โรงเรียนในฝัน....กับโรงเรียนในสิงคโปร์
วันนี้ นึกขึ้นมาได้ว่าน่าจะเขียนเรื่องโรงเรียนของทั้งสองประเทศคือไทยและสิงคโปร์....... เพราะยังพอนึกออกเนื่องจากได้มีโอกาสได้พาผู้บริหารโรงเรียนในฝัน 16 โรงเรียนไปดูงานด้าน ICT ของโรงเรียนในประเทศสิงคโปร์........ เมื่อวันที่ 24 - 27 กันยายน 2550 ซึ่งได้แก่โรงเรียน
1.San Yu Adventis School (ร.ร.เอกชน)
2.Jurong Secondary School (มัธมศึกษา)
3.Radin Mas Primary School (ประถมศึกษา)
4.Dunman Secondary School (มัธยมศึกษา)
5.Punggol Primary School (ประถมศึกษา)
6.National Library Building (ห้องสมุดแห่งชาติ)
ซึ่งทั้ง 5 โรงเรียนที่ไปดูนั้นมีให้ดูทั้งโรงเรียนในระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษา ผมคงไม่ถนัดที่จะเขียนเล่ารายละเอียดได้ทั้งหมด เพราะเป็นมนุษย์ที่ไม่ค่อยจำรายละเอียด แต่อยากจะสรุปประเด็นต่าง ๆ ในสิ่งที่ดีและควรนำมาใช้ในประเทศไทยได้ว่า
- สิงคโปร์ได้เปรียบเราในเรื่องของการใช้ภาษาอังกฤษซึ่งเด็กนักเรียนสิงคโปร์พูดภาษาอังกฤษได้ทุกคน
- เครื่องมือและอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่มีมากกว่าเรา ซึ่งจะเห็นได้ว่าทุกห้องเรียนจะมีอุปกรณ์ฉายภาพ LCD และคอมพิวเตอร์ทุกห้อง
- ความสะอาด ต้องยกนิ้วให้ ทุกสถานที่ในโรงเรียนสะอาดมากไม่ว่าจะเป็นห้องเรียน โต๊ะเรียน โรงฝึกงานหรือ แม้กระทั่งห้องน้ำนักเรียน
- การเตรียมคนให้รู้เรื่อง ICT ตั้งแต่เล็ก ๆ โดยจะเห็นได้ว่าเขาสอนให้นักเรียนได้เรียนการใช้คอมพิวเตอร์และโปรแกรมต่าง ๆ ตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ทุกคนโดยเริ่มจากการฝึกพิมพ์สัมผัสและการใช้โปรแกรมพิมพ์งาน
- เรื่องการให้ครูทุกคนมีโอกาสแสดงความคิดเห็นและมีส่วนร่วมในการบริหารงานโรงเรียน
- การเคารพสิทธิของผู้อื่น โดยเข้าแถวรอคิวถือเป็นเรื่องสำคัญมากสำหรับคนสิงคโปร์
- ครูทุกคนมีความสามารถในการใช้ ICT ได้เป็นอย่างดี
ที่สรุปมาเป็นประเด็น ก็ไม่ได้แปลว่าเมืองไทยไม่ดีนะครับ แต่อยากบอกให้รู้ว่าบ้านเมืองเขาเป็นแบบนี้ ผมเชื่อว่าโรงเรียนในเมืองไทยหลายโรงเรียนอาจจะดีกว่าสิงคโปร์ก็ได้ แต่ที่แน่ ๆ ผมก็ยังแอบภูมิใจอยู่ลึก ๆ ว่าโรงเรียนในฝันของเรามีอะไรที่ดีกว่ามากมายวันหลังจะนำมาเขียนให้อ่าน...ในภาพของโรงเรียนในฝันนะครับ ทั้งนี้คงไม่ได้มีจุดประสงค์ที่จะเปรียบเทียบกันแต่อะไรที่ดีเราก็ควรนำมาใช้ รายละเอียดที่ละเอียดกว่านี้เป็นรายโรงเรียน จะมีให้อ่านได้ที่...... http://gotoknow.org/blog/educatorstosg
ความเห็น (4)
ครูโรงเรียนในฝัน
คงต้องดูสภาพภูมิประเทศด้วยล่ะครับ จำนวนประชากรของทั้ง 2 ประเทศ อาชีพของคนในประเทศ ว่าจะสามารถเอื้ออำนวยต่อการศึกษามากน้อยขนาดไหน โรงเรียนที่ำไปดูไม่ทราบว่าเป็นโรงเรียนในเมืองหรือว่าต่างจังหวัด ถ้าต่างประเทศมาไทย ท่านคิดว่าจะไปโรงเรียนอะไรดี ก็ต้องโรงเรียนดี ๆ ที่เยี่ยม ๆ ให้เค้าดู ถ้าเราไปดูเค้าก็ต้องเลือกโรงเรียนดี ๆ ให้เราดู และต้องดู ถึงพ่อแม่ผู้ปกครองด้วยนะครับ ว่าเค้าทำอาชีพอะไรกัน ถึงสามารถจ่ายเงินให้โรงเรียน หรือ จ่ายภาษีให้ประเทศมากน้อยขนาดไหน การศึกษาถึงพัฒนาได้ขนาดนั้น
ไปดูงานต้องดูงานระดับที่ท่านอยู่ ท่านเป็นผู้บริหารก็ต้องไปดูงานผู้บริหาร การบริหารงานว่าเค้าบริหารงาน งบระดับไหน นักเรียนระดับไหน ถ้าจะไปดูเรื่องการสอน ก็ต้องให้ผู้สอนไปดู ถ้าดูเรื่องสถานที่ก็ต้องให้ พัสดุหรือ เจ้าหน้าที่เรื่องสถานที่ไปดู แล้วกลับมาพัฒนา ว่าแต่จะมีงบประมาณให้เค้าพัฒนารึเปล่า ถ้าพูดเรื่องสิ่งของก็ต้องดูงบ
ไปดูงานได้พูดคุยกับผู้บริหารโรงเรียนเค้าบ้างรึเปล่า น่าจะถกกันอยู่หลาย ๆ ชั่วโมงหน่อย ไม่ใช่ไปถ่ายรูป สภาพสถานที่แล้วกลับมาแนะนำ ติชม
ตอนนี้ใคร ๆ ก็เข้าใจว่าไปดูงานก็คือไปเที่ยว เที่ยวเสร็จก็กลับ กลับมาก็พูดเรื่องไปเที่ยว ไม่ได้พูดเรื่องไปดูงาน
ลงรูปให้ดูได้ไหมคะ
ค่าเทิมที่สิงคโปร์ถูกสุดราคาตกปรามานเท่าไหร่ง่า