บันทึกที่เขียนขึ้นในคืนนี้เป็นบันทึกที่อาจเกิดจากความซาบซึ่งใจเป็นความรู้สึกแรกๆของดิฉัน ด้วยความเป็นพยาบาลที่เราคงต้องยอมรับในหลากหลายบทบาททั้งส่งเสริม ป้องกัน รักษาและฟื้นฟู ซึ่งเป็นบทบาทหลักๆ ดังที่กล่าวไปแล้วเบื้องต้นค่ะว่าบันทึกนี้เกิดระหว่างการทำงานในทั้ง 4 บทบาท สิ่งที่ต้องยอมรับที่เราไม่อาจปฏิเสธได้แน่อย่างหนึ่งก็คือเอดส์ยังคงเป็นปัญหาหลักในทางการสาธารณสุขหรือหากจะสะท้อนจากระดับจุลภาคคือในระดับตั้งแต่ระดับของครอบครัว ระดับของชุมชนก็คงกล่าวได้ว่าเป็นปัญหาของชุมชน แน่นอนค่ะว่าดิฉันเขียนบันทึกนี้ด้วยความรู้สึกบางอย่างดิฉันรู้จักกับเอดส์เพียงผิวเผินจริงๆค่ะนั้นคือรู้จักในระดับเจ้าหน้าที่สาธารณสุข นั้นคือรู้ว่าจะป้องกันอย่างไร การติดต่อเป็นอย่างไร ให้ความรู้อย่างไร จะไปเยี่ยมดูแลอย่างไร มีปัญหาอะไนที่เกิดตามมาจากการที่มีคนในครอบครัวป่วยด้วยโรคเอดส์
จนกระทั่งดิฉันได้สัมผัสกับปรากฎการณ์บางอย่างที่ทำให้สะดุดใจมากๆแน่นอนค่ะเคยได้ยินว่าเมื่อเจ็บป่วยด้วยโรคเอสด์แล้ว จะเกิดผลกระทบกับใครบ้าง อะไรอย่างไรและทำไม สิ่งหนึ่งที่ดิฉันสังเกตเห็นจนเป็นที่เจนตามากๆคือเมื่อผู้ป่วยเอดส์หลายท่านเข้าสู่ระยะอาจจะเริ่มตั้งแต่มีอาการเอสด์ระยะนี้อาจจะพบว่ามีคู่สมรสพามาปะปรายแต่พอเข้าถึงระยะของเอสด์เต็มขั้นซึ่งจำเป็นจะต้องทำให้ผู้ป่วยเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลหรือแม้แต่การเป็นผู้ดูแลเมื่ออยู่ที่บ้าน ผู้ที่เราจะเห็นอยู่เคียงข้างผู้ป่วยเอดส์หลายๆท่านก็คือแม่ ค่ะแม่ของผู้ป่วยเหล่านั้นซึ่งแต่ละท่านก็อยู่ในวัยสูงอายุแล้วทั้งสิ้นปรากฏการณ์นี้บอกอะไรหลายอย่างกับดิฉันนั้นคือหากคิดแบบสามัญที่สุดในฐานะมนุษย์คนหนึ่งก็คือปวดร้าว ร้อน เจ็บเหน็บหนาว ผู้ที่อยู่เคียงข้างใครๆในโลกนี้คนหนึ่งก็คือแม่ ถัดมาหากมองในฐานะพยาบาลเราจะช่วยอะไรให้กับผู้ดูแลที่อยู่ในสถานะผู้สูงอายุเหล่านั้นได้บ้าง
หากมองไปอีกหลายๆด้านปัญหาดังกล่าว ใหญ่โตมากในปัญหาด้านเพศและการอนามัยเจริญพันธ์ คิด คิดและคิดเราควรจะเริ่มที่ไหน เริ่มที่ตัวผู้ป่วยหรือก็ไม่น่าจะช่วยแก้ปัญหาได้ทั้งหมด แก้ที่ผู้ดูแลปรากฎการณ์ที่ดิฉันเห็นปลายเหตุจริงๆค่ะหากคิดไปแล้ว นั้นคือหากไม่ต้องการไม่ให้เกิดปัญหาดิฉันต้องเริ่มที่ทำอย่างไรจะทำให้คนไม่ป่วยด้วยโรคเอดส์ โรคเอดส์ป้องกันได้นี้ค่ะ มนุษย์เราเก่งใช่ไหมค่ะมีหลายโรคที่หมดไปจากโลกนั้นคือปัญหาโรคเอดส์ก็น่าที่เราไม่ควรที่จะหมดหวังว่าสักวันมันต้องหมดไปจากโลกของเราได้เช่นกัน
ดิฉันเองซึ่งอยากเรียนว่ามีความฝันเกี่ยวกับการแก้ปัญหาเอดส์ท่ามกลางผลการสำรวจเรื่องของค่านิยมการนิยมมีกิ๊กของคนไทยที่เพิ่มสูงสูงถึงร้อยละ 98 ค่ะว่าหากเราเริ่มที่การปลูกฝังเรื่องนี้ที่เด็กเลยจะเป็นอย่างไร(หมายถึงคนที่จะทำวัคซีนก็พยายามต่อไปเรื่อยนะค่ะเอาใจช่วยเช่นกันค่ะ) เด็กก็คงไม่พอหรอกค่ะ ครอบครัวก็ต้องเอาด้วย โรงเรียนก็ต้องเอาด้วย ชุมชน ผู้นำชุมชนก็ต้องเอาด้วยนั้นคือทุกส่วนต้องเอาด้วย และร่วมช่วยกัน เบาบางหารูปธรรมยังไม่ได้ใช่ไหมค่ะถูกแล้วค่ะดิฉันอยากได้ความคิดเห็นดีๆจากท่านที่อาจจะผ่านเข้ามาอ่านค่ะ แนะนำด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะที่เขียนเรื่องนี้....
เห็นด้วยค่ะว่าต้องช่วยกันทุกฝ่าย...........เผอิญได้รับเอกสารนี้มา....เลยขอถือโอกาสเอามาฝากค่ะ
เรียนท่านอาจารย์จันทรัตน์ ค่ะ
กราบขอบพระคุณสำหรับเอกสารค่ะอาจารย์ หากอาจารย์มีคำแนะนำเพิ่มเติมอะไรแนะนำหนูได้ค่ะ หนูเห็นปัญหาดังกล่าวแล้วทำให้หันกลับมามองปัญหาด้าน reproductive health ค่ะ จึงได้เห็นว่าเป็นปัญหาใหญ่และน่าสนใจค่ะ ขอบพระคุณอาจารย์ค่ะ
ติดตามมาอ่านเรื่องดีดีค่ะ
สบายดีไหมคะ
เรียนพี่อุบลค่ะ
ขอบพระคุณค่ะที่มาทักทาย ช่วงนี้โรงพยาบาลชุมชนกำลังเร่งเรื่องของการประเมิน ha ค่ะยุ่งพอสมควรค่ะแต่สบายดีค่ะ พี่คงสบายดีเช่นกันนะค่ะ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับบันทึกดีๆของพี่นะค่ะปีนี้สอบสัมภาษณ์ครั้งที่ 2 ค่ะ ผ่านแล้วค่ะ คิดว่าหากวิเคราะห์บทความที่เกี่ยวกับ how to ในการสอบ APN หนึ่งในบทความที่น่าจะแนะนำก็บทความพี่อุบลค่ะ ขอบพระคุณค่ะ
เขียนดีเยี่ยมมาก
เรียนคุณดุษฏี
ขอบพระคุณนะค่ะที่เข้ามาร่วมแลกเปลี่ยน ขอโทษที่ตอบกลับช้าไปมากเพราะดิฉันพึ่งกลับจากการประชุมค่ะ หากมีสิ่งใดจะแนะนำและแลกเปลี่ยน ยินดีนะค่ะ เพราะอย่างที่กล่าวถึงไป ยิ่งสังเกตและมองดูปรากฎการณ์ของโรคเอดส์ ยิ่งเห็นได้ชัดว่า แท้จริงแล้วเอดส์นั้นไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย เพียงแค่คนเราชินชากับมามากขึ้นหรือเปล่า นั้นคือสิ่งที่ดิฉันตั้งคำถามกับตัวเอง หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ผู้ที่ทำงานด้านนี้จะวางยุทธศาสตร์การทำงานไปทางไหน ไปทางใดกันแน่ค่ะ