ฉันเฝ้ามองเธอในหอผู้ป่วยเด็กวิกฤตรพ.เชียงรายฯ I see you in ICU

เราจะให้พ่อแม่อยู่กับเด็กตลอดอุ้มเด็กและกอดไว้สิ้นลมหายใจในอ้อมกอดของพ่อแม่

เวทีสัญจร ครั้งที่ 19

คุณอนงค์ รักษาการแทนหัวหน้าซึ่งไปปฏิบัติงานที่กลุ่มการพยาบาลได้เล่าถึงการทำงานยังหน่วยงานแห่งนี้ให้ฟังว่าเดิมทีหอผู้หนักกุมารอยู่ที่ตึกสูติกรรมชั้น4 ติดกับ Nursery (เด็ก2)

สมัยที่ยังอยู่ตึกสูติกรรมนั้นเคยเกิดน้ำท่วมในหอผู้ป่วยทำให้เกิดความโกลาหลมากเพราะต้องย้ายเด็กไปไว้ยัง Nursery เพราะกลัวเด็กจะได้รับอันตรายและลำบากในการให้การดูแลเด็กห้องก็คับแคบมาก

พอย้ายมาอยู่ยังตึก 50 ปีอนุสรณ์ห้องก็กว้างขึ้นสะอาดและเป็นสัดส่วนกว่าเดิมซึ่ง

ทำให้สามารถบริการได้อย่างเต็มที่ก็รู้สึกภูมิใจมีความสุขในตึกใหม่ค่ะ

ย้ายมานี่ได้สักพักก็เกิดเหตุการณ์แผ่นดินไหว ตื่นเต้น ขณะเกิดเหตุนี่ทางเจ้าหน้าที่กำลังส่งเวรกันอยู่

พอเปิดประตูออกไปดูหน่วยงานใกล้เคียงที่ตึกเด็ก1

ปรากฏว่าเค้าอพยพผู้ป่วยหนีไปหมดเลยมีแต่ในตึกเรานี่แหละค่ะที่ไม่หนี กลัวกันนะคะ แต่กลัวเด็กจะได้รับอันตรายก็เลยอยู่ด้วยกันกับเด็กในห้องนี้ตลอด

พอรู้ว่าตึกนี้มีโครงสร้างที่รองรับแผ่นดินไหวก็รู้สึกโล่งใจเพราะหากเกิดเหตุการณ์ลักษณะนี้ขึ้นอีกจะได้ไม่ต้องกลัวว่าตึกจะถล่มและขนย้ายคนไข้ค่ะ

ในหารทำงานยังหน่วยงานแห่งนี้นะก็ทำมาก็นานมากแล้วนะคะก็รู้สึกภูมิใจในวิชาชีพค่ะที่เราสามารถช่วยให้เด็กมีอาการที่ดีขึ้นหรือบางคนก็หายเป็นปกติ หน่วยงานแห่งนี้นะคะไม่เคยได้รับข้อร้องเรียนเลยนะคะ สำหรับคำชมก็มีบ้างแต่ไม่บ่อย

ผู้ปกครองเด็กทีเคยมารับบริการยังหน่วยงานแห่งนี้จะพาเด็กมาและนำของขวัญมาให้แทบจะทุกเทศกาลเลยนะ บอกว่าประทับใจที่ทางหน่วยงานได้ให้การดูแลรักษาลูกของเค้าจนหายดี และที่น่าภูมิใจอีกอย่างหนึ่งก็คือทีมงานค่ะ

ทุกคนจะรักกันทำงานเป็นทีมและที่สำคัญคือทุกคนรักเด็ก

เพราะเด็กนี่ต้องใช้ความละเอียดอ่อนและอดทนมากในการดูแล

คุณกรรณิการ์ บอกเล่าถึงหน่วยงานแห่งนี้ว่าเป็นWard วิกฤติสำหรับเด็ก พอเด็กเข้ามา เราก็ให้การช่วยเหลือแลดูแลอย่างเต็มที่เพื่อให้เด็กดีขึ้นคือต้องทุ่มเทให้เค้าทั้งกายและใจ

ดูแลด้วยความรักและห่วงใยจนเค้าสามารถกลับไปอยู่กับพ่อแม่ได้อย่างปกติ มีบางcase อยู่ดูแลกันหลายเวรลุ้นมาก ๆพอเค้าอาการดีขึ้นก็จะดีใจมากพอหายพ่อแม่ก็พามาเยี่ยมเพื่อให้รู้ว่าลูกเค้าแข็งแรงดีแล้วก็รู้สึกภูมิใจคะที่เราสามารถให้การดูแลเค้า

คือมันเหมือนกับว่าเราได้ให้ชีวิตใหม่แก่เด็กค่ะ

คุณกนกพิชญ์ เล่า ให้พวกเราฟังว่ามีอยู่ Case หนึ่งที่ลุ้นมาก คือ

เด็กกินลำไยแล้วสำลัก พ่อแม่จึงพาไปสถานีอนามัยที่อยู่ใกล้บ้านที่สุดเพื่อให้ทางเจ้าที่ให้การช่วยเหลือเด็กแต่เจ้าหน้าที่อนามัยบอกว่า

เด็กไม่หายใจและเสียชีวิตแล้ว

ทางสถานีอนามัยจึงส่งเด็กมายังโรงพยาบาลแห่งนี้พอเข้ามาถึงหน่วยงานแห่งนี้ก็ได้ให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่

จนในที่สุดเด็กก็ปลอดภัยสามารถกลับไปบ้านกับพ่อแม่ได้ ไชโย เย้ๆ

เมื่อคุณหมอต๋อยสมศักดิ์คุณอำนวยในรอบนี้ ถามว่าเด็กตายมากไหม

ก็ได้ คำตอบว่าทางหน่วยงานจะให้เวลาเยี่ยมดูแลมากกว่าปกติและให้การรักษาตามอาการจนถึงนาทีสุดท้ายถึงตายก็ตายอย่างสมศักดิ์ศรี

เพราะที่นี่มีการทำ paliative care ด้วย คุณกาญจนา เพิ่มว่า เด็กที่อาการหนักมาก และรักษาให้รอดไม่ได้ นั้นเราจะให้พ่อแม่อยู่กับเด็กตลอดอุ้มเด็กและกอดไว้สิ้นลมหายใจในอ้อมกอดของพ่อแม่

คุณกรรณิการ์ เคยทำงานใน Ward ผู้ใหญ่มาก่อนก็ไม่คุ้นเคยกับเด็กเพราะการให้การดูแลจะแตกต่างกันแต่ก็รู้สึกภูมิใจนะคะที่ได้มีส่วนช่วยเหลือเด็กให้ปลอดภัย

มีอยู่รายหนึ่ง เด็กช็อกมาเราก็ให้การช่วยเหลือเต็มที่จนเด็กหายดีมันก็ทำให้เรารู้สึกดีใจค่ะเพราะที่นี่ทุกคนให้ความช่วยเหลือกันตลอดถึงแม้จะทำผิดก็ไม่ดุด่ากันให้อภัยกันตลอด

คุณจอยโดยส่วนตัวแล้วเป็นคนที่รักเด็กพอได้มาทำงานที่เกี่ยวกับเด็กมันทำให้เรารู้สึกรักงานมากและสามารถทำงานได้อย่างเต็มที่โดยไม่รู้จักเบื่อ

ภูมิใจค่ะที่ได้ทำงานเกี่ยวกับเด็ก

คุณมิ้นต์ ภูมิใจในหน่วยงานค่ะเพราะที่นี่อยู่กันแบบพี่แบบน้องเป็นกันเองไม่ถือตัวมีอะไรก็ให้ความช่วยเหลือแก่กันตลอด

พี่ๆที่นี่น่ารักนะคะตอนมาทำงานใหม่ก็มีการสอนงานเราอย่างเต็มใจค่ะ

คุณแสงจันทร์ ทำงาน มานานกว่าคนอื่นๆเห็นความเปลี่ยนแปลงของหน่วยงานมาตลอด ภูมิใจนะคะที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของหน่วยงาน นี้เพราะทุกคนสามัคคี เป็นกันเองน่ารัก ถ้าให้ย้าย ก็ไม่ไปค่ะ

คุณอรพินท์ ภูมิใจที่ได้ทำงานเป็นแม่บ้านที่หน่วยงานนี้เพราะ

เราเองก็มีส่วนที่ช่วยให้หน่วยงานประสบผลสำเร็จค่ะ

คุณเดือนเพ็ญ ภูมิใจค่ะที่ได้เป็นสมาชิกในหน่วยงานแห่งนี้