วันแม่
นานเหมือนกันที่มดกับทิพย์ไม่ได้มาปรากฏตัวหนนังสืออยู่บนบล็อก หลายคนคงสงสัยว่าสองคนนี้จะลืมที่จะเขียนบล็อกแล้วหรือ ซึ่งเราสองคนก็ไม่ได้ลืมที่จะเขียนบล็อกแต่อย่างใด การห่างหายไปในครั้งนี้ เป็นการหายไปปเพื่อเก็บเกี่ยวเรื่องราวดีๆมาฝากคนที่กำลังรอคอยการกลับมาของเราสองคนอยู่
เริ่มจากวันแม่ที่ผ่านมา มดดีใจมากที่จะได้กลับบ้านหลังจากการสอบกลางภาคผ่านพ้นไปได้ด้วยดี สิ่งแรกที่มดทำก่อนจะกลับบ้านคือการเคลียร์ตัวเองและรายงาน 5 เล่มแรกของทั้งวิชาเอกและวิชาเลือกให้เสร็จ จากนั้นก็แพคกระเป๋าเตรียมตัวกลับบ้าน
“เมื่อไหร่พ่อกับแม่จะปล่อยให้มดกลับบ้านเองซะทีล่ะคะ”มดถามมพ่อผ่านทางโทรศัพท์
“พ่ออยากไปกินกุ้งที่กาฬสินธุ์และลาบที่สารคาม” พ่อบอกแต่เหตุผลที่แท้จริงนั้น มดรู้อยู่แก่ใจดีว่าคืออะไร ถ้าเรายังไม่เป็นพ่อเป็นแม่คนคงยังไม่รู่สึกกังวลหรอก หากลูกผู้หญิงที่ตาบอดของพ่อกับแม่จะต้องเดินทางกลับบ้านเพียงลำพัง
“เดี๋ยวพ่อไปรับ” พ่อยืนยันคำขาด แม้ว่าเกือบจะทะเลาะกับมด เพราะความที่ว่ามดอยากกลับบ้านเอง
การกลับบ้านของมดในครั้งนี้ เป็นการกลับบ้านที่มดรู้สึกว่าเป็นระยะเวลาอันสั้นที่มีค่ามาก สองวันที่บ้าน มดเก็บตัวอยู่ในบ้าน ม่ไปไหน พื่อหัดร้อยพวงมาลัยมากราบแม่ มันเป็นพวงมาลัยพวงแรกในชีวิตที่มดร้อยเรียงด้วยความตั้งใจ
ที่แรกมดก็ยังสงสัยตัวเองอยู่ว่า คนตาบอดเค้าร้อยมาลัยได้อย่างไรกันหนอ แล้วดอกพุดดอกเล็กเอามาเรียงยังไงให้เป็นพวงที่สวยงาม ตอนแรกมดคิดว่าเราต้องเอาดอกไม้มาร้อยต่อกันเหมือนการร้อยลูกปัดเสียอีก แต่ความจริงทุกคนคงรู้กันอยู่ว่ามันไม่ใช่
การที่มดเรียนวิชาเอกได้ดเข้าถึงมากขึ้น ทำให้มดตั้งข้อสันนิษฐานขึ้นมาอย่างหนึ่งเกี่ยวกับผู้หญิงโบราณห่มสะใบที่หลายคนคงเคยเห็นในหนังสือเรียนหรือภาพวาด
ทำไมผู้หญิงในสมัยก่อนจึงนั่งพับเพียบร้อยมาลัย”
มดตั้งคำถามที่ขึ้นต้นว่า”ทำไม”ตามที่อาจารย์ทวีศิลป์เคยสอนมา
จำเป็นด้วยหรือว่าคนที่กำลังร้อยมาลัยต้องนั่งพับเพียบร้อยมาลัย มดถามตัวเอง ไม่แน่ว่า คนที่ร้อยมาลัยอาจจะมีท่านั่งที่แปลกและนอกเหนือไปจากนี้ก็ได้
ว่าแล้วมดก็ลองนั่งร้อยพวงมาลัยโดยเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ ตั้งแต่นั่งเหยียดข้งเหยียดขา นั่งขัดสมาธิ หรือแม้แต่นั่งไม่สุภาพ
ซึ่งมันก็ทำให้การร้อยมาลัยเสร็จสิ้นไปได้ด้วยดี และสิ่งหนึ่งที่ทำให้มดมีความสุขมากที่สุดก็คือการได้แสดงความรักกับผู้ที่ให้กำเนิดเรามา ในวันที่ไม่สายเกินไป อยากให้ทุกคนรักแม่และแสดงความรักกับแม่ตอนที่มีโอกาส ในขณะที่แม่มีชีวิตอยู่ ไม่ใช่มาแสดงความรัก บอกรักแม่ ในวันที่ไม่มีท่านอยู่แล้วความเห็น (3)
- หายไปนานมากๆๆ
- อิจฉาคนจะได้กลับบ้าน
- นั่นนะซิ
- นุ่งผ้าขาวม้า
- ร้อยมาลัยได้ไหม
- เอหรือจะไม่เรียบร้อย
- ขอให้พักผ่อนให้มีความสุขนะครับ
เก่งมากจ้ะมด
วันนี้แล้วสินะสอบเสร็จแล้ว จะได้กลับบ้านไปหาคนรักอีกแล้วใช่ไหม ดีใจด้วยน๊า..
ขอบพระคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ เราภาคภูมิใจมากที่มีคนเข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็น