เมื่อเราเข้ามหาวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยเราอยู่ในกรุงเทพฯ และหัวเมืองหลักสามแห่ง
ชีวิตนิสิตนักศึกษา เราและเพื่อนเรายังฟุ้งเฟ้อ ติดระบบโซตัส
มีนิสิตนักศึกษาไม่น้อย ที่มุ่งมาหาความหมายและแก่นสารของชีวิตในมหาวิทยาลัย แต่ผิดหวัง
จึงมีถ้อยความ " ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง
ฉันจึง มาหา ความหมาย
ฉันหวัง เก็บอะไร มากมาย
สุดท้าย ให้กระดาษ ฉันแผ่นเดียว "
หลายคนจริงจังเรื่องเผด็จการ และความอยุติธรรมทางสังคม ต้องการพลิกแผ่นดินจึงต้องจับปืนและเข้าป่าไป
พวกเราที่เรียนครู ก็ยังเป็นนักเรียนที่ดีของพื้นที่ เราผ่านอุดมศึกษามาทางสำนักประสานมิตรและวิทยาลัยครูรุ่นเดิม
ซึ่งขณะนั้นยังเป็นตักศิลาทางการฝึกหัดครู
เราผ่านครุศาสตร์จุฬา ซึ่งเริ่มให้ปริญญาตรีทางครุศาสตร์
ไม่มีความเห็น