<p style="margin-top: 7.2pt; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0.38in; direction: ltr; text-indent: -0.38in; unicode-bidi: embed; text-align: left; language: th">ขณะนำนักเรียนชั้นอนุบาลเดิมเยี่ยมชมโรงพยาบาลของเรา ฉันได้ยินเด็กหญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งพูดกับช่างเทคนิคประจำห้องเอกซเรย์</p><p style="margin-top: 7.2pt; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0.38in; direction: ltr; text-indent: -0.38in; unicode-bidi: embed; text-align: left; language: th"> “หนูเคยกระดูกหักไหม ?”</p><p style="margin-top: 7.2pt; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0.38in; direction: ltr; text-indent: -0.38in; unicode-bidi: embed; text-align: left; language: th"> “เคยคะ” หนูน้อยตอบ</p><p style="margin-top: 7.2pt; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0.38in; direction: ltr; text-indent: -0.38in; unicode-bidi: embed; text-align: left; language: th"> “เจ็บไหม ?”</p><p style="margin-top: 7.2pt; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0.38in; direction: ltr; text-indent: -0.38in; unicode-bidi: embed; text-align: left; language: th"> “ไม่เจ็บคะ”</p><p style="margin-top: 7.2pt; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0.38in; direction: ltr; text-indent: -0.38in; unicode-bidi: embed; text-align: left; language: th"> “จริงเหรอ ? กระดูกตรงไหนหักถึงไม่เจ็บ ?”</p><p style="margin-top: 7.2pt; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0.38in; direction: ltr; text-indent: -0.38in; unicode-bidi: embed; text-align: left; language: th"> “กระดูกแขนของน้องหนูคะ” </p><p style="margin-top: 7.2pt; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0.38in; direction: ltr; text-indent: -0.38in; unicode-bidi: embed; text-align: left; language: th"> จาก วารสารสรรสาระ (Reader’s Digest) กันยายน 2550 (ฉบับสมาชิก)</p><p style="margin-top: 7.2pt; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0.38in; direction: ltr; text-indent: -0.38in; unicode-bidi: embed; text-align: left; language: th"></p><p style="margin-top: 7.2pt; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0.38in; direction: ltr; text-indent: -0.38in; unicode-bidi: embed; text-align: left; language: th">ผมอ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกยิ้มๆ แต่ก็ได้ข้อคิดอะไรบางอย่างว่า บางครั้งปัญหาที่ไม่เกี่ยวอะไรกับตัวเรา เรามักมองไม่เห็นความสำคัญ และสัมผัสไม่ถึงปัญหานั้น ถ้าเราอยู่ในบทบาทของผู้ร่วมแก้ปัญหา เราย่อมจะแก้ปัญหานั้นได้ไม่ง่ายนัก</p><p style="margin-top: 7.2pt; margin-bottom: 0pt; margin-left: 0.38in; direction: ltr; text-indent: -0.38in; unicode-bidi: embed; text-align: left; language: th">ด้วยรัก</p>
เด็กอาจได้ยินคำถามไม่ชัดเจนมั่งคะ
แวะมาเยี่ยมสวัสดีปีใหม่ 2551 ค่ะ
สวัสดีปีใหม่ครับพี่พานทอง
ด้วยความเคารพรัก