เมื่อมีการอาศัยซึ่งกันและกันย่อมพาไปสู่ความสำเร็จของทั้งสองฝ่าย แต่เมื่อใดเกิดความขัดแย้งไม่ว่าจะในระดับใด ย่อมพาไปสู่ความหายนะ ดังตากับตีน
ตีนกับตา
ตีนกับตา อยู่กันมา อย่างผาสุข จะนั่งลุก ยืนเดิน เพลินหนักหนา
มาวันหนึ่ง ตีนทะลึ่ง เอ่ยกับตา ว่ามีคุณ ต่อตา เสียจริงๆ
ตีนพาตา ไปใน ที่ต่างๆ ตาจึงได้ พบทาง และสรรพสิ่ง
เพระฉะนั้น ตัวตา อย่าประวิง ว่าตีนนี้ เป็นสิ่ง ควรบูชา
ตาฟังตีน คุยโม้ ยิ่งหมั่นไส้ จึงร้องบอก ออกไป ด้วยโทสา
ว่าที่ตีน ไปไหนได้ ก็เพราะตา ทั่วมรรคา เศษแก้วหนาม ไม่ตำตีน
เพระฉะนั้น ตาจึง สำคัญกว่า ตีนไม่ควร จะมา คิดดูหมิ่น
ในโลกนี้ ทั่วพิภพ จบธานินทร์ สิ่งที่ตีน ไปได้ ก็เพราะตา
ตีนฟังตา ค่อนแค้น แสนจะโกรธ แกล้งกระโดด โลดไป ใกล้หน้าผา
เพราะอวดดี คุยเบ่ง เก่งกว่าตา ส่วนชีวา จะดับไป ไม่รู้เลย
ตาเห็นตีน อวดเบ่ง เร่งกระโดด แกล้งพิโรธ กระพริบพรับ หลับตาเฉย
ตากับตีน ถลาล้ม ทั้งก้มเงย ตกแล้วเหวย ตายห่า ทั้งตาตีน
นำเสนอโดย อาจารย์ชูวิทย์
เอนก รัตน์รองใต้ นำมาเผยแพร่ต่อ
1. พอดีเขียนเรื่องนี้ที่เครื่องที่ไม่ได้เก็บรูปภาพครับ แล้วจะนำมาลงให้ในโอกาสต่อไปครับ
2.ขอบคุณครับที่ให้ข้อเสนอแนะ เชิญแวะเยี่ยมบล็อกคลื่นลูกใหม่บ้างนะครับ บล็อกนี้ของซามูไรพ่อลูกอ่อน อีกบล็อกหนึ่งมีข้อมูลมากกว่านะครับ โดยเฉพาะน้องเขียวเขียนไว้ดีๆ ทั้งนั้น
3. ให้ search ใน google ก็ได้ครับด้วยคำว่า newwave1 โดยไม่ต้องเว้นวรรค จะเจอที่แถวแรกๆ เลยครับ
4. หรือคลิ๊กที่ Link ข้างล่างนี้ครับ