โอกาสดีของชีวิต (3) : งานมหกรรม KM ภูมิภาค ครั้งที่ 1
แล้วก็ได้เวลาพักกลางวัน จุดบริการอาหารมีกระจายตามจุดต่าง ๆ เพื่อไม่ให้แออัด อาหารบรรจุมาเป็นกล่องแบ่งเป็นช่องคาว หวาน ดิฉันเลือกปลาดุกผัดเผ็ดและผลไม้ อิ่มอร่อยมาก ยังมีเวลาเหลือได้เดินดูบูทที่มาแสดงในงาน ไปสะดุดกับบูทของเครือซิเมนต์ไทย ที่ให้ความสำคัญกับการพัฒนาคนอย่างจริงจัง คุณปรีดิ์ผาติ สุวิทยารัตน์ วิศวกรประจำส่วนส่งเสริมการผลิต (ปูนแก่งคอย) ทำหน้าที่นำเสนอแบบเป็นกันเอง ใบหน้าฉาบยิ้มตลอดการพูดคุย แลกเปลี่ยน ไม่แสดงอาการเบื่อหน่ายที่ตอบคำถามคนที่สนใจ ตรงกันข้ามกับมีท่าทีเป็นมิตร และยินดีให้ข้อมูล แม้บางช่วงที่ไม่อยากบอก (อาจเป็นข้อมูลที่บริษัทขอสงวนสิทธิ์) ก็มีวิธีปฏิเสธแบบสุภาพมาก เดินผ่านไปที่บูทของสคส. ที่วันนี้นำหนังสือมาจำหน่าย และ ประชาสัมพันธ์ งานมหกรรม KM แห่งชาติ ครั้งที่ 4 ที่อิมแพค เมืองทองธานี วันที่ 30 พย. - 1 ธค. 50 น้องอ้อม คนสวยเข้ม แห่ง สคส. จำกันได้ ทักทายด้วยไมตรีจิต เห็นบอกว่าหนังสือขายดี เซ็งลี้ห้อ ค่ะ
ช่วงบ่าย ผู้ร่วมงานแยกย้ายกันเข้าห้องย่อยที่เลือกไว้ตอนลงทะเบียน ทุกห้องจะมีชื่อติดอยู่หน้าห้อง ดิฉันและพี่สุเลือกห้อง KM กับหลักสูตรท้องถิ่น มี อ.ดร.อมรรัตน์ วัฒนาธร(นามสกุลเหมือน อ.วิบูลย์ เลยแฮะ) เป็นเจ้าภาพประจำห้อง เนื่องจากอาจารย์เป็นหัวหน้าโครงการวิจัยเรื่องนี้โดยเฉพาะ จึงนำเอา BP ที่ผู้ร่วมวิจัยมานำเสนอ ส่วนใหญ่ก็เป็นคุณครูสังกัด สพฐ. ที่มาจากจ.พิษณุโลก มีการให้นำเสนอกระบวนการทำงานเกี่ยวกับหลักสูตรท้องถิ่น ที่เลือกมาเสนอ 5 โรงเรียน ที่มีทั้งหลักสูตรท้องถิ่นที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ประวัติศาสตร์ ศิลปวัฒนธรรม และธรรมชาติ ที่ประทับใจเห็นจะเป็น เรื่อง ภูหินร่องกล้า : ตำนานอุทยานการท่องเที่ยว จาก ร.ร. ราชประชานุเคราะห์ 23 คุณครูจิรวรรณ สุรเสียง เล่าสด (แบบไม่ต้องมีสคริป) มีความเป็นธรรมชาติแบบเรื่องเล่า ทั้งเนื้อหาและลูกหยอด ลูกฮา สำเนียงแบบคนถิ่น แววตาเป็นประกายแบบสุข สุข ขณะเล่า น่ารักค่ะ ช่วงท้ายมีการให้โหวตเรื่องและคนเล่า ที่คนในห้องชอบ ปรากฎว่าคุณครูจิรวรรณ รับไปทั้งสองรางวัลแบบไม่ค้านสายตา (เหมือนประกวดนางงามทั่วไป) ก่อนแยกย้ายจากกัน อ.อมรรัตน์ มีน้ำใจให้ผู้เข้าฟัง โดยจับฉลากหากตรงกับหมายเลขประจำตัวใคร ก็รับของที่ระลึก เป็นไหใบเล็กหุ้มด้วยผ้าลายไทย มีรูปช้างสัญลักษณ์ของ มน. พูดแล้วจะหาว่าคุย ปรากฎว่าหนึ่งในฉลากนั้น จับได้หมายเลข 27 น.ส.สุภาพร ลาภจิตร (พี่สุ) ที่มาด้วยกัน เห็นหรือยังว่า ไม่เชื่ออย่าลบลู่ (ขนาดตอนจับฉลากได้ พี่สุพึ่งเดินไปเข้าห้องน้ำ) สรุปว่าวันนี้จบด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ แถมนิด พี่สุหอบหิ้วไหใบสวยกลับมาที่ทำงานและมอบให้เป็นสมบัติของส่วนรวม ท่านธีระยุทธ ผอ.กศน.สุรินทร์ ชื่นชมและบอกว่าสวยงามแถมมีช้างเป็นสัญลักษณ์คล้ายเมืองสุรินทร์เราด้วย ทำเอาพี่สุและดิฉัน หน้าบานเท่าซาลาเปาราคาถูก (แป้งเยอะไส้น้อย ไง)
ความเห็น (6)
ติดตามอ่านทุกตอน ขอบคุณมากครับ
- ตามคุณ ranee มาติดๆ เช่นกัน
- อ่านแล้วดีใจมากๆ ค่ะที่มีคนชื่นชมไหผ้าใหม แล้วจะเล่าให้ อ. อมรรัตน์ฟังนะคะ แต่เอ๊ะ สงสัยจะมีคนเล่าก่อนแล้วค่ะ อิอิ
สวัสดีครับ
อันที่จริงมีชื่อในห้องนี้.. แต่ด้วยภารกิจที่ต้องตระเวนไปตามห้องต่าง ๆ เลยไม่สามารถนั่งนิ่งได้
ครั้นพอจะเข้าไปนั่งนาน ๆ กลับกลายเป็นห้องเต็มเสียงั้นไป...
ห้องนี้ได้อะไรเยอะมาก โดยเฉพาะวิถีการเรียนรู้ของเด็กนักเรียน ...
ขอบคุณครับ
คิดถึง อ.จิรวรรณ สุรเสียง ครับ
จิรวรรณ สุรเสียง
จิรวรรณ มาแล้วจ้า ...(ไม่น่าเชื่อว่าชื่อเล่นเหมือนกัน) ได้เข้ามาอ่านแล้วรู้สึกดีมาก ๆ เลยค่ะ หายเหนื่อยค่ะ ตอนนี้ไปเรียนต่อปริญญาเอกที่ ม. ศิลปากร (บริหาร) แต่ถ้ามีโอกาสได้ อภิปรายร่วมกับอาจารย์/เพื่อน อดจะนำเอา KM ของ มน. ไปพูดไม่ได้
ขอบคุณ อ.อมรรัตน์ที่ให้โอกาสกับ KM คิดถึงทุกคนค่ะ.... ครูอ๊อดคะคิดถึงนะคะและขอบคุณที่วันนี้ได้อ่านข้อความอาจารย์รู้สึกดีมาก ๆ มีกำลังใจที่อดทนกับปัญหาต่าง ๆ ในขณะนี้.. ขอให้ กศน.จงเจริญนะคะ.... จิรวรรณ ยังน่ารักเหมือนเดิมค่ะ สวัสดีค่ะ