วันนี้วันหยุด ของว่างของดิฉันกำลังกินพอดีเลย คุณๆ อย่าพึ่งสงสัยว่าทำไมแค่เรื่องของว่างก็เอามาเล่ากันได้ ก็แหม ที่มาของกล้วยน้ำว้าหวานอร่อยขนาดเอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอมหวีนี้ออกจะน่าประทับใจไม่เล่าไม่ได้เลยค่ะ บ่ายแก่ๆ ของวันอาทิตย์ที่ผ่านมา (21 ตุลาคม 2550) ได้รับโทรศัพท์จากน้องแก่นจังบอกว่า ครูสุ แจ้งข่าวว่า อ. แสวง จะเดินทางมาจากขอนแก่นจุดหมายปลายทางอยู่ที่ อ.ปาย จ. แม่ฮ่องสอน แต่แวะพิษณุโลกก่อนและขอนัดทานข้าวกับบรรดามิตรรักแฟนบล็อกชาวสองแคว เน้นย้ำว่า อยากเลี้ยงตอบแทนที่ให้การต้อนรับได้ประทับใจคราวที่มาร่วมงาน มหกรรม KM สวนภูมิภาคครั้งที่ 1 แต่ด้วยสาเหตุหลายๆ ประการ เช่น หนูแก้มแหม่มติดต่อไม่ได้ น้องตูนกำลังอยู่ระหว่างเดินทางไปเยี่ยมญาติที่พิจิตร น้องแก่นจังอยู่เวรฯลฯ สุดท้ายก็มีสมาชิกเพียง 4 คน อ. แสวง คุณหมอชอบวิ่ง ครูสุ และดิฉัน มานั่งคุยกันที่ร้านหมู่เฮา ตาม request ของ อ. แสวงที่ต้องการทานลาบ
พอเจอหน้าดิฉัน อ. แสวงก็ถามว่า ม.น.ทำยังไงงานมหกรรม KM ส่วนภูมิภาคครั้งที่ 1 ที่ผ่านมาถึงได้ต้อนรับประทับใจขนาดนั้น ออกจะเขิน ที่มีคำถามชมซึ่งๆ หน้าแบบนั้น คิดไม่ทันค่ะ แต่ก็พยายามตอบไปหลายอย่าง แต่คิดว่าไม่ครบ เลยมาตอบต่อในนี้ เราเตรียมหลายอย่าง เช่น การประชุมเตรียมงาน 3 ครั้ง แบ่งงานกันทำ ทบทวนสิ่งที่คิดว่าอาจจะหลงลืมกันไป อ. วิบูลย์บอกที่ประชุมว่า ถ้ามีอะไรที่คิดว่าขาดตกบกพร่องหรือควรทำให้โทรไปแจ้งที่ QA Staff ได้เลยโดยไม่ต้องรอการประชุม และที่สำคัญเรา (ชาว ม.น.) มีประสบการณ์จัดงาน UKM มาแล้ว 2 ครั้งด้วย และการออกไปทำ KM workshop ร่วมกันหลายครั้งทำให้พวกเราที่มาช่วยงานรู้จักและรู้ใจกันพอสมควร ทำให้การทำงานร่วมกันราบรื่น รวมทั้งพวกเราส่วนใหญ่ คุ้นเคยกับการอ่านบล็อกของบล็อกเกอร์มือฉมังทั้งหลายเหล่านั้นอยู่แล้ว ทำให้พอเห็นหน้าเราก็แทบจะคุ้นเคยท่านเหล่านั้นเป็นอย่างดี เลยสามารถเข้าไปพูดคุย ดูแลได้อย่างเนียนๆ ส่วนการประสานงานเป็นหน้าที่ของ NUQA staff และบรรดาบล็อกเกอร์พิษณุโลกค่ะ คนที่รู้เรื่องการทำงานทั้งหมดอย่างดีคงเป็น ผอ. ตูน นั่นเอง
สักพัก คุณหมอชอบวิ่ง ก็เดินทางมาถึง มีเรื่องคุยกันมากมายบนโต๊ะอาหารวันนั้น สารพัดเรื่องจนเวลาล่วงเลยถึงเกือบๆ 4 ทุ่ม งานเลี้ยงเล็กๆ ก็เลิกรา สิ่งที่ อ. แสวง มอบให้คุณหมอชอบวิ่งและดิฉันก่อนกลับนี่สิไฮไลท์ กล้วยน้ำว้าลูกอวบๆ กำลังห่ามรอกิน บอกได้ว่าถึงน้ำถึงปุ๋ย แถมคำบอกเล่า “สุกคาเครือ” บอกคุณสมบัติต้องหวานอร่อยแน่นอน ที่สำคัญ กล้วยหวีนี้นอกจากจะดีต่อสุขภาพของผู้รับแล้วยังมาพร้อมกับน้ำใจของผู้ให้ ที่คัดหวีสวยๆ ขนใส่รถมาฝากจากสวนของคนให้ มากน้ำใจจนลืมไม่ลงจริงๆ ค่ะ
กระซิบเบาๆ ว่า อร่อยมากๆ ด้วยค่ะ ไม่รู้ว่าคุณหมอสุธีร์ ที่บอกว่าจะทำกล้วยบวชชี มีใครแย่งทานรึเปล่านะคะ ส่วนของดิฉัน ภาพบอกได้ดีที่สุดค่ะ
ถ้าคราวหน้าจะได้อีกสักหวี 2 หวี ดิฉันจะยินดีรับแบบปิดทางปฏิเสธเด็ดขาดเลยค่ะ อิอิ
วันเพ็ญ
23 ตุลาคม 2550