ความรักกับการมีอยู่
ถ้าวันนี้คนสองคน ต่างหมดรักกันไป คงไม่มีใครต้องเสียใจมากนัก แต่กลับเป็นเพราะรักที่ยังอยู่ในใจคุณนั่นเอง ที่ทำให้คุณปล่อยวางลงไม่ได้
ธรรมชาติของรัก มักไม่ให้โทษแก่ใคร เพียงแต่อาจปรุงแต่งให้หัวใจพองฟูจนลืมนึกถึงความจริงที่ว่า มีวันที่รักมา ก็อาจมีวันที่รักไปได้
ความรักเป็นสิ่งสวยงาม หลายคนจึงอดหลงใหลได้ปลื้มกับมันไม่ได้ในยามที่มันอยู่ เรามักหลอกตัวเองว่า เพราะเรารักเขามาก เขาคงเห็นความดี ความตั้งใจของเรา และรักเราตอบบ้าง ไม่มากก็น้อย
และเมื่อเขาตอบรับรักของเรา ความฟูของหัวใจ มักทำให้เราก้าวล่วงไปถึงการรู้สึกยึดมั่น ว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของเรา เป็นเหมือนทรัพย์สินส่วนตัวทางใจอย่างหนึ่ง ที่จะต้องอยู่กับเราทุกครั้งที่เราต้องการ นานเท่าที่เราปรารถนา
ความรู้สึกอันนี้แหละ คือจุดเริ่มของความเจ็บปวดทั้งมวล เพราะมันฝืนกฏธรรมชาติ ไม่ได้บอกว่า ... รักต้องลงเอยด้วยความเศร้าเสมอไป เพียงแต่ถ้าเขาจะอยู่ เขาจะไป จะรักคุณมากขึ้น คงเดิม หรือหดน้อยถอยลง ก็จะเป็นเพราะคนสองคน ไม่ใช่ความต้องการของเราฝ่ายเดียว หรือเขาฝ่ายเดียว
ชีวิตเป็นเรื่องซับซ้อนเข้าใจยาก ... แต่ในความซับซ้อนนั้น มันก็เรียบง่ายอย่างที่เรานึกไม่ถึง เพราะไม่ว่าสิ่งไหน เรื่องอะไรสารพัดสารพัน ทุกอย่างล้วนแต่อยู่ในกฎเดียวกัน มันจะ เกิดขึ้น ... ตั้งอยู่ ... แปรสภาพ แล้วก็จบลง
รักที่สมหวังอยู่กันจนแก่เฒ่า ก็หนีไม่พ้นกฎข้อนี้ เพราะวันหนึ่ง ไม่เราก็เขาก็ต้องตายจากกัน สิ่งสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า ... วันนี้เขาอยู่หรือจากไป
สำคัญที่ว่า ... ช่วงที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน ขอให้มีความทรงจำที่ดี ... ก็เพียงพอแล้ว อย่างน้อย เราก็ยังมีอะไรดีดีให้นึกถึง และยิ้มให้ความทรงจำนั้นได้ ถึงวันนี้จะยังร้องไห้ ก็คงไม่กระไร เพราะชีวิตก็เป็นแบบนี้ มีวันที่เลวร้าย มีวันที่สวยงาม มีวันที่ว่างเปล่า สุขก็อยู่กับเราไม่นาน ทุกข์ก็อยู่กับเราไม่นาน สุขเคยแวะผ่านมาแล้วก็ไป ทุกข์ก็เป็นเฉกเช่นกัน ร้องไห้แล้วก็อย่าร้องเปล่า ๆ มองให้เข้าใจสัจธรรมของชีวิตไปด้วย
ได้แต่อวยพรให้คุณเข้าใจชีวิตมากขึ้น เติบโตขึ้น เข้มแข็งขึ้น แต่อย่าแข็งกร้าว ขอให้อ่อนโยน แต่เข้มแข็ง และขอให้วันใหม่ในชีวิตมาถึงในอรุณรุ่งของวันพรุ่งนี้ วันที่เราจะไม่ต้องร้องไห้อีกต่อไป
ปลูกต้นใจ...
การที่เราเลือกจะปลูกต้นไม้ เรามักจะเลือกต้นไม้ที่เราชอบ ดังนั้น ต้นไม้ที่เลือกปลูก…อาจใช่ที่เราชอบ คือ ต้นไม้อะไรที่เราชอบมีความเหมาะสมให้ปลูกได้ เช่น ถ้าต้นไม้ของเราชอบแดดแล้วจะออกดอกงาม ก็จะปลูกในที่มีแดดดี หากต้นไม้ที่เลือกปลูกชอบที่ร่ม ก็จะปลูกในมุมที่ร่มรื่น
แต่บางทีต้นไม้ที่เราชอบ อาจไม่ใช่ต้นไม้ที่เราจะปลูกได้ เช่น ถ้าเราชอบต้นปาล์ม ซึ่งนิยมปลูกในสนามหญ้ากว้าง ๆ แต่ต้นปาล์มอาจไม่เหมาะสมกับสนามหญ้าบ้านของเรา เพราะขนาดสนามหญ้าบ้านของเราอาจเล็กเกินไป
ที่ชอบ..จึงอาจไม่ใช่ที่ใช่ ... เหมือนการมีคู่ คนที่เราชอบและรู้สึกว่ารัก อาจไม่ใช่ที่ใช่และเหมาะที่ใช้ชีวิตคู่ด้วย เช่น เค้าคนนั้นอาจมีคนรักอยู่แล้ว หรือ อาจมีบางนิสัยที่ทำให้เราเกิดทุกข์ในใจ และ หากเราอยากมีชีวิตที่มีความสุขและสวยงาม ในชีวิตที่เราสามารถเลือกหรือจัดได้ เราก็ต้องรู้จักปลูกต้นใจให้เป็นต้นใจที่ใฝ่และรักที่จะทำดี โดยฝังรากแข็งแรงในหัวคิดและจิตใจ
แต่ก็ต้องเป็นต้นใจที่พร้อมจะถอนได้ ในยามที่เราพบว่า ที่เราคิดว่าดี เอาเข้าจริงมันไม่ดีจริง ก็ต้องรู้จักถอนใจ ตัดจากความรักที่ไม่เหมาะสม เพื่อปลูกต้นใจต้นใหม่ที่เหมาะสมกว่า แล้วสักวัน ก็คงจะเจอต้นใจที่ใช่ และ เหมาะสมสำหรับเรา
ความเห็น (2)
เค้าน่าจะมี สถาบันที่สอนเรื่องความรักนะ....
เพราะความรักเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวัน
สอนการรู้จักรัก รักให้ถูกทาง จัดการความรัก
คุณมิรินทน์ ภักดี
ความรักเป็นเรื่องธรรมดาที่ไม่ธรรมดา ใคร ๆ ก็มีรักแต่ความรักสำหรับบางคนเข้าใจยาก เรารู้ทางออกจากวังวลแห่งรักที่เจ็บปวดแต่เรากลับไม่ยอมเดินออก...ไม่มีเหตุผล บางครั้งความเจ็บปวดจากการรักคนที่เขาไม่รักเรามันก็สาหัสทีเดียว แต่เราก็อยากจะรัก เอาเป็นว่าแค่ได้รักก็สุขใจ จริงหรือเปล่า? เมื่อรักใครสักคนก็หวังอยากให้เขารักเราเช่นกัน แต่ความหวังริบหรี่เหลือเกิน แล้วจะจัดการกับความรักเช่นนี้อย่างไร? ในเมื่อเรารู้ทางออกแต่เราเองต่างหากที่ไม่ยอมเดินออกสู่ทางสว่าง...กลับยอมอยู่กับความทุกข์ระทมขื่นขมอย่างคนไร้ค่า..คงไม่มีใครโง่ได้เท่านี้อีก..ความรักนอกจากทำให้คนตาบอดแล้ว ยังสามารถทำให้คนโง่..ด้อยค่าได้อีกด้วย ร้ายจริง ๆ