“บูรณาการ” มีหลายระดับ


ที่ทั้งภายในและภายนอก รวมถึงการสื่อสารใรเรื่องต่างๆ จะขัดกันไม่ได้
 

เมื่อวันก่อน

ผมได้ตอบในบล็อกของคุณเม้งเรื่อง

ปัญหาที่เราทำงานแบบไม่บูรณาการ หรือทำก็ไม่ครบนั้น เนื่องมาจาก

การบูรณาการในโลกแห่งความเป็นจริงนั้น มีหลายแบบ และหลายระดับ

แต่ละระดับ ก็มีปัญหาทั้งในตัวเอง และจีดความสามารถในการปฏิบัติของแต่ละคน ในแต่ละระดับ

เพราะการบูรณาการนั้น

มีตั้งแต่การนำอย่างน้อยสองปัจจัยเข้ามาทำให้มันผสานและอยู่ด้วยกันอย่างสอดคล้องกลมกลืนกัน

ตัวอย่าง

เริ่มจาก ง่ายที่สุด ในการแก้จุดอ่อนของระบบ ที่มีทุกอย่างเกือบครบ

ขาดเพียงหนึ่งปัจจัย

แต่หนึ่งที่เอามาเติม จะต้องสอดประสานกับที่มีอยู่เดิมในทุกมุมที่เป็นอยู่เดิม

ข้อนี้ แม้จะยาก ก็ยังนับได้ว่าไม่ยากเท่าไหร่

หรือ

การนำสองปัจจัยเข้ามารวมกัน ผสมผสานกันให้เข้ากัน เพื่อเดินไปตามเป้าหมายที่กำหนดไว้

ข้อนี้จะยากมากกว่าประเด็นแรก

เพราะต่างฝ่ายต่างมักมีรูปแบบ วัตถุประสงค์ และมีเป้าหมายต่างกันมาแต่เดิม

ที่อาจต่างกันในทางแนวคิด หลักการ วิธีการ

มีมาจากทางเดินและประสบการณ์ที่ต่างกัน

แล้วจะให้มารวมกันนั้น มันต้องใช้เวลา ความพยายาม ที่มักจะยาก จริงๆ

แล้วจะยิ่งยากมากขึ้น ถ้าที่จะรวมกันนั้นมีหลายภาคี

ที่ยากมากขึ้นไปอีก อีกแนวหนึ่งก็คือการคิดแบบบูรณาการ ในคนหนึ่ง หรือองค์กรหนึ่ง ที่ต้องพยายามสอดประสานหลักการแบบต่างๆ หลายสาขามาใช้พร้อมๆกัน

อันนี้ก็ยากพอสมควร ถ้าไม่ชัดเจนในเนื้อหา แต่จะง่าย ถ้าชัด

แบบที่ ๔ ซับซ้อนขี้นไปอีก

ที่แต่ละคนต้องบูรณาการของตัวเองให้ได้ ก่อนจะไปบูรณาการกับคนอื่น และต้องไปบูรณาการเชิงวิธีการและเป้าหมายอีก

ซึ่งจะซับซ้อนในแต่ละขั้นตอน และมีหลายขั้นตอนที่จะต้องบูรณาการเชิงเวลา และเชิงสถานที่ เชิงทรัพยากร เชิงสังคม เชิงเป้าหมายการพัฒนาอีกหลายชั้น

และบางทีต้องทำพร้อมๆกัน

คล้ายๆกับ computer ที่ต้องมีทั้ง harddisk ram cpu ที่เข้ากันพอดี

ที่ทั้งภายในและภายนอก รวมถึงการสื่อสารใรเรื่องต่างๆ จะขัดกันไม่ได้

นี้แหละที่ว่าบูรณาการ ทำได้ยาก

แต่ทำไมในธรรมชาติจึงบูรณาการได้ดี

ตรงนี้อาจเป็นเงื่อนไขของเวลา และ ความนิ่งของสถานการณ์ แบบเดียวกับการตกตะกอน และตกผลึก ที่ต้องใช้เวลาในความนิ่งสงบ และเป้าหมายร่วมเดียวกัน

แต่ในการทำงานของเรา มักไม่นิ่ง ไม่สงบ และทำให้คิดว่าไม่มีเวลา

  

และนอกจากนี้ แต่ละคน แต่ละองค์กรอาจจะมีเป้าหมายแฝงต่างกันครับ

เลยยากมากขึ้นไปอีก

เพราะใจ (มโนกรรม)ยังไม่รวมกัน กายกรรมยังรวมกันไม่ได้ กิจกรรมจึงอยู่ไกลไปอีก  ครับ

  

 

หมายเลขบันทึก: 131082เขียนเมื่อ 24 กันยายน 2007 10:02 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 20:35 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท