หนุ่มกระจ้อยร่อย

ผอม ดำ ตัวเล็กกระจ้อยร่อย ผมหยอย ยิ้มแย้มแจ่มใส ร่าเริงเบิกบานได้ตลอดวัน   ช่างพูดช่างคุย  พูดกับเพื่อนยังไม่พอยังมาโม้ต่อกับครูได้อีกแทบจะทุกวัน   ยามตั้งใจเรียนก็ทำท่าสมาร์ท เก๋ เท่ห์ หล่อ ชวนให้ทึ่ง   แต่ตัวหนังสือของพ่อเจ้าประคุณพอๆ กับตีนไก่ย่าง  ตอนหลังก็พยายามปรับปรุงดูดีขึ้นมาก  ค่อยน่าชื่นใจหน่อย             ตอนเรียน หนุ่มน้อยผู้นี้น่ารักมาก  ตั้งใจเรียนเป็นอย่างดี   สนทนา ซักถามเรื่องอะไรเป็นต้องรู้ไปทุกเรื่อง  หากมีช่องโหว่ให้ผิด พ่อหนุ่มก็จะร้อง “เอ้อ”    ทำงานก็เสร็จว่องไว (ตามประสาไก่เขี่ย)   แต่ก็เป็นตัวยุ่งเพราะความช่างพูดก็ชักชวนเพื่อนรอบข้างนั่งอ้าปากหวอฟังตัวเองโม้สะบั้นหั่นแหลก   จำต้องปาระเบิดใส่กลางวง   ตอนหลังคงกลัวเสียเปรียบเพื่อนจึงชลอการทำงานไว้ขอโม้ไว้ก่อน  เมื่อพัฒนาการถดถอยลงครูก็จึงจัดการโดยทั่วหน้ากัน     เอกลักษณ์ประจำตัวอย่างหนึ่งก็คือ ชายเสื้อมักออกนอกกางเกง  พอครูท้วงก็บอกว่ามันหลุดเอง  เห็นจะจริงเพราะเสื้อตัวเล็กและสั้น  ส่วนเสื้อที่แจกให้ก็ใหญ่เกินตัวใส่ไม่ได้เสียอีก  ครูคงต้องทนเห็นเอกลักษณ์นี้ไปอีกนาน    เจ้าหนุ่มจ้อยร่อยชอบเล่นฟุตบอลมาก  พักเที่ยงจะถอดชุดนักเรียนทุกครั้ง  บอกกับครูว่า "ผมขออนุญาตลอกคราบครับ"