การเดินทางของ"หมูน้อย" - ภาคสอง

แอ๋ว..เมือง "เจียง-ฮาย" - ภาคสอง

ความเดิม.. "กว่าดอกรักจะบาน" สายๆ ของวันอาทิตย์เราก็เริ่มออกเดินทางต่อโดยมีผู้นำเที่ยวชื่อ "ครูหนุ่ม" ๆ เป็นครูสอนเด็กๆ บนดอย

เรานัดเจอ "ครูหนุ่ม" ที่อนุสาวรีย์พ่อขุนเม็งราย ตั้งอยู่ในตัวเมืองเชียงราย บริเวณทางแยกที่จะไปอำเภอแม่จันค่ะ ขับรถออกจากที่พักไม่นานก็ถึง

"พ่อเม็งราย" เป็น กษัตริย์องค์ที่ 25 แห่งราชวงค์ลวะ เป็นโอรสของพระเจ้าลาวเม็ง และพระนางเทพคำขยาย หรือพระนางอั้วมิ่ง จอมเมือง ประสูติเมื่อวันอาทิตย์ แรม 9 ค่ำ เดือน 3 ปีจอ พุทธศักราช 1781 หลังจากเสด็จขึ้นครองราชย์ได้ 1 ปี พระองค์ทรงสร้างเมืองเชียงรายเป็นเมืองหลวงแทนหิรัญนครเงินยางและเสด็จสวรรคตในปีพุทธศักราช 1860 (ประวัติพ่อขุนเม็งราย ได้มาจากhttp://travel.sanook.com/north/chiangrai/chiangrai_02478.php ค่ะ)

"ครูหนุ่ม" พาพากเราไปไหว้สักการะพ่อขุน ค่ะ

จากนั้นก็พาไปทานอาหารเช้า ซึ่งขณะนั้นเวลาประมาณ 11.30 น. ร้านอาหารอยู่ไม่ไกลค่ะ เดินข้ามถนนก็ถึงแล้ว เราใช้โต๊อาหารเป็นเวที KM โดยไม่รู้ตัว ต่างคนก็เล่าประสบการณ์เรื่องงานกัน แต่ว่า.. ประสบการณ์ของ "ครูหนุ่ม" ทำให้พวกเราตื่นเต้นมากกว่า เอ๊ะ! มะรุ๊ว่า "หมูน้อย" จะตื่นเต้นคนเดียวรึป่าวนะค่ะ เพราะคนอื่นๆ ทานอย่างใจจดใจจ่อ..

เรื่องมีอยู่ว่า.. "ครูหนุ่ม" เค้าสอบบรรจุได้บนดอยชื่อโรงเรียนจำมะได้ค่ะ ค่อนข้างเรียกยากนิส..นึง (ขออภัย) โรงเรียนห่างจากตัวเมืองไม่ไกลมากนักประมาณ 15 กม. แต่ใช้เวลาในการเดินทางเกือบครึ่งวัน การเดินทางไปสอนนักเรียนแต่ละฤดูของ "ครูหนุ่ม" จะแตกต่างกันค่ะ เกือบลืมแน๊ะ ยานพาหนะของ"ครูหนุ่ม" คือ "มอเตอร์ไซค์ สะ-แก๊บ-เบิล" คันนึงล้อโตๆ ถ้าเป็นฤดูร้อนจะเดินทางสะดวกที่สุดใช้เวลาในการเดินทางประมาณ 1 ชั่วโมง

การเดินทาง ฤดูฝนลำบากหน่อยค่ะเพราะถนนที่เข้าไปในหมู่บ้านมีสีสันสลับไปมาสวยงามเหลือเกิน บางช่วงก็เป็นดินลูกรัง บางช่วงก็เป็นดินขี้เลน บางช่วงงบเยอะพอเห็นหน้าตาของถนนลาดยางบ้าง ฤดูหนาวการเดินทางก็พอกับฤดูฝนค่ะ

ทุกบ่ายวันศุกร์ "ครูหนุ่ม" ต้องออกเดินทางลงจากดอย ถ้าเป็นฤดูฝนต้องใช้เวลาเดินทางนานถนนไม่ค่อยเป็นใจสักเท่าไหร่ ส่วนฤดูหนาวก็เหมือนกันถ้าลงมาจากดอยเย็นเกินไปก็จะมองไม่เห็นถนน หมอกจะลงหนามาก บ่ายวันอาทิตย์ก็ต้องรีบกลับ เวลาที่"ครูหนุ่ม" ขับรถผ่านหมู่บ้านใดบนดอย จะมีนักเรียนมายืนเข้าแถวรอรับเต็มไปหมดค่ะ เด็กเค้ารู้เวลาว่าครูจะไปจะกลับตอนไหน เค้าก็จะมายืนเรียงแถวกันตามถนนรอสวัสดีคุณครู ผู้ปกครองก็มีนะค่ะเค้ามายืนดูลูกๆ ของเค้าอีกทีค่ะ เด็กๆที่นั่นเป็นชาวเขาค่ะเท่าที่จำได้นะค่ะมี อาข่า เย้า (มะรุ๊ว่าพิมพ์ถูกป่าวน๊า..)

เด็กๆส่วนใหญ่ ไม่รู้ภาษาไทย นักเรียนที่เรียนชั้น ปอหนึ่งจะเรียนแต่วิชาภาษาไทย "ครูหนุ่ม" บอกว่าถ้านักเรียน อ่านหรือเขียนภาษาไทยไม่ได้วิชาอื่นๆ ก็เรียนไม่ได้ค่ะ บนดอยไม่มีไฟฟ้านะค่ะ แต่ว่า.."ครูหนุ่ม" สอนวิชาคอมพิวเตอร์ เอาละสิ! เพื่อนๆจากที่ทานกันอย่างใจจดใจจ่อ หันมาถามอย่างพร้อมเพียงว่า.. "แล้วสอนไงอะ..ไม่มีไฟฟ้า"

บนดอยมีเครื่องปั่นไฟค่ะ เวลาสอนทีนึงก็ปั่นไฟใช้ เวลาที่จะให้นักเรียนดูทีวีก็ต้องเรียกมาดูอย่างพร้อมเพียงค่ะ มีอินเตอร์เน็ตใช้ด้วยนะค่ะใช้ผ่านมือค่ะ เด๋วนี้บนดอยเค้า พัด-ทะ-นา-แร้ว

เด็กที่นั่นฐานนะยากจนบางครั้งเสื้อผ้าชุดเดียวใส่สามวัน เด็กผู้หญิงหรือผู้หญิงในหมู่บ้านส่วนใหญ่จะเป็นคนทำงานมากกว่าผู้ชาย บางครั้งสอนๆ อยู่ ก็มีเด็กมาขออนุญาตไปเก็บมะเขือส้ม (มะเขือเทศ) วันรุ่งขึ้นเด็กๆ ก็จะหอบมะเขือส้มถุงโตมาฝากครู

ครูทุกคนที่นั่นจะทานข้าวพร้อมกัน จะจ้างนักเรียนทำอาหารให้ทาน ลงจากดอยทีนึงก็ซื้ออาหารขึ้นไปไว้ ทีละมากๆ

เรื่องนี้สำมะคันนัก "ครูหนุ่ม" บอกว่าเคยให้นักเรียนซักผ้าให้ เอาผงซักฟอกให้ถุงนึง แล้วบอกนักเรียนว่าให้ซักผ้าให้หน่อย ปรากฏว่านักเรียนเทผงซักฟอกซะหมดถุงเลยซักผ้าเพียงไม่กี่ชิ้น หลังจากนั้นครูหนุ่มก็ไม่ใช้นักเรียนอีกเลย.. หากจำเป็นจริงๆ ก็จะตักผงซักฟอกให้พอดีกับผ้า ทำเอาพวกเราฮาไปตามๆ กัน

071020071315

หลังจากฮากันพอประมาณ พวกเราก็เริ่มเดินทางกันต่อ...ครูหนุ่มยังคงเดินทางไปพร้อมกับเราค่ะ ติดตามต่อภาคที่สามนะค่ะ ตอนนี้ง่วงแล้วละพรุ่งนี้มีอบรมแต่เช้าค่ะ..แล้วเจอกันค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย Aj.moo-noi
ใน Aj.moo-noi's blog

คำสำคัญ (Tags): #ท่องเที่ยว#เชียงราย#ดอยตุง#โรงเรียนเด็กๆ บนดอย

หมายเลขบันทึก: 137271เขียนเมื่อ 11 ตุลาคม 2007 02:29 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:26 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (9)

ครูอ้อย แซ่เฮ

เขียนเมื่อ 11 ตุลาคม 2007 07:19 น. ()

อูย...สนุกค่ะ..สนุกมากค่ะ..เขียนดี อ่านแล้วได้บรรยากาศมากเลยค่ะ..จะติดตามอ่านต่อไปค่ะ
เพิ่มขนาดตัวหนังสือให้ชัดอีกนิดนะคะ...ครูอ้อยเมื่อยลูกตามากเลยค่ะ..อิอิ..รบกวนหรือเปล่า...

สนุกกับการอบรมนะคะ