ICT ของ MOE
ไม่อยากจะตั้งชื่อบันทึกแบบนี้เลยจริง ๆ คะ แต่ก็ต้องฝืนใจ เพราะไม่มั่นใจว่า ทุกวันนี้ชาวศึกษาธิการ เน้นไปที่บุคลากรทางการศึกษาอื่น ที่ต้องรับผิดชอบงานเกี่ยวกับ ICT เจอแบบเดียวกันบ้างไหม หรือมีแนวคิดเดียวกันบ้างไหม
ทุกภาคส่วนของศึกษาธิการเล็งเห็นว่า ICT เป็นเครื่องมือที่เข้ามาช่วยเสริมสร้าง และสนับสนุนการพัฒนาการจัดการศึกษา การเรียนการสอนได้เป็นอย่างดี จากขีดความสามารถขององค์ประกอบสำคัญ ได้แก่ฮาร์ดแวร์ ซอฟต์แวร์ และพีเพิลแวร์ โดยสนับสนุนการทำงานอย่างกว้างขวางด้วยระบบการสื่อสารผ่านเครือข่ายใยแมงมุม หรือที่พวกเราเรียกกันว่า World Wide Web (www) ทำให้ช่องทางในการเรียนรู้และแหล่งค้นคว้าเพิ่มขึ้นอย่างมากมาย
ในขณะที่ความก้าวหน้าของระบบ ICT มีอยู่มากมายและหลากหลาย พัฒนาคนและงานให้มีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น แต่หันกลับมามองกันสักนิดว่าคนเหล่านี้ได้อะไรตอบแทนบ้าง... อย่าค้านเลยนะคะว่า ก็คุณได้เงินเดือนเป็นค่าตอบแทนแล้วไง ดิฉันไม่ปฏิเสธประเด็นนี้ แต่อยากให้ข้อสังเกตว่า ในหน่วยงานหนึ่ง ๆ คนที่เก่งและเชี่ยวชาญด้านนี้มีไม่ถึง 3 คน หรือเป็นเพราะงานที่ทำเป็นเพียงแค่ระบบสนับสนุนขององค์กร คนเหล่านี้จึงถูกมองข้ามในทุก ๆ ประเด็น ไม่ว่าจะเป็นความก้าวหน้าของตำแหน่งสายงาน การทำงานที่ไม่มีนโยบายบ่งชัดเกี่ยวกับด้านนี้
จากการได้มีโอกาสเข้าพัฒนาตนเองเพื่อเพิ่มความเข้มแข็งของ สพท. ดิฉันสังเกตเห็นว่า ระบบที่เป็นตัวเชื่อมทุก ๆ ระบบเข้าหากัน ได้แก่ ระบบสารสนเทศ ซึ่งเป็นระบบหนึ่งของ ICT เคยมีใครคิดจะมองบ้างไหมว่า ก่อนที่คุณจะได้มาซึ่งสารสนเทศอย่างเป็นระบบ คน ICT เค้าต้องทำอะไรบ้าง ในขณะที่คุณมองเห็นระบบสารสนเทศเป็นตัวเชื่อม มีใครบ้าง (ที่ไม่ใช่คน IT) จะทราบว่า ระบบสารสนเทศ เอง ก็ต้องประกอบด้วยระบบต่าง ๆ อีกหลายระบบที่คอยสนับสนุนความสำเร็จของระบบสารสนเทศ และที่แปลกอีกประการหนึ่งก็คือ สายงานคอมพิวเตอร์ ไม่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นวิชาชีพเฉพาะ ทั้ง ๆ ที่สายงานนี้ มีเพียง 1-2 ตำแหน่งเท่านั้น โดยเฉพาะใน สพท. จะเห็นว่ามีเพียง 1 ตำแหน่งเท่านั้น แต่ขอบข่ายงานของ ICT ไม่ใช่มีแค่เว็บไซต์ นอกจากพัฒนางานของตัวเองแล้ว ยังต้องรับผิดชอบระบบเครือข่ายเน็ตเวิร์คภายใน และภายนอกองค์กร นอกจากนี้ยังต้องทำหน้าที่ให้การอบรม พัฒนาบุคลากร เพื่อเพิ่มประสิทธิด้วยการนำเอา ICT มาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด... แต่ไฉน จึงไม่มีการกำหนดกลยุทธ์ใดที่เฉพาะ ICT มาเลย เพียงแค่เอา ICT ไปใช้เป็นเสี่ยวหนึ่งของกลยุทธ์เท่านั้นเองเหรอ... หันมามองความก้าวหน้าของบุคลากรทางการศึกษาอื่นอีก จะมีใครทราบบ้างมั้ยว่า บุคคลเหล่านี้ ซึ่งถือเป็นกองหนุนสำคัญในการทำงานด้านอำนวยการ งานสนับสนุน แทบจะไม่เคยได้รับรู้ และพัฒนาตนเองเลย หากจะมีอยู่บ้าง ก็แค่กลุ่มน้อย ถึงน้อยมาก...
คน ICT จะมีดีอยู่ก็ตรงเอาแต่ทำงาน ไม่ค่อยเอ่ยปาก เพราะหากมีใครเอ่ยปาก ก็จะกลายเป็นคนหัวแข็งไป.. แล้วแบบนี้ เมื่อไหร่ จะได้อะไรใหม่ ๆ มาใช้กัน ดิฉันเคยพยายามมองหาว่า ICT เป็นส่วนใดของกระทรวงศึกษาธิการ แล้วพวกเราผิดเหรอที่ทำงาน ICT แต่ไม่ได้อยู่กระทรวง ICT ถึงแม่ ICT ของกระทรวงศึกษาธิการ โดยเฉพาะของ สพท. จะมีบุคลากรแค่นิดหน่อย แต่อย่าลืมว่า ภารกิจของเราก็เหมือนกับของกระทรวง ICT ทุกระบบเหมือนกัน แต่ระดับความยุ่งยากของเรามีน้อยกว่า การที่บอกว่า มีน้อย มิใช่หมายถึงว่าไม่มีเลย
ICT ของ สพท. (บางแห่ง) ก็มีศักยภาพมากพอ ที่จะดูแลในเรื่องของระบบฮาร์ดแวร์ รวมทั้งการซ่อมบำรุง นอกจากการใช้งานโปรแกรมคอมพิวเตอร์ทั่วไป เพื่อการปฏิบัติงานในหน้าที่ เรายังสามารถพัฒนาโปรแกรมเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของหน่วยงานอีกด้วย อีกทั้งเรายังมีภารกิจต้องดูแลให้การช่วยเหลือโรงเรียนที่ร้องขอความช่วยเหลือในด้านดังกล่าวมาเสมอ ๆ ไม่ว่าจะเป็นการสนับสนุนในเรื่องวิธีการ แนวคิดใหม่ๆ และคู่มือเอกสารที่จำเป็นในการพัฒนาบุคลากร... หากแต่ทุกอย่างต้องดำเนินไปอย่างช้า ๆ เพียงแค่วิสัยทัศน์ด้าน ICT ของนักปฏิบัติการกับผู้บริหารไม่ตรงกัน เท่านั้นเองเหรอ..
ผิดที่เราทำ IT ของ MOE หรือผิดที่เราเรียนด้าน IT หรือว่าผิดที่เค้าไม่พยายามจะเข้าใจเรา เอ.. หรือกลับกันที่ เราไม่พยายามจะเข้าใจเค้า ...หรือว่า...สุดท้าย เพราะเราไม่พยายามเข้าใจกันและกัน...
ความเห็น (4)
บางครั้งทำงานอย่างสิ้นหวังในความก้าวหน้าของตนเอง และสายงานบังคับบัญชา จนคิดแบบขวานผ่าซากว่า ... ต้องปรับระบบ หรือเปลี่ยนตัวบุคคล
แล้วก็ได้คำตอบกับตัวเองแบบขำ ๆ ว่า เปลี่ยนตัวบุคคลดีกว่า เพราะ IT ไม่ก้าวหน้าในระบบการศึกษา เพราะเค้ามองเราแค่... เครื่องมือ... มิใช่ส่วนหนึ่งของระบบจริง ๆ อย่างที่เขียนไว้ในทฤษฎี อย่าลืมสิคะ ปลาจะฝ่ายน้ำได้ดีคงไม่ใช่มีสายตาที่กว้างไก และลำตัวที่สมบูรณ์ หากต้องมีหางที่แข็งแรง เพื่อสนับสนุนการทำงานทั้งระบบ
เขียนมาเล่าสู่กันฟังนะคะ เพราะคนกลุ่มนี้ในหลาย สพท. ถูกมองข้ามเสมอ
บางครั้งทำงานอย่างสิ้นหวังในความก้าวหน้าของตนเอง และสายงานบังคับบัญชา จนคิดแบบขวานผ่าซากว่า ... ต้องปรับระบบ หรือเปลี่ยนตัวบุคคล
แล้วก็ได้คำตอบกับตัวเองแบบขำ ๆ ว่า เปลี่ยนตัวบุคคลดีกว่า เพราะ IT ไม่ก้าวหน้าในระบบการศึกษา เพราะเค้ามองเราแค่... เครื่องมือ... มิใช่ส่วนหนึ่งของระบบจริง ๆ อย่างที่เขียนไว้ในทฤษฎี อย่าลืมสิคะ ปลาจะว่ายน้ำได้ดีคงไม่ใช่มีสายตาที่กว้างไกล และลำตัวที่สมบูรณ์เท่านั้น หากต้องมีหางที่แข็งแรง เพื่อสนับสนุนการทำงานทั้งระบบ
เขียนมาเล่าสู่กันฟังนะคะ เพราะคนกลุ่มนี้ในหลาย สพท. ถูกมองข้ามเสมอ
เห็นทีต้องเขียนหน่อย ... :)
สวัสดีนะครับ ... คุณพี่ ศิริพร ไชยณรงค์
บังเอิญผมไม่เคยอยู่ สพท. และก็ไม่ยินดีที่จะอยู่ด้วย
ถ้าหากว่า วิสัยทัศน์ของผู้บริหารมีมากกว่านั้น ผมว่านะ .. กระทรวงศึกษาธิการคงเจริญไปนานแล้วล่ะครับ
กระทรวงศึกษาฯ เกรด A แต่ผู้บริหาร หรือคนที่อยากเป็นผู้บริหาร เกรดอะไร
มีผู้บริหารจาก สพท. (บางคน) ย้ายเข้ามามหาวิทยาลัย ... โอ้โฮ .. ปัญหาเพียบ ... คือ ใหญ่ที่ สพท. มาก่อน แต่อยากจะใหญ่ที่ มหาวิทยาลัยด้วย ..
ล้มหายตายจาก โดนตราหน้าจากสังคมมหาวิทยาลัยไปเยอะ คือ ทำตัวเอง ยกเว้นคนที่เก่งจริง ๆ นะครับ จะได้รับการยอมรับ แต่เปอร์เซ็นต์สูงทีเดียว คือ ไม่
ใครมาอ่าน จะหาความผมอคติ ... แต่นี่เป้นความจริง รับได้ไหมครับ
ขอเป็นกำลังใจให้ พี่ ศิริพร ไชยณรงค์ นะครับ
สู้ ๆ
ขอบคุณคุณ Wasawat Deemarn มากเลยคะ ที่มาเล่าสู่กันฟัง พี่เคยได้ยินมาบ้างเหมือนกันนะอะไรทำนองเนี้ยะ ถ้าถามว่ารับได้มั้ย รับได้คะ เพราะเรื่องที่หนักกว่านี้ก็รับมาแล้ว .. ทุกวันนี้เหมือนเราต้องบุกเบิกให้คนที่ไม่รู้เรื่องนี้ มารู้และเข้าใจเรื่องนี้ ทั้งๆ ที่เค้าปฏิเสธความใส่ใจจากภายใน.. ก็ทำให้เราเข้าใจอะไรอีกเยอะ รวมทั้งเข้าใจผู้ใหญ่อีกหลายท่านเลยเชียวคะ
ขอบคุณนะคะ