าซะก่อน...โลกเราทุกวันนี้มนุษย์โหดร้ายต่อกันมากเกินจะรับได้คะ
- น่าแปลกนะน้องปีแรกที่พี่ทำงานที่โคราช...ที่ทำงานพี่ก็เป็นที่ตั้งของการฝึกคอบร้าโกลด์ทำให้พี่ช่วยประสานงานกับทุกฝ่ายได้เป็นอย่างดีจนได้รับคำชมจากทหารอเมริกัน...เขางงว่าพี่เป็นผู้หญิงแถมอยู่บ้านนอก...แต่ทำไมเข้าใจการฝึกพวกนี้ด้วย...ฮ่าๆ
สิ่งที่ได้เรียนรู้คือความแตกต่างของทหารอเมริกันกับทหารไทย...มิน่าพวกอเมริกันถึงรบกับใครไม่เคยชนะ..เฮ้อคุยซะยาว...คิดถึง G2K ทุกคนคะแล้วพี่จะเข้ามาอ่านตอนต่อไปอีกนะคะ
- อ้าวน้องคะ...ทำไมตัวหนังสือของพี่มันไม่เท่ากัน..สงสัยพี่ติดไวรัสจากมนุษย์ต่างดาว..ฮ่าๆ
สวัสดีครับ 
ยินดีต้อนรับเสมอ
- มีอะไรมาฝากบ้างครับผม
- ยินรับเข้าสู่ยุทธการณ์ รบครับผม
- ก็ตัวหนังสือแทวสุดท้านเล็ก เพราะยังไม่ได้เปลี่ยน Fonts ขอบคุณมากครับผมที่ยังคิดถึงกับสิ่งดีดี กับการเแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกัน
ครับผม..รับทราบปฏิบัติการ..ครับผม
มีจิตใจดีแบบนี้ น่าจะมาช่วยทาง 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้บ้างนะคะ
สวัสดี คนเดินดินให้ปฎิบัติตามคำสั่งดีแล้ว
- ถ้าไม่มาจะ ส่ง สห.ไปตามที่บ้าน ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ 
ยินดีที่ได้รู้ครั้งแรก
- ก็อยากจะไปอยู่แต่ งานทางนี้เยอะมากครับ
- ขอบคุณครับผมที่เข้ามาอ่าน